Maandag 14 oktober - Basecamp en een excursie die nergens op trok
Uiteindelijk heb ik vannacht om kwart over vijf mijn foto's geupload, hopend dat er niet al teveel mensen op de wifi zouden zitten. Hopeloos geslapen, ik moest er heel vroeg uit omdat ik al om kwart over 6, half 7 zou worden opgepikt voor mijn helivlucht. Uiteindelijk kwam het busje om 10 voor 7............Onderweg pikken we nog 3 Britten op van een jaar of 60. Buitengewoon sympathieke mensen. Eerst naar de office van de helicopter organisatie waar we instapkaarten krijgen en nog wat moeten wachten. Als de helicopter aankomt moet er eerst getankt worden. De kunststof tonnen brandstof staan gewoon op de korte start- en landingsbaan en middels een handpomp komt de brandstof omhoog. Dan moeten we heel snel instappen. Jammer genoeg zit ik niet aan het raam, maar de Engelse Jacky zegt gelijk dat we op de terugweg moeten ruilen. Ondertussen heeft een van de mannen wat foto's van me gemaakt met mijn camera, leuk!
Op het moment van opstijgen pakt de dame naast me (moeder van een medewerker die voor het eerst meegaat en wie weet wel voor het eerst vliegt) mijn been vast, maar zodra we zijn opgestegen ontspant ze.
Al snel verruilen we het nog wat mistige Pokhara voor een heldere Himalaya waar ik zo van houd. Het is een mooie tocht en we proberen natuurlijk door de ruiten foto's te maken van de bergreuzen die we voor ons zien. Na een 20 minuten landen we op het Anapurna basecamp (4180 m) waar alpinisten en dragers acclimatiseren voordat ze de Anapurna I beklimmen. Het is heel bijzonder om op het kamp rond te lopen. Het weer is er heerlijk, gelukkig niet zo koud als ik dacht, de zon schijnt en het is erg helder. Zo herinner ik me ook de Himalaya in Ladakh. Af en toe komt er een heli mensen brengen of oppikken, soms zit de stalen vogel vol dozen rum en bier gestouwd die snel worden uitgeladen. Na een half uurtje komt onze heli er weer aan en vliegen we terug tussen de bergen in een prachtig zonnetje. We krijgen zelfs een certificaat. Ik heet deze keer Jacquelijne Elisa Camilla, ze kunnen natuurlijk niets met die namen in mijn paspoort. Ik attendeer ze erop en krijg gelijk een pen in mijn handen gedrukt om het zelf aan te passen.
Ik ben om half 10 weer terug en tref Junu en Johan in de hal die wachten op de pick up voor Johan om te gaan paragliden. Onze excursie begint pas om half 11, dus ik kan nog even ontbijten en dat is wel fijn, ik heb reuze honger! Ook hier kennen ze me als Jacquelijne Elisa. Soms heet ik ook wel Jacquelijne Van. Geinig.

De excursie stelde weinig voor helaas. Eerst naar het mountain museum, dat sinds de jaren 60 amper nog updates heeft gehad, een museum van een museum dus. Dan rijden we naar Devi's fall. Een miezerige waterval achter overal spuuglelijke blauwe hekken. Het meest interessante was nog wel al die mensen die elkaar op de foto aan het zetten waren. We lopen door naar de cave maar Natasja en ik bedanken ervoor. We kunnen er niet helemaal in en als het in de lijn van de waterval is, zal het ook niets voorstellen. Leuker is het ook hier om mensje te kijken en wat foto's te maken. Ik geeft een oude vriendelijke bedelaar 50 rupee, naar natuurlijk wel in ruil voor wat plaatjes. Dan lopen we naar het dichtstbijzijnde Tibetaanse kamp. Na 1969, de problemen van Tibet met de Chinezen, zijn er zeer veel Tibetanen hier neergestreken. Ook weer wat handicrafts, maar ook natuurlijk neringdoenden in ik koop wat Tibetaanse zaken voor mijn verzamelingetje. Dan met de bus richting Japanse peace pagode. Eerst naar boven voor koffie en een muffin het is al 1500 uur en we geloven die pagode wel, hebben we al vanaf Lakeside gezien en de "hike" 3 kwartier tot een uur naar beneden laat ik ook lekker gaan. Het is een rottig pad waar je constant op moet letten waar je je voeten neerzet, nou, dan zie je dus verder niets. Maar samen hebben we het erg gezellig. Het busje brengt ons weer thuis.

Ik check mijn telefoon en zie het droevige bericht van Karin dat Ali is overleden afgelopen nacht. Ik krijg het gelukkig voor elkaar om via kaartje-2-go een persoonlijke kaart naar Hans te sturen, wellicht ben ik niet op tijd terug voor de begrafenis. Om 18.00 uur gaan Natasja en ik eten bij een Indiër, niet ver van het hotel, lekker voor weinig. Foto's uploaden lukt weer niet, misschien morgenmiddag als ik terug kom van het paragliden..., met een dag vertraging.

Geschreven door Jacquelijne.opreis