do 26 juli Onderweg naar Nong Khiaw
Oeps,.. even een heel benauwd momentje: mijn laptopje wilt niet opstarten. Na een half uur lukt het me eindelijk. Hopelijk krijg ik dit niet meer! Schrijven heeft niet zoveel zin; meestal kan ik het zelf niet eens meer teruglezen.
Vandaag is een reisdagje. We reizen van Luang Namtha naar Nong Kiaw. Een rustig klein plaatsje aan de rivier de Nam Ou, waar we morgen op gaan varen (water genoeg :-().
Onderweg stoppen we onder andere bij een dorpje van de Lanten stam. Zij komen uit Mongolie van oorsprong en zien er dus volgens onze gids heel anders uit, hij moest er vreselijk om lachen. Wij zien eerlijk gezegd het verschil niet zo. Grappig is dat. Deze mensen noemen ze ook wel de dressed-in-blue omdat ze kleding dragen die met Indigoverf is gekleurd (vele malen voordat het zo diep blauw is). Ik zag dit ook in Noord-Vietnam en Guizhou in China bij de bergvolkeren. In wezen ruim genomen is dat ook deze regio. Bij wijze van schoonheidsideaal zouden ze ook vanaf jongsafaan hun wenkbrauwen afscheren. Het is lastig wat mensen te fotograferen. De mannen lopen natuurlijk gewoon maar steeds door. Vaak schieten de mensen weg als ze je camera zien en ik voel me soms ook ongemakkelijk, maar ik heb gelukkig toch wat mensen kunnen fotograferen, al draagt het merendeel "Made in China", dat is veel goedkoper. Het dorpje is verder zo'n beetje als de dorpjes die we gister zagen met houten huizen en hier en daar een betonnen huis van iemand die het al wat verder heeft geschopt. Ook zien we hier een "indigo-werkplaats". De takken en bladeren moeten eerst een paar dagen in het water rotten, dan kalk erbij en later ook houtskool. Het vereist soms wel 10-20 verfbaden om de stof donker te krijgen! Er is ook iemand aan het weven en Pong vertelde ons een beetje verontwaardigd dat hij haar had gezegd dat ze haar dochter beter ook maar kon leren weven. Dan kwam er nog wat van terecht. Ook hier soms veel drugsgebruik en als ze geen toekomst hebben...
Een andere uitwas van de drugspraktijken zijn de "Maffia-houses" zoals Pong ze noemt. Mensen die in de tijd dat je nog opium mocht telen daar rijk mee waren geworden en dat in goud hadden belegd en goed verstopt. Die doen nu goede zaken nu de goudprijs omhoog is en bouwen nu de meest prostserige en in onze ogen wanstaltige villa's. We proeven een beetje jalouzie door in zijn woorden, overigens heeft hij zijn zaakjes volgens ons ook best op orde. Hij heeft samen met zijn vrouw een guesthouse (dat ze nu aan het verbouwen zijn, grootscheeps) , hij werkt als gids en dan verdienen ze ook nog met de wedstrijdhanen, fokken ze kippen en hebben ze een behoorlijk stuk grond.
Overigens is men hier verder kennelijk ook niet vies van wat duistere praktijken want je ziet hier veel van die PCHooft-tractors en enorme pick-up trucks. Die kun je hier voor de helft kopen van de normale prijs, ja, dan is het wel gestolen waar uit Thailand, maar daar zit kennelijk niemand mee.
Het eerste stuk weg dat we hadden was nog het stuk dat door de Chinezen was aangelegd. Pfff. Veel gaten! En dan slingerde de weg ook de hele dag, behoorlijk vermoeiend, vooral voor Tjoy onze chauffeur die geen moment mag verslappen met zijn aandacht. Af en toe rijdt er iemand a-sociaal: Chinese!. tja, de Chinezen zijn niet erg geliefd als volk. Ook zien we nogal wat Chinese bedrijven (beton industrie bijv.) en restuarants. Pjong komt vaak in China ivm zijn wedstrijdhanen; het is hier niet ver vandaan en ze hebben geen visum nodig. Het is vooral veel handel met de Chinezen. Ze investeren overal in en kopen alles op.
Onderweg nog een paar leuke dingen. We zagen overal onderweg simpelle rekjes met daaraan plastic zakjes met aalen. Deze vangen ze in de rijstvelden. Om ervoor te zorgen dat ze vers blijven en zuurstof krijgen, is er daar waar het zakje is dichtgebonden een bamboepijpje ingestopt.
En natuurlijk in een klein dorpje langs de weg een benzineverkoop. Prachtige flessen met rode diesel en een trechter erbij. En een jongetje in Superman-outfit die met heel veel plezier en schuim zijn handen was.
Nog wat versierselen van bananeblad en oranje afrikaantjes. Offerandes omdat morgen de Boeddhistische lente begint (nou, volgens ons is het met al die regen eerder herfst!).
Het is inderdaad in de loop van de middag gaan regenen, en niet zo'n beetje ook. De laatste 75 km waren er steeds landslidings, stukje weg weg of een hoop klei en bomen van de berg af over de weg geschoven. Men was al bezig op te ruimen. Het ziet er naar uit dat het hier al flink geregend heeft. Net als we aankomen, gaat er nog even een tandje bij en is het een complete wolkbreuk. We vallen doorweekt onze gezellige kamer binnen. Het is een eco-resort, volledig met lokale materialen en lokale krachten gebouwd, zo goed als geen plastic meer. Heerlijk overdekt terras met zicht over de rivier en het karstgebergte. EN een klein maar heel fraai infinity-zwembad. Maar ja, met deze regen ga je daar ook niet echt in liggen. Maar je krijgt hier wel echt heel erg een vakantiegevoel!

http://www.mandala-ou.com/our-bungalows.html

Geschreven door Jacquelijne.opreis