Wat ben ik blij dat we een luierdagje hebben ingelast voordat we doorgaan naar Laos. Ik heb geslapen als een blok en dag mag wat mij betreft in de krant. De wekker om half 9 gezet en was maar goed ook. Heerlijk uitgebreid ontbeten. Wat houd ik toch van Aziatische ontbijten met noodlessoup, allerlei warme gerechten, maar laat ook gerust een omeletje bakken. Zelfs de koffie was te drinken. We hebben het plan om naar de White Temple, de Blue Temple en de Wat Pra Sing te gaan. De twee eersten zijn nog in aanbouw en de laatste is uit de 15e eeuw stammend. We gaan eens kijken of we een tuctuc kunnen regelen voor deze trip. De tuctuc die bij de uitgang van het hotel staat, neemt net 3 dames mee naar een busstation, maar gaat ons toertje ook doen. Het is een flink eind rijden naar de White temple, ligt idd buiten de stad. Het is een ware toeristische attractie. Overal bussen en een hoop mensen. Hier en daar toch behoorlijk afwijkend. De kunstenaar wil de mooiste tempel ter wereld bouwen en zegt zich aan geen conventies te houden, idd. hier en daar zijn er zeer afwijkende elementen, maar het is en blijft toch wel een boeddhistische tempel. De handen onderaan de trap bij de hoofdingang zijn speciaal, zo ook de schilderingen in de hoofdtempel (mocht je natuurlijk geen foto's maken) en ook het overkoepelende laantje, waarvan het dak is gemaakt van oneindig veel geluksblaadjes. Bizar.

De Bleu temple overtreft nog bijna de kitsch van de White temple. Hoe krijg je het verzonnen. Ook hier weer mooie, pastel-achtige zachte schilderingen en onder aan de pilaren versiersels met plastic bloemen. Toen we aankwamen waren een stel monniken druk bezig elkaar te vereeuwigen in de hoofdtempel met smartphones. Grappig gezicht. Ook hier wordt er nog volop gebouwd aan de tempel.

De Wat Pra Sing is een heel ander verhaal. Het is een oase van rust binnen de stad die overigens niet heel erg druk is. Er is een aantal vrouwen bezig met offerandes maken en ook hier wordt er overal wat gebouwd en geschilderd. Het is nooit af. Een aantal werklui ligt lekker op de grond te slapen (volgens mij wat vroeg voor siësta, maar goed) en ik zet ze op de foto wat tot een enorme lachpartij leidt van hun collega's iets verderop die het zagen gebeuren. Hier helemaal geen toeristen. Wel mooie oude hoekjes met wat beelden enz. Vlak bij horen we muziek en zang en is er een groepje muzikanten aan het optreden. Spontaan gaan een paar bejaarde vrouwen erbij dansen.

Onze tuctuc zet ons af bij de bell-tower (die op het uur de melodie van de bigben slaat) zodat we het laatste stuk lopen en wat kunnen eten. Deze toren is ook door dezelfde kunstenaar als de White Temple gebouwd. Vlak erbij eten we een heerlijke PadTai en lopen we op ons gemakje terug naar het hotel. Allemaal bekende beelden van eettentjes, kleine winkeltjes, bij huizen op de oprit kleine huisaltaartjes op een paal. Het is heerlijk vertrouwd, we zijn weer in Azie.
Nadat ik nog eens geprobeerd heb te bellen met de agent ter plaatse, komen we te weten (nou ja, het bleef wel vaag) dat we idd om 09.00 uur pas worden opgehaald. Heel fijn. Terwijl ik in de lobby zat te wachten om teruggebeld te worden (ze moest met Bangkok checken), is het beginnen regenen en duikt ineens Adrie op in zijn zwembroek. Ach, nat word je toch niet? We hebben lekker een kwartiertje gezwommen, maar toen ging het echt knoerhard regenen en een beetje onweren, dus maar eruit. Tijd voor siësta!

Na een heerlijk uurtje dutten op naar het volgende avontuur. De massage. Inmiddels is het ook weer droog geworden. Ook hier gaan we het avontuur aan. In SiemRaep met Marijke onderbroekenlol terwijl we in een soort tentpypamabroek met veel geweld en geslaag "gemasseerd"werden. In Indonesie in een sjiek resort waar we zo'n ziekenhuis poffende onderbroek van blauw vliesspul aanmoesten in het modderbad, waarna we heel sereen eindigden samen in een groot bad met geurend water vol bloemblaadjes. In India waar het mooie resort volgeboekt was en we probeerden in de tent tegenover het hotel, hetgeen een bordeel bleek te zijn, uiteindelijk eindigden we in een zeer louche tent, waar we alletewee in een soort zwarte doos, enkel verlicht met blacklight, onze massage kregen en afsluitend mochten douchen, waar we natuurlijk ook de slappe lach kregen. Hier was het in een zaakje tegenover het hotel. In het hotel was een oilmassage anderhalf keer zo duur. (Wij betaalden voor een uur de schokkende som van 7,50 euro). . Het was prima en netjes, alleen Adrie klaagde dat ze hem steeds pijn deed. Tja... ze zullen gedacht hebben die man maar eens stevig aan te pakken. Ik vond het heerlijk ontspannend. De "foodmarket" in de buurt, bleek vooral jeugd aan te trekken en veel herrie uit de boxen. Maar een paar honderd meter terug hadden we al een tentje gezien dat erg vol was en daar hebben we heerlijk tussen de locals gegeten. Zeer snel klaar en zeer smakelijk.

Geschreven door Jacquelijne.opreis