We zijn net weg en hebben net bedacht dat er vandaag geen tempels zijn, dus lekker in de shorts. Net iets voorbij het hotel (de kant die we niet op zijn geweest) staat de familietempel van Mutu, de hoofdgod is dus genoemd Mutumutajja, vandaar zijn naam. Zo heeft iedere familie in Tamil Nadu zo zijn eigen tempel. Twee serieuze demonen (wel goede hoor, beschermende) staan aan weerszijden van de ingang te herkennen aan de Draculatandjes. Verder veel zeer kleurige beelden o.a. ook weer met paarden.

Er is ook een flink stuk gewijd aan de slangenkoning. Slangen hier hebben een andere – positieve – betekenis dan bij ons. Normaal gesproken maken de slangen een modderhol rondom de tamarindeboom die er doorgaans staat. Maar deze boom heeft het loodje gelegd en er is een artificieel modderhol gemaakt rondom de nieuwe boom. Ik zie ook weer zo’n klein houten kistje hangen en vraag ernaar, want Mutu is natuurlijk mee naar binnen in zijn eigen tempel. Het is een vruchtbaarheidsding. Als ze zwanger wilt worden, gebruik je zo’n minifruitkistje om in te offeren. Verder offeren de vrouwen hier eieren en melk. Dat zie je ook op de linga die ik heb gefotografeerd. Er zijn nog heel wat andere felgekleurde beelden die het in een Brabantse carnavalsstoet op een wagen prima zouden doen. Zo zie je maar weer. Voor het eerst zie ik ook een beeld van een hond die aanbeden wordt. Ook dat is ons in Nederland welbekend, maar waarschijnlijk op een iets andere manier.
Het was leuk om te zien en ook maak ik natuurlijk een foto van Mutu bij het voorouderbeeld waarnaar hij is vernoemd. Hij is helemaal in zijn nopjes. Hij was helemaal niet van plan om er echt te stoppen, maar zoals hij zegt: het universum heeft het zo voor ons gepland. Hij was ook heel blij met zijn dagje gisteren, want hij was om 10.30 uur al dismissed en heeft zo een dag met allerlei familie doorgebracht.

We laten duidelijk het mooie weer achter ons, want in Kerala duurt de moesson een half jaar en dat is natuurlijk nu. Gelukkig hebben we net even min of meer droog als we langs een paar mooie theeplantages komen. Ze bezoeken kan nu niet vanwege het weer en de beestjes (wij denken dat hij teken bedoelt). Als we arriveren in Munnar waar we een eenvoudige Tali eten in een zeer lokaal restaurant valt het met bakken naar beneden en dat is ook niet meer opgehouden.

We rijden nu verder richting Kerala, waar we beiden nog eens naar de wellness gaan want het is daar volgens Mutu’s zeggen helemaal niet zo duur en moeten we zeker doen. Het is wel een ajurveda gedoe, dus geen idee wat we weer kunnen kiezen. Adrie is altijd bang dat ze hem te hard aanpakken, mannen he? Maar je kunt hier ook bijv. een half uur lang een straaltje olie op je voorhoofd laten druppelen en dat zou goed zijn voor je concentratie, slaap en wat al niet meer. Of weer insmeren met een prutje. Dat oliegedoe zien we later in de info die op de hotelkamer ligt, wordt ten zeerste ontraden als je dat maar één keer doet in een koud klimaat.
We moeten afspreken en dat gaat via een intake met een ajurvedisch dokter, nou zo’n ongelooflijke zijden slijmbal, dan heb ik het al helemaal. Ik zeg dat ik geen consult wil, alleen gewoon een ontspannende massage. Ja, maar als je ergens een probleem hebt, dan kunnen ze die plek anders behandelen. “We have no problems” zeg ik acuut, waarbij Adrie direct in de lach schiet. Man, kom op met die folder. EN op het einde een package (dat de meesten zouden nemen, ja, hallo, ik ben van Marketing, er is geen hond die dat neemt, want dat is ook voor hier zo ongeveer een maandsalaris en dan zit je hier een halve dag onder de plak). Ik heb er al weinig zin in zo met al dat gezwever.

Eerst maar inchecken in het guesthouse. Leuk kleinschalig hotelletje, moderne Indiër (zag in de info dat hij zowel een Psychologische graad had (in US gehaald) en soort hotelschool had gedaan. Dat zie je dan toch echt wel terug in de manier waarop dit guesthouse gerund wordt.
Nou de massage-toestand. Heel bijzonder, echt Kerala. We leren later waar het verschil zit. Het venijn zat in de staart. Het was gewoon dezelfde massage als ik twee dagen geleden had gehad maar dan zonder gezichtsbehandeling. Alleen met heeeeeel veel olie. Alles was ook glad in die kamer, de vloer, de bank. Ik was als de dood een smakker te maken en weer wat te breken.
Het is niet meer dan de gemiddelde massage in Thailand die je voor 7 euro doet, hier nog altijd 22 voor een uur, dus niet echt veel goedkoper, maar Mutu krijgt hier natuurlijk provisie.

Als ze klaar is met masseren, stoombad. Dus ik denk: dan kan ik lekker met Adrie in die stoomcabine en dan lekker daarna douchen. Vergeet het maar. Ik hoorde al een hoop geborrel en gegorgel en snap nu waar die bruine kast voor is. Het zag eruit als een kelderluik van een 18e eeuws grachtenpand met bovenin een ovale uitsparing. Het zal toch niet? Er in staat een kruk, maar ik moet dus die kast in zien te komen zonder uit te glijden over alle olie en dan dus wel eerst een opstap van 20 cm nemen en me dan op die kruk zien te manoeuvreren. Het gaat net goed. Ze dekt de ruimte rond mijn hals af met een flinke badhanddoek en zo moet ik 10 min zitten stomen. Ok. Als die tijd voorbij is probeer ik met gevaar voor eigen leven weer uit die kast te klauteren en vraag me af waar de douche is. No no. Er ligt een stuk kaasdoek van 40x40 cm waarmee ze me gaat afwrijven? Hoezo? Na een uur mag je thuis douchen. Ja zeg, zo gaat het niet! Ik stink naar de ranzige olie en aangezien ze ook je een halve kop olie over je hoofd gieten en in je haar masseren, kun je jezelf voorstellen hoe dat eruit ziet. Een tube Brillcream is er niets bij.

Dan heeft Mutu aangedrongen dat we naar zo’n Keraka voorstelling gaan, ik heb weinig zin. Heb eerder zoiets gezien, na een half uur viel ik letterlijk in slaap, en na een uur zijn we maar gewoon weggegaan. Hopeloos traag, niet te volgen soort van toneel, met tjingeltjangelmuziek die maar doorging. Soort van Indiase Philip Glass zeg maar. Ik ga me daar toch niet met Adrie met onze vetkuiven stinkend naar de ranzige olie zitten? En al je kleren onder? Na nogal duidelijk aangegeven te hebben dat we echt willen douchen en zo niet naar buiten gaan, moet ze gaan vragen of dat kan. Ok. Ik krijg een emmer warm water en een klein tubetje douchespul en daar moet ik het maar mee doen. Handdoek? Nee, ik krijg weer twee van die stukjes kaasdoek die geen vocht opnemen. Ik wil graag de handdoek die op de bank ligt, maar dat mag niet. Kennelijk weer voor de volgende gebruikt. Ben niet echt ajurvedisch gestemd, geloof me. Dan komt die zijige weer op me af: yes sorry, sorry. Ik zeg: misschien vinden jullie het hygiënisch om zo rond te lopen, wij Westerlingen bepaald niet. Als je westerse klanten wilt, zul je moeten aanpassen. Adrie had nog niet doorgehad dat de emmer warm water er dus niet bij hoorde. Ja, dank je wel Adrie, heb ik voor je geregeld.

Als we dus zitten te wachten voor die voorstelling in een soort circusopstelling, zitten er een stuk of 10 vrouwen met hoofddoek, die steeds hun sluier tegen de mond houden, alsof het heel erg stinkt. Ik zeg tegen Adrie, zie je dat, dat die vrouwen allemaal hun hoofddoek tegen hun mond houden alsof het hier stinkt? Nou, zegt ie, Dat zullen wij dan wel zijn. We kwamen niet meer bij.

Gelukkig is het niet zo’n supersaaie dans/toneelvoorstelling, maar meer een acrobatische circusvoorstelling met messen, zwaarden, stalen zwepen, stokken enz. Niet geheel van gevaar gespeend en dan zitten we ook nog vooraan. Veiligheidshalve zou dat bij ons echt niet meer gaan, maar ja, het is hier India he? Hier zet je een baby zoals ons kleine Larsje van 10 maanden gewoon zo voor je op de tank van je motorfiets met je twee nichtjes en je vrouw er achterop. Autostoeltjes moeten hier nog uitgevonden worden. Op het laatst met veeeel vuur. Als tijgers door brandende hoepels springen enz. indrukwekkend. De slotact is iets met een soort van sterretjes. Het lijkt wel of we in een Melkweg zitten. Gelukkig doet mijn camera wat ik wil dat hij gaat doen en het is een explosief einde. Als het licht weer aangaat, hangt er een enorme vuurwerkwalm en zitten we onder de kleine restjes vuurwerk. We hebben ons niet verveeld en het was zeer de moeite waard. Mutu weer blij.

Onze Mutu snapt overigens helemaal niet dat we het smerig vinden om in de ranzige olie (die ruik je dus 2 dagen lang in je poriën) onder onze kleren rond te gaan lopen. Hij is helemaal verbaasd. Ja, maar het is hier Kerala. Ja, kan wel zijn. Bij die andere massages mocht ik gewoon netjes lekker douchen na afloop. Zodra we in het hotel zijn gaan ze samen onder de douche, zodat we ook elkaars rug maar eens goed schoon kunnen krijgen. Mijn handdoek heeft een rode waas, waarschijnlijk van iets in die olie. Hoop dat ze het eruit krijgen hier.

Ik zeg maar gelijk dat we de spicetour van vanmiddag die vanwege een aanhoudende wolkbreuk niet doorging ook niet even morgen gaan doen voor we vertrekken. Jammer dan van je provisie, maar, ze doen net alsof je nog nooit van kardemon, nootmuskaat enz. hebt gehoord. Alsof we van een andere planeet komen. Ik heb een heel goed gesorteerde kruidenkast, met veel Indiase kruiden en mengsels. Ik heb geen zin om weer braaf in de gietende regen achter een of ander niet te verstane gids aan te moeten hobbelen en ahh en ohh te roepen. Kunnen we lekker gewoon om 9 uur vertrekken.

Het eten is ok. Het biertje dat Adrie en Mutu bij de liquor shop hebben gekocht nog meer. Beetje raar binnenkomen in het guesthouse was het wel , Adrie met twee grote flessen bier, met de vraag of die in de koelkast konden, maar dat was geen enkel probleem. En gebruikelijk dus.
Vanwege de zondvloed hier die de hele avond en nacht heeft aangehouden (Fabienne, het is hier als het goed is in februari het droge deel van het jaar) viel natuurlijk constant de stroom uit. Gelukkig hebben ze wel een generator waardoor er steeds één lampje brandde, maar natuurlijk geen wifi.

Nu maar even voor het ontbijt. Ik kom met mijn laptop niet of de wifi. Adrie met zijn telefoon wel dus via zijn hotspot kan ik gelukkig publiceren.
We rijden straks naar de backwaters waar we op een houseboot gaan logeren. Ik ga er maar vanuit dat er geen wifi is.

Geschreven door Jacquelijne.opreis