Het is nu 19:00 uur in Puskar en de hell is hier nu echt losgebarsten. Het blijkt dat er een maand lang een festival ter ere van Shiva is en ze op 2/3 zitten. Echter, van festiviteiten geen spoor. Het enige dat gebeurt is een enorme takkeherrie 20 uur per dag. Vanaf minstens 2 tempels wordt er een hele dag gezongen, getrommeld, zonder enige variatie, want kennelijk is het erg lastig om uit de traditie te komen en dat met enorme boxen hier het meer over gestuurd, dat fungeert als een klankschaal. Het geluidsvolume vordert in gelijke tred met de uren van de dag. OM 19:00 uur is er een soort hindoe-ding, want dan gaan overal bellen en klokken er doorheen luiden en zet echt iedereen zijn boxen aan. Het is om knettergek van te worden. MAAR we maken hier ook de eerste, echte sunset mee in India. Het zou een hele dag regenen, vanochtend miezerde het af en toe en nu is het redelijk open getrokken. Het is wel mooi om de gekleurde lucht nu weerspiegeld te zien in het meer.
Vannacht gaat in ieder geval de stokoude airco aan; niet zozeer omdat het hier heel warm is, met 800 m hoogte prima te doen, maar die maakt zo'n klereherrie dat je die ellende buiten niet hoort en dan heb zo ieder zijn nadeel een voordeel om met Cruijff te spreken.. Adrie slaapt natuurlijk overal doorheen en zet er nog een extra partij onder zo nu en dan.. Ik ben om 1:00 uur maar oordoppen gaan zoeken, hadden de airco niet aan, maar die oordoppen waren niet afdoende. Nu dan dus vannacht maar de airco aan. Het is een eentonig geluid en dat scheelt.
We gaan maar even in het dorpje eten, Adrie had een restaurant gezien waar je boven kon zitten en dat een stuk beter was dan waar we vanmiddag zaten vlakbij ons hotel. Op het pleintje is er al wat drukte; er staan wat eetkraampjes die er vandaag niet waren en het wordt gezellig druk. In het restaurant zitten we eerste klasse op de eerste verdieping die uitkijkt op straat en we hebben geen last van de muziek die over het meer komt. De kaart is interessant: voedsel van over de hele wereld, al vraag ik me af of Moussaka met aubergine wel thuis hoort onder het kopje “Mexicaans”. Hier in dit gat zijn er afwijkende regels: geen vlees, geen eieren en geen alcohol. Dus zijn we buitengewoon verbaasd dat we bier krijgen aangeboden (staat natuurlijk niet op de kaart) Ja, natuurlijk!. We krijgen beiden een oerlelijke jaren ’80 theepot en een theemok. Ja, zo doen ze dat soms hier om de autoriteiten om de tuin te leiden. We genieten van het uitzicht en van hele families die keurig aangekleed met kinderen en al richting het plein lopen. Na het eten gaan we natuurlijk kijken. Het lijkt wel kermis! In en rond de grote hindoetempel is het big party. Jammer genoeg mogen we als foreigners hier niet binnen, dus bezien we alles vanaf een afstandje. Adrie merkt terecht op dat het hier er niet anders aan toe gaat als bij ons. Verder is het pleintje omgetoverd tot een hap-stap-festival en is het een drukte van jewelste. Al met al een gezellige afsluiting van een beetje een suffe dag.

Vanochtend na ontbijt gaan we op pad: tempels bekijken en ghats…eigenlijk moet je zo ongeveer overal je schoenen uit, maar dat ontzien we al direct in het begin. Als we het hotel uitlopen en de ghats met de klok mee willen gaan lopen, moeten we over een soort van voetgangersbrug, maar de ingang wordt door een koe versperd en ja, hij heeft net van alles laten lopen en we kunnen er niet op veilige wijze (lees: zonder in de verse stront en pies te moeten stappen op onze blote voeten) langs. We staan een beetje te dralen en dan komt er een extended familiy langs die naar later blijkt, in de ghats willen gaan baden. Die lopen zonder pardon op hun teenslippers langs de koe en geven hem//haar nog een duwtje om langs te kunnen. We sluiten ons maar heel snel aan! Halverwege komen we een vrouw tegen met slippers in de hand en die wijst op onze sandalen die we nog aanhebben. Wij wijzen op onze beurt naar de familie die net voor ons loopt op slippers en we worden geëxcuseerd. Hahah. Op de ghats kijken we onze ogen uit naar alle bad- en schrob partijen. Mannen natuurlijk wel gescheiden van de vrouwen.

Wat verder bij de main ghat zou de as van oa. Ghandi en Nehru zijn verspreid. Het zal wel. We zien hier voornamelijk verkopers van Ghandi-wandelstokken en mini-jerrycans waarmee je heilig water mee kunt nemen. We kijken alles een beetje aan maar raken niet bijster onder de indruk. Wij zijn te nuchter.
We hadden meer tempels verwacht om te bezoeken, maar vinden toch ineens nog een juweeltje tussen alle hippie-kraampjes. Een heel mooie Jaintemple. Eigenlijk was het een soort van herekamer uit de 18e eeuw, zou zomaar in Nederland hebben kunnen staan. Prachtig. We mogen binnen en een lieve mevrouw wijst ons de weg en pingelt me natuurlijk ook een kleine donatie af in de vorm van een vetlampje. Het lontje en de natte lucifers, die wat moeite hebben aan te gaan komen uit een lade die zeker een meter diep was vanonder het altaar.
Na de lunch zien we eindelijk de prachtige witte tempel die ergens achter ons hotel is gesitueerd. Het blijkt een gurudwara (Sikhtempel), die aan de buitenkant bijzonder sfeervol en mooi eruit ziet, maar aan de binnenkant weinig te bieden heeft.
Terug bij het hotel gaan we lekker wat rommelen, lezen, nagels lakken en in bad liggen…

Geschreven door Jacquelijne.opreis