We laten het stadse leven weer achter en rijden weg van de snelweg. Het laatste stuk is idd wat mindere weg, maar tot op heden is het prima rijden. Heel wat beter dan we in China gewoon zijn geweest. We arriveren weer rond de middag en het is een aparte locatie. Eigenlijk zijn het een paar straatjes met aan weerszijden een soort van huisjes en veeeeeel lampionnetjes op de straat. Maar het merendeel van ons zit in een straatje hoger.

De huisjes zijn “bijzonder” je ziet er elementen van ieder decennia vanaf de jaren 60 lijkt het wel.
Het is heel schoon gelukkig, maar wel, tja, wat zal ik zeggen zeer sober en hier en versleten. Zo heb ik wel een kaptafeltje (!) uit de jaren 60, maar de boiler en de watervoorziening zijn erg apart. Er is grijze plastic buis gebruikt voor het water. Wellicht hadden ze het nog over. Maar wel weer duidelijk vernieuwd elektra, waarvoor dank. En zoals nagenoeg overal hier in de badkamer in het plafond verwarming, geen hete lucht, maar warme lampen. Ik heb tussen alle schakelaars nog niet ontdekt hoe ik het licht afzonderlijk kan aandoen. Volgens mij is de keuze 2 of 4 lampen én afzuiging.

Kou hoef ik niet te lijden, want er is ook een elektrische onderdeken en naast een dekbed ook nog van die dikke synthetische dekens met rozen in roze en bruin, zoals je haast overal ter wereld ziet behalve in Nederland (alhoewel ik me kan voorstellen dat in de huizen van onze medelanders ze ook te vinden zijn. Ik heb weer een twijfelaar en een groot bed en besluit dus de dikke deken van het grote bed te gebruiken voor de Yarchen Gar methode. Dubbelgevouwen op de knoerharde matras, zodat je toch nog wat lekker ligt. Maar gelukkig is alles wel heel schoon. Jammer dan van de schimmel in de badkamer en vanzelfsprekend de vieze kit (kitten is kennelijk toch erg lastig en schimmelwerende kit kennen ze niet). Het beschimmelde kunststof douchematje ga ik maar buiten zwieren, er staan gelukkig van die rubber pantoffels.
Ook handig als je na het douchen de eerste uren nog eens naar de wc moet, want meestal staat hier dan de badkamer blank. Als ze nou standaard eens gewoon een trekker wegzetten. Dat advies geldt voor heel Azië, is maar zelden dat je in een niet-lekkende douchecabine kan douchen.

Met de liefhebbers gaan we met de eigenaresse een wandel ing maken zodat we al een indruk krijgen van het landschap. We zitten hier in het “rode aarde”gebied. We zien mooie plaatjes inderdaad, maar zou morgen nog fantastische worden als we met de bus een tour gaan maken langs een aantal mooie uitzichtpunten.

Maar het plastic he…. Nagenoeg alles wordt op plastic geteeld. Toegegeven, het geeft wel mooie plaatjes, maar is dat nou echt nodig? Ze zijn hier toch erg dol op plastic, je krijgt overal tasjes en alles is minstens dubbel ingepakt. Onderweg ook heeeeeel veel zwerfplastic en andere zooi. Volgens G. is het biologisch afbreekbaar plastic, ik twijfel erover. Je ziet overal roodbruine stukken plastic op het veld.

Onderweg vinden we ook weer een berg plastic zakken-zooi. Zou volgens deze dame zo zij dat er paddenstoelensporen inzitten en als ze geoogst worden, dan wordt het opgeruimd. Nou het zag er meer uit als een illegale vuilstort. Ook een plek met allemaal zakken kalk oid. Sommige open.
In het bos nog een verdwaald graf. Je ligt daar wel heel erg rustig!

Nou ja, we waren bijna terug bij het hotel na twee uur lopen (en niet op vlak terrein op 2450 m hoogte), was er nog een heilige boom waar we zelfs morgen ook langs gaan. Maar er waren er een paar niet te houden. Tja, die berg lag hoog en je moest eerst weer heel erg afdalen en dan weer omhoog en zo dus ook weer terug. Dat vond ik toch echt wel zwaar. Pfff. Bij de tempel wat kraampjes, waar je van die rode houten dingen kunt kopen met een spreuk erop. Voor in de boom. Er liepen ook twee kleuters rond. Het jongetje ook weer met een typisch Chinees broekje met open kruis. Het meisje moest even een grote boodschap doen, hup, door de hurken. En gelijk die broek omhoog en ze zat er maar aan te klooien. Achterop was haar broekje ook erg bruin.... :-) .

Het biertje daarna, al was het niet ijskoud, smaakte ons dan ook allemaal, na een tweeënhalf uur durende hike. Vonden mijn voeten ook, ondanks de pijnstillers die ik flink had ingenomen op voorhand. Maar het was mooi. Het weer was prima, gelukkig niet te warm het gezelschap niets op aan te merken.

@Michelle: als je dit leest, het landschap doe me erg aan je schilderijen denken! Morgen volgen er nog meer mooie foto's, wellicht ter inspiratie!

Geschreven door Jacquelijne.opreis