Vandaag rijden we van Shikoku naar het eiland Honshu. We passeren over een hele hoop bruggen die sinds de jaren 90 de verschillende eilandjes met elkaar verbinden. We stoppen bij een van de bruggen, waarbij een infocentre is. Leuk voor techneuten, maar met nagenoeg enkel Japanse bijschriften is er weinig van te maken. Het regent ook pijpenstelen en dus stappen we maar weer snel in de de bus en vervolgen onze weg naar Onomishi.

Hier bezoeken we een tempel, waar ons ook duidelijk wordt wat die rode gehaakte en gebreide mutsjes en manteltjes betekenen. Als herinnering aan overleden kinderen. De tempel hier echter, de Senko-ji wordt door alle zwangere vrouwen uit de omtrek bezocht om en goede bevalling te vragen. Als ze bevallen zijn komen ze binnen 3 weken terug voor een of andere ceremonie als dank en zegen voor de baby etc. en dan zetten ze een roze of lichtblauw klein popje daar weg. Er staan er honderden.... Verder is er een 25 gedichtenroute. 25 Dichters hebben allemaal op een plek een gedicht uit laten hakken in de rotsen. Jammer genoeg kunnen we er natuurlijk niets van bakken. Dan lunchen we daar in een aardig restaurant. Adrie een pasta met garnalen die erg goed was en ik een soort van stoofvlees.
De laatste stop die we nemen is het kleine vissersdorpje Tomo-no-ura. Als we aankomen regent het, maar het klaart gelukkig al vrij snel op. In dit dorpje hebben ze overal een soort van medicinale drankjes, al dan niet met alcohol. Goed voor de hoest en wat dan ook. Het is mierzoet en smaakt oa naar kaneel. Aangezien flessen meesjouwen, niet echt handig is kopen we maar de andere vorm: snoepjes voor de keel en hoest. We lopen langs een heel aantal tempeltjes, er zijn er maar zat in het dorp en door de leuke straatjes met oude houten huizen en het drukke haventje.

Rond 18.00 uur arriveren we in Kurashiki, vlakbij het station (makkelijk). We installeren ons, gaan kijken een beetje op de kaart en zetten koers naar een restaurant waar je in ieder geval een aardige steak zou moeten kunnen eten. Het is een chic restaurant en Veerle en Dirk zitten er al aan een aperitiefje. We gaan voor een soort menu ( je krijgt hier doorgaans alles tegelijk) met een glas witte wijn als aperitief en een rode bij het eten. We worden niet teleurgesteld. Alleen jammer dat ze de rode wijn (een mooie volle wijn) gekoeld serveerden. Gelukkig heb ik doorgaans warme handen :-). Het is mooi en ook nog eens heel lekker. Zelden zo mals beef gegeten. Natuurlijk maak ik een foto en Veerle is zo lief om ons ook even samen te vereeuwigen. We lopen langs de 7-11 naar huis, waar we pogingen doen om te wassen, maar de wasmachines zijn steeds bezet. We hebben in ieder geval nog een lekkere fles wijn gehaald, we zijn hier toch 3 nachten en nog wat voor ontbijt en voor morgen onderweg een reepje.

Morgen gaan we fietsen over de kibi vlakte. Het schijnt een mooie route te zijn langs allerlei tempels natuurlijk. Voor zover we nu kunnen zien, zou het morgenochtend droog zijn. Morgenmiddag kunnen we als we weer wat zijn uitgerust ons zonder problemen in Kurashiki vermaken. Veel leuke oude straatjes en een gezellig aandoend centrum. Er schijnen ook nogal wat musea etc te zijn, dus we gaan ons niet vervelen.

Het eten vind ik hier trouwens nog wel een dingetje hoor. iedereen roept dan: Oh lekker sushi. Maar dat is maar een deeltje. Van die opgerolde sushi of zo'n driehoekje rijst met een stukje vulling en een ziewierblad er rond, kun je prima halen voor lunch bij de 7-11 of ander convenience store zoals dat hier heet. Prima lunch met nog een slaatje en wat te drinken. Ook hebben ze witte kleffe sandwiches, die in wezen ook wel te doen zijn als je niet te kritisch bent. Gister had ik noedelsoep, waar ik altijd erg dol op ben, maar daar hebben ze dan weer een soort van gedroogde visselvellen op liggen. Nou, dat is echt niet smakelijk en een overdaad aan allerhande soorten zeewier....je wordt er mee dood gegooid. Als je een erge visliefhebber bent, dan kom je hier wel aan je trekken. Maar dat ben ik niet. Ok, dan hebben we een keer van die yakitori (soort sate) besteld, 10 stokjes, 5 soorten. We konden maar twee soorten thuisbrengen en de andere 3 waren weet ik veel gedroogde long of andere drellen, vage lever enz. Nee. Niet echt mijn keuken. De groente yakitori zijn dan wel weer lekker (stukje avocado of asperge of kerstomaatje met altijd een plakje spek er rond) en dan even gegrild. Iets bestellen is vaak ook lastig omdat men eigenlijk geen Engels spreekt. Als er dan een kaart met Engels naast Japans is, ben je superblij. Meestal moet je het met plaatjes doen en ander op de gok maar wat Japanse tekens aanwijzen en hopen dat je het overleeft. Die plaatjes is dan ook weer wat. Dan heb je iets wat wel te nassen is, maar dan zit er geen rijst bij. Krijg je niet uitgelegd. Doorgaans heb je echt geen idee wat er in zit. Je ziet vagelijk wel stukjes, maar in het beste geval is dat kip of tofu, maar kan ook gerust paardenhersens of weet ik veel wat ze hier allemaal eten. Dan heb je de afdeling Wiener schnitzel alias Captain Iglo en aanverwanten met heeeel veel grove paneer en dan is het maar de gok of er kip, varken of vis in zit. Ik heb al veel moeten denken aan de verhalen over het eten van Hans en Fabienne in Zuid-Korea!