Om half 9 zijn we weer paraat en vertrekken we met de bus. We zitten weer een keer voorin. Je ziet wat meer ondanks dat het vandaag veelal snelweg zal zijn, nadeel is dat je je voeten minder goed kwijt kunt. We rijden richting Himeiji waar we het witte reiger kasteel gaan bezoeken en de mooie Japanse tuin die erbij ligt. Onderweg een stop waar we wat fruit kunnen kopen aangezien we laat zullen lunchen. Het fruit is hier werkelijk ongelooflijk duur. René kocht een doosje met 3 grote witte perziken en mocht ruim 20 euro afrekenen. Wij doen het met lekkere oranje kleine tomaatjes en chips voor het zout. Achter het gebouw zien we een hele vlakte met zonnepanelen.

We rijden weer verder en komen tegen 11 uur aan bij het kasteel. Onze bejaarde gids is er al, maar ze is niet in goeden doen. Uiteindelijk schetst ze ons een stukje geschiedenis waarin ze ons vertelt wat de shogun en de samurai zijn in relatie tot de keizer voordat ze weer weggaat. Het kasteel met bijgebouwen dat we nu nog kunnen zien is slechts een deel van het gehele complex. Rita gidst ons door het gebouw. Aanvankelijk was er een hele nederzetting die onder het kasteel viel en waar in de binnenste ring de shogun woonde (er woonde feitelijk niemand in het kasteel zelf, dat diende puur als verdedigingswerk, daarom was het binnen ook niet erg fraai ingericht). De volgende ring was voor de samurai (krijgers) en dan kwam de rest. In het kasteel allerlei voorzieningen om de evt. bestormers buiten te houden. Bijv. een plaats waar je denk het kasteel binnen te kunnen stormen, maar dan is er een haakse doodlopende bocht met heel gladde planten. Met zo'n uitrusting van 30-35 kilo is dat voor die kleine mannetjes niet eenvoudig weer overeind te komen, zeker als ze ook nog over elkaar tuimelen. Koddig gezicht moet dat zijn geweest. De wanden van het houten kasteel waren voorzien van pleisterwerk, zodat deze niet in brand konden vliegen als er brandende pijlen tegenaan geschoten werden. Waar ze dan weer niet zo over nadachten was hun Middeleeuwse sprinkler-installatie. Ze dachten namelijk dat die geweldig mooie waterspuwers op het dak (vissen van ongeveer anderhalve meter groot!) als er brand was uit zichzelf water gingen spuwen. Bijzonder denken we dan... tegenwoordig is er wel een degelijke sprinkler in dit brandbare houten kasteel aangelegd. Het geheel van meer dan 500 ton was gebouwd rond twee zeer zware houten pilaren, er staat ergens een skelet van de bouw, erg leuk om te zien. Moest gelijk denken aan Gaudi met zijn touwtjes. Natuurlijk schietgaten voor pijl en boog en ook voor geweren (meegebracht door de Portugezen) en vanzelfsprekend om stenen door te gooien. Verder was het binnen zeer basaal ingericht. Al met al toch leuk om te zien. We gaan ergens wat lunchen, Adrie en Henke en René paling. Maar na de film Die Blechtrum, waaruit duidelijk blijkt dat palingen lijkenvreters zijn, voor mij toch maar niet. Ik heb weer iets wat ook niet smakelijk is (vette pech weer). Rijst met een soort runderstoof, maar het zijn alleen maar vette dretsen en nagenoeg geen vlees. Jak. Dan weer de hitte in naar de tuin. Hopelijk is het daar beter toeven en idd in de schaduw is het goed te doen. De tuin is erg mooi. We lopen lekker op ons gemak een beetje rond en moeten dan weer terug naar de bus.

Dan staat Kyoto op het programma, nog een paar uurtjes rijden. Ondertussen geeft Rita ons alweer een heleboel praktische info voor Kyoto. Over openbaar vervoer, wat we gaan doen met de bustour de eerste dag enz. Er blijkt een kimono-fabriek-musuem iets te zijn waar ik graag ook heen ga in onze vrije dag. Je hebt daar ook ieder uur een show. Lijkt me erg tof en dan naar die geisha wijk en dan is het wel weer mooi. Om 18.00 uur hebben we dan weer ingeschreven voor de sake proeverij...misschien als het een beetje in de route past ook nog handicrafts museum....
We hebben nog een stop onderweg het is de moeite waard. Werkelijk ongelooflijk wat ze aan wc's hebben. Een hele afdeling voor ouden van dagen, gehandicapen en om kinderen te verschonen. Dan een zaal ter grote van een klaslokaal omgeven door spiegels met daarvoor fluwelen poefs waar je je kunt optutten. Dan de toiletarea zelf. Een hele binnentuin om te handenwassen en drogen en daaromheen een 25 wc's. Gewone met sproei-inrichting en kinderzitje (ook handig voor je cameratas of rugzak). Dito zonder kinderzit en een hele rits hurktoiletten die hier toch wel wat anders zijn dan wat je normaal in Azië ziet. Smaller en zonder van die voetstappen. Een hele ervaring. In de luxe winkels die ze erbij hebben met allerhande luxe snoeperijen, prachtig verpakt, kun je voor de liefhebbers ook manga-toiletpapier kopen (in roze en blauw).

Nog wat over hoe de mensen hier wonen. Nagenoeg alle Japanners slapen hier op een futon op de grond zoals in de ryokan. 's avonds wordt alles uit de kast gehaald en 's ochtends weer opgeruimd. Dit is eigenlijk doordat de Japanezen zo enorm klein behuisd zijn. Je hebt weinig of geen privacy ook. Dit is een van de redenen waardoor je hier ook zoveel "love-hotels" tegenkomt, die je dus per uur kunt huren. Kennelijk heel gewoon om heen te gaan met je echtgenoot of vriendje. Openbare affectie tonen doen ze hier in Japan niet aan.

We hebben weer een prima hotel, enige nadeel is dat werkelijk in iedere kamer het giga tocht door de airco precies op de plaats van het bureautje waar ik aan mijn verslag werk. Niet te geloven: ik zit hier dus altijd met een vest aan te typen. Maar ook wel weer een prima koelkast en aangezien we hier vier nachten bivakkeren hebben we die maar volgestopt met gekookte eieren (kun je hier zo kopen), echt lekkere jus d'orange (ipv die waterige zooi die je krijgt) , rauwe ham zowaar, smeerkaas, wat broodjes en niet te vergeten een lekkere fles Chardonnay. Ontbijten doen we tegenwoordig op de kamer, bevalt ons prima. Je raakt die ontbijten die ook relatief duur zijn aangezien we eigenlijk amper ontbijten, zo beu en die visgeur op de lege maag valt ook niet zo lekker. Dit is veel relaxter, koffie hebben we natuurlijk bij ons en dan hebben we een een prima start van de dag!

Geschreven door Jacquelijne.opreis