Vanochtend hadden we aangegeven om 0700 uur te ontbijten, net toen we naar boven naar het restaurantje wilden gaan, kwamen ze kloppen dat ons ontbijt klaar was. Wat punctueel. Anders dan bij onze chauffeur, die arme ziel hoopte ook om die tijd te kunnen ontbijten, maar in zijn hotel pas vanaf 07;30 en dan kwam de ontbijtdame ook nog eens veel te laat. Eindeloze verontschuldigingen dat hij te laat was, nou dat kan iedereen overkomen.
We hebben er mazzel mee dat het wat bewolkt is, dan is het minder heet. Het is werkelijk een mooi ritje. De natuur is hier zo mooi in het gebied. We rijden eerst langs een stukje rode woestijn, waar we een mooi uitzichtpunt hebben. Natuurlijk uitgebreid foto’s maken en we krijgen zelfs de chauffeur uitgelegd hoe je met mijn spiegelreflex een foto maakt, want hij wil ons graag samen op de foto zetten. Daarna vereeuwig ik hem en Adrie in een gezamenlijke omarming van een grote cactus. Ze noemen deze soort “orgelcactus” las ik in onze gids en dat kun je wel voorstellen. Dan rijden we door naar de grijze woestijn om daar eerst te lopen.
We komen nog langs een berg waarop drie kruisen staan, dit was een filmset in een film over Maria Magdalena en stelde de berg Golgota voor. Tja, geografisch is het wel een eindje er vandaan. En spotten daar wat haviken en gieren.

We willen geen gids, weet je, soms dan zijn ze amper te volgen in hun Engels en als ze dan eindelijk zijn uitgepraat (als beleefde mensen wachten we dan netjes), dan mag je nog snel een foto maken en hup weer verder. Vandaag dus niet. We kunnen gelukkig nog net voor een groep Nederlanders het trapje naar beneden lopen en schudden de luidruchtige meute snel van ons af. Het is mooi om zo rond te lopen en wat foto’s te maken. En we hebben Maps.me….
Uiteindelijk klimmen we op aanraden van een gids die bij een ander stel hoort, bovenop een berg vanwege het uitzicht en is idd wel mooi. Ik heb geen zin in die man die zich al een tijdje opdringt en we gaan redelijk snel weer weg om hem af te schudden. Tja, en dan let je niet goed op natuurlijk, we lopen verder en zien veel moois, maar op een gegeven moment hebben we toch het idee dat we niet maar helemaal op het pad zitten, want we zien al even geen andere mensen weer.
Ja hoor, we zitten eigenlijk rond de “route”. Er is eigenlijk niets echt aangegeven, maar Maps.me heeft de belangrijke paden er wel instaan. Uiteindelijk lopen we maar terug naar daar waar we zijn afgeweken en zijn dan zo weer terug. Weer boven gekomen (het stuk waar we in gelopen hebben, ligt veel lager dan waar de bus staat geparkeerd onder afdak) wacht ons een tentje waar ze een soort van slushpuppies van fruit hebben. We wagen het erop , inmiddels is wel af en toe de zon er doorheen gekomen en was het idd wel heeeel erg heet. Nou ja, laatste keer India nog in gedachten kunnen we dit wel aan, want niet wegneemt dat we beiden een behoorlijk rode kop hadden gekregen. Mijn nieuwe LOWA’s klasse C, dus extra stevig bewijzen mijn mislukte voeten goede dienst en daar ben ik erg blij mee.

Onze chauffeur had het erg gezellig gehad, want ook hier kennen ze elkaar vaak. Hij gaat ook straks naar San Augustin, dus ze zullen elkaar vast wel weer tegenkomen.
We rijden weer terug en gaan het rode stuk ontdekken. Het lijkt wat compacter en overzichtelijker. We starten ook weer hoog met een mooi overzicht en dalen af. Er zijn redelijk duidelijke paden en slagen er daar ook weer in de groep kwijt te raken die er loopt, maar niet de weg.
Als we zo met zijn tweetjes daar lopen, zijn we stil van alles wat we zien en laten het goed op ons inwerken. Het is toch wel een heel mooi fenomeen.
Gek genoeg is het kennelijk nog niet erg commercieel omdat we helemaal geen entreegeld ofzo moesten betalen. De chauffeur moest wel parkeergeld betalen, maar dat was omgerekend nog geen 50 cent en daarvoor stond hij fijn onder een afdak in de schaduw.

Terug thuis zijn we plakkering van alle zonnebrand vermengd met zand en nemen we eerst maar lekker een koude douche, die minder koud leek dan vanochtend, vast omdat we zo verhit waren geraakt. We hebben geen zin om weer ergens te gaan eten (de keuze is hier niet overweldigend van restaurants), dus duiken we nog de laatste krentenbollen en appels op en gaan we daarna lekker siësta houden. We hebben de hele middag geluierd, gelezen en zitten nu met een biertje boven in het “restaurant” waar een lekker windjes door de bamboeconstructie wat verkoeling brengt.
Was weer veel bijzonders dat we gezien hadden. Morgen naar het meest zuidelijke punt van onze reis San Augustin.

Geschreven door Jacquelijne.opreis