Vanmorgen maar eens een andere variatie Tibetaans/Chinees ontbijt ipv noodles, momo’s of waterige rijstepap geprobeerd. Een soort van gefrituurde stengels, 20 cm lang en 3 breed. Van een deeg dat in vorm wordt getrokken met een slag erin dan in het frituurvet gedaan. Eitje erbij en dat alles geserveerd met een grote bowl warme sojamelk waarin je moet soppen.

We gaan lopend op weg naar het printing house want dat is midden in het centrum. We komen wel heel wat traditioneel geklede mensen tegen, de vrouwen met prachtige juwelen aan (vooral op het hoofd heel apart met bloedkoralen en aquamarijn. En allemaal lang zwart(geverfd) haar veelal met kleurige linten erdoor gevlochten en met die voor ons toch rare Tibetaans klederdracht waarbij ze een soort van overslagjas aan hebben, met maar een arm erin, die ander lege mouw bungelt op de rug en alles wordt vastgesnoerd met een brede riem. Vandaag zien we ook hier en daar een dolk en de mannen hebben natuurlijk veelal ook hun cowboyhoed op. Het is lastig om foto’s te maken, het moet stiekem en flink ingezoomd, want doorgaans willen ze niet echt op de foto. We komen bij een hotel met daarvoor een flinke lila boog met wat plastic bloemen enz en het blijkt een bruiloft te zijn. Nu snap ik waar ze gister in de poort naast het hotel mee bezig waren, het optuigen van de bruidsauto!

We gaan eerst maar even kijken wat de openingstijden zijn van het printing house (tot 11 uur en dan pas weer vanaf 1400 uur dus). We willen teruglopen naar de bruiloft en vanmiddag dan naar het printing house, maar de bruiloft komt naar ONS toe. Wel zo gerieflijk! Ze stappen uit en de bruidegom krijgt een soort van tulband opgezet, model overmaatse theemuts. Had dat eerder hier al ergens op een foto gezien, maar dat is dus de tradionele mannendracht. Hij is zelf ook nogal gezet, dus het is een zeer pompeus geval geworden op die manier. De bruid, natuurlijk met neergeslagen ogen zoals het hoort, gaat volgens mij met haar kleine frêle gestalte letterlijk gebukt onder een paar kilo juwelen. Ze maken eerst een kora (ronde met de klok mee) om het printing house, waarin ook een mooie, maar zeer donkere, kleine tempel ligt. De hele ochtend lopen hordes mensen (waaronder ook onze chauffeur, toch zeker goed voor 5 rondjes) een kora rond deze en vele andere tempels. Het was natuurlijk tijd voor het dagelijkse prevel-uurtje van onze chauffeur. Heel vriendelijke vent, niets is hem teveel, volgens ons behoorlijk boeddhistisch. Jammer genoeg spreekt hij geen Engels.

Dan hebben ze een foto-momentje bij de mooie entree van het printing house. Ik ben vandaag dus even paparazzo, want ik wilde zo graag een goede foto van het stel. Ik schaarde me dus met mijn compactcamera tussen de fotografen met enorme lenzen. Tsering lag nadien in een deuk. “Ik kon je zo zien staan, je stak overal een kop boven uit!”. Hahahaha. Ze verdwijnen weer even snel in bruidsauto en volgauto’s voor verder ceremonieel als ze gekomen zijn en wij kopen een zeer fraai ticket bij de “Ticket Office”, een soort nachtkastje uit de jaren 30 met een laatje voor het geld en de tickets en een luie leren stoel ernaast. Het detoneerde nogal bij het verder zeer fraaie museum. Ik moest mijn camera inleveren in een prachtige glazen kast met vele deurtjes met een heus hangslot eraan. Jammer. Nou bleek dat niet zo’probleem want je kon natuurlijk wel gewoon zoals iedereen met je telefoon foto’s maken. Alleen in de tempel was het zo donker, had echt geen zin.
We zien zalen en rijen vol plankjes van zo’n 50 cm lang, met handvat en 12 cm breed. Boeken zijn dus hier een losbladig systeem tussen plankjes met een (oranje of gele) doek eromheen.

Er wordt nog in razend tempo met de hand gedrukt in tweetallen. De ene tamponeert inkt erop en heeft de bovenkant met handvat vast, de andere legt er vliegensvlug een smal blad overheen en gaat er daarna een aantal keer overheen met een soort wals om te zorgen dat de inkt goed op het papier komt. Ongelooflijk wat een tempo en natuurlijk ook niet direct zeer goede werkomstandigheden. Verderop zien we nog mensen die studeren of de papieren bundelen en van naam voorzien. Het is ons een raadsel hoe ze al die planken uit elkaar houden. Dan komen we op het dak, erg leuk, mooi zicht en deze keer in het goud naast het wiel der wijsheid geen herten aan weerszijden maar pauwen. De pauwenveren worden zowel in Hindoeïsme als in boeddhisme gezien als gunstig, beloven succes en zijn beschermend. Wellicht daarom?

Op het dak ook een klein tempeltje met een monnik en wat beelden waar je je kon laten zegenen. Nou ben ik zo al vele malen gezegend, maar ik ben bang dat de onvermijdelijke slok van een of ander ondefinieerbaar Gangeswater, lampe-olie of wat er dan ook in de lege drankfles zit die die monnik daar heeft, geen zegen zal zijn voor mijn ingewanden. Ik sla deze keer maar over. Dat gezegen daar geloof ik toch al niet in, maar ik ben natuurlijk nieuwsgierig dus doe ik dat meestal braaf. Het idee is dat je een slok ellende in je handpalm krijgt en die moet je dan deels opslobberen en de rest omhoog over je gezicht in je haar smeren, zodat je zonder kapper ineens een vetkuif hebt.

Het is nog vroeg en onze chauffeur neemt ons mee door een aantal stegen, geen idee waar we heen gaan. We komen ten slotte uit bij het kleine kloostertje dat we ook op het dak zagen. Ook hier drommen mensen die kora’s lopen, al ben je hier wel heel snel rond. De teller van onze chauffeur staat met vanochtend op 15, maar het kan ook 16 zijn, want toen we aankwamen zagen we niets vanwege een verstikkende rook, dus misschien heb ik hem een keer gemist. Ik geloof dat het jeneverbestakken zijn die ze hier verbranden. We kijken onze ogen weer uit en gaan ook even het kleine tempeltje in. Daar wordt getrommeld, gezongen en gegeten.
Onderweg terug op het rommelige pad naar beneden, komen we ook de wasvrouw tegen, twee plastic teilen in haar handen en op haar rug, jawel, het is maandag-dus wasdag, een klein formaat vuurrode wasmachine!

We relaxen nog wat in de kamer, ik zoek al wat foto’s uit en we lunchen om een uur of een. Ik heb hier voor het eerst weer dumplings en ze zijn heerlijk. Heb ook sinds dagen echt trek! Daarna slenteren Adrie en ik langs de winkeltjes die langs de rivier zitten en verbazen ons soms over alle koopwaar. Er zitten oude mannen gezellig te kaarten op straat en we genieten. De rest van de middag relaxen we lekker! We eten in het hotelrestaurant. Het restaurant is groot en onpersoonlijk. Eten zeker goed. Dames die bedienen hebben een soort van buitenboordbeugel met voor hun mond een doorschijnend plastic kapje tegen het spitten en bedienen met chirurgische handschoenen aan. Je kunt ook overdrijven..

En terwijl ik dit schrijf barst buiten het vuurwerk los op het dak van het hotel waar de bruiloft wordt gehouden. Mooie afsluiter van de dag!

Geschreven door Jacquelijne.opreis