Vanochtend onderweg naar de 7 eleven, weer Tai Chi. Lekker nog even voordat je naar je werk gaat. Alhoewel, ook wel weer veel ouderen.

En natuurlijk zitten we in de bus en natuurlijk heeft er weer een zeker persoon A. haar kamersleutel niet ingeleverd, degene die sowieso altijd kamersleutels kwijtraakt, altijd commentaar op de kamers heeft, kortom iemand die altijd veel aandacht trekt en waar we wel een beetje klaar mee zijn onderhand. Maar goed, het wordt weer geregeld zonder dat ze zelf van het plein waar de bus staat naar het hotel moet lopen (3 min), Mister Li spreekt een politie-agent aan die naast de bus staat en die gaat de sleutel brengen.

We rijden vlot naar Kunming, wat een enorme stad toch met veel wolkenkrabbers enz. en de bus mag weer mooi naast het hotel staan, is natuurlijk wel een luxe in een drukke binnenstad. Het hotel kennen we en dezelfde kortdate, clevere dame zit weer achter de balie en dat is prettig. WE roepen Mister Li nog binnen om alvast de fooi te overhandigen. Met een korte toespraak van Martine in het Chinees. Hij is even stil en dan komt er heel voorzichtig Thank you very much uit.
Mister Lee spreekt namelijk een paar woorden Engels, iedere ochtend als we instappen en we good morning zeggen, krijgen we steevast als antwoord: Nice to meet you, maar hij is zo vriendelijk, dat we zeer zeker zijn goede bedoeling snappen. Morgen rijdt hij nog naar de luchthaven, maar dan is het weer zo gehaast allemaal. Dus maar zo.

De fooi voor Peter zullen we wel in de bus organiseren, morgen domweg omdat we (nog) geen envelop hadden.

Ik twijfel nog een beetje of ik vanmiddag of morgen naar het Provinciaal museum zou gaan omdat er een collectie over de minderheden is en verder nog wat oude wijkjes enz. Ik ga eerst wat eten en loop in de hal onze senior R. tegen het lijf en die gaat er ook heen. Prima, dan delen we de taxi. Dat was wel de moeite want het blijkt 14 km te zijn. R. snapt MapsMe niet en gaat dan weer met een kaartje naar die chauffeur die er dan helemaal niets van snapt. Ik heb gewoon van de website van het museum een foto van het adres in het Chinees op mijn telefoon staan, want hier spreekt dus echt geen enkele taxichauffeur Engels. We zouden eerst snel wat eten, maar dat had hij dan weer niet begrepen en bij het museum ver in een buitenwijk was niets in het het museum alleen wat zeer zoete felgekleurde stukjes cake die er niet erg appetijtelijk uitzien. Gelukkig had in nog een energiebar in mijn tas zitten voor de ergste nood.

De buitenkant van het museum is apart en modern. Binnen is het onoverzichtelijk. Er is een tentoonstelling van Europese kunst, maar daar gaan we niet voor. De minderheden collectie (info over 20 minderheden zou er zijn), is ver te zoeken. Het mag geen naam hebben en is zo ongeveer alles wat ik op de site had gezien. Verder info over het Boeddhisme, stenen tijdperk, bronstijd (gelukkig een paar mooie dingen). Evolutieleer en dan weer via de opgegraven dino skeletten in een Yurassic Parc-achtig decor naar veel oorlog en strijd. Tenminste dat gokken we want er is verder geen duiding in het Engels, hooguit een bijschrift, waar je niet wijzer van wordt. “Golden bracelet”, ja, dat kan ieder sukkel wel zien. Maar wat is bijzonder, uit welke periode?

We gaan dat allemaal niet bekijken en lopen terug naar de enorme hall om terug te gaan. Het is half 4 en nu krijgen we nog wel goed een taxi, over een uur staat geheid alles hier vast en kun je het schudden. Dan hoor ik knoerhard de zware rokersstem van A. die de senior zijn naam door de hall laat galmen (oh nee, denk ik) hij gaat er naar toe om uit te leggen over de tentoonstelling. Maar is alleen maar bezig dat ze haar paspoort vergeten was, maar toch binnen gekomen.
Succes. We worden iedere dag door Peter ingeprent: áltijd je paspoort mee, ivm controle en bejaardenkorting in musea. Het was gratis toegang, maar de Chinezen scannen hun id (QR code) met hun telefoon en wij moeten onze gegevens incl. paspoort nr enz invullen als buitenlanders. Big Brother.

Als we terug zijn ga ik snel een noodle soepje eten en wat bij de bakker halen voor ontbijt. Ik ga morgenochtend toch maar mee met 6 anderen naar de gouden tempel morgen die ook weer een eindje van Kunming vandaan ligt en dus gaan we om half 9 al weg.

Vanavond eten we nog eens met de leukste mensen van de groep in een goed restaurant hier dichtbij het hotel. Natuurlijk eend (niet mijn ding), stinky tofu, duizendjaar oude eieren (toch best lekker Rosalie met de juiste garnituur en dressing) en nog een stuk of vier andere gerechten. Gelukkig gaat mijn broek na zo’n vakantie nog steeds dicht…`

Aangezien ik al drie kwartier bezig ben het verslag te publiceren, zal het morgen niet lukken, op de luchthaven vast wel tijd om te schrijven, maar versturen gaat hem niet worden. Ik ben ook al eindeloos bezig te proberen om een foto van de 1000 jaar oude eieren erbij te krijgen vanaf mijn telefoon. mission impossible...

Geschreven door Jacquelijne.opreis