Vanmorgen weer lekker laat vertrekken, om 10.00 uur. Wordt komende dagen geheid anders.

We rijden al vlot Kathmandu uit, want vanwege het festival is er weinig verkeer. Het is overigens wel weer een dingetje vandaag vanwege het festival. Offerings. Afgelopen zaterdag werden er allerlei planten geofferd, geen idee meer waar dat goed voor was. Maar ok. Vandaag is het de beurt aan auto's en andersoortig technische dingen zoals bijv. weegschalen.. Nou , ik zie het al voor mij bij de Appie: nee mevrouw, u kunt vandaag geen appels komen want deze worden vandaag geofferd aan de weegschaal. De auto's en brommers worden allemaal netjes gewassen naar het schijnt en dan komt het allemaal weer goed. Net zoals in CopaCobana in Bolivia toen we daar waren, auto's gezegend en dat is dan weer goed voor een jaar roekeloos rijden. Soort van verzekeringspremie.

Onderweg hebben wij dames erg veel pret, de stemming zit er lekker in. Hotel View Point heeft betere tijden gekend. De meeste van onze kamers zijn in het oude gebouw, erg vochtig. Bed is klam, handdoeken voelen vochtig, dus die hang ik maar even nu de zon schijnt over een stoel op het gezamenlijk balkon. Die gaat in mijn dichte koffer, heb ik morgenvroeg gelukkig een droge handdoek. Bij aankomst moeten we ook alvast onze lunch bestellen voor over 2 uur, de keuken is relatief klein en er is naast ons groepje en wat anderen een grote groep Nederlands Christenen naar het schijnt die zeer spiritueel zijn of aan de spiritualiën hebben gezeten. Hebben allemaal van die handen-vasthoud-sessies en het werkt op onze lachspieren. Lunch is prima en na de lunch moeten we ook al het diner doorgeven. Eigenlijk willen ze dat we vanwege die groep meedoen aan het buffet voor veel, maar dat wil niemand van ons. Dus na wat onderhandelen kunnen we van een beperkte kaart kiezen. Prima.

Na veel gepruts zit ik nu buiten bij het restaurant en heb een soort van wifi uit het jaar nul. Op de kamer lukte het al helemaal niet.
We gaan zo een wandeling maken, jammer genoeg is het een beetje diezig, dus kunt je niet echt heel veel zien. Morgen moeten we om half 5 of zo klaar staan op het terras vanwege sunset. We gaan het zien...

Om vier uur zijn we met zijn allen nog gaan lopen, bergaf......maar dan ook weer bergop. Tja, het is hier verdorie amper 2000 meter en ik merk het al weer: tintelende vingers, lippen en wangen. Heb vanochtend en vanmiddag al half hoogteziektetabletje genomen, maar morgen dalen we denk ik weer. In ieder geval was het alweer een goede oefening voor onze hike over 2 dagen. Het is hier minder warm en ideaal weer om te wandelen. Johan en ik constateren dat het hier eigenlijk wel erg veel weg heeft van de Ardennen. Enkel de vergezichten die we nu en dan zien niet, het is en blijft een beetje diezig. Jammer, maar dat kun je niet sturen. Nog een paar honderd meter voor het hotel tipt Junu ons dat we best hier in een hotel een biertje kunnen doen en dat is niet tegen dovemansoren. Zeker niet om te vieren dat Annette haar koffer weer is gedetecteerd. Zoals ze al vermoedde in Wenen, waar ze bijna de overstap miste. Nu nog een hobbel te gaan met het visum dat gestempeld moet worden. Johan opperde contact op te nemen met de Nederlandse Ambassade. Uiteindelijk blijkt deze ook dicht vanwege het festival.
Na een gezellig etentje nog uitleg over de homestay morgen. Het festival wordt met veel mensen gevierd en natuurlijk krijgen we van de housefather ook een tika, wat erg belangrijk is hier. Juna gaat er zelfs even voor naar huis. Het is een blessing die dan door de goden wordt doorgegeven. In het gezin is veel nog zeer traditioneel, ondanks dat haar moeder toen ze klein waren gescheiden is (ze heeft het nu beter dan ooit). Onder het eten vertelde ze ook dat bijvoorbeeld je verjaardag niet vaststaat. Wijzigt ieder jaar met de maankalender. Ieder jaar laat je ook je horoscoop trekken (ze staan dan in rijen bij de waarzegger te wachten). Die vertelt je hoe je komende jaar eruit gaat zien. Op vraag van ons of het ook uitkwam, haalde ze haar schouders op. "Niet echt, maar ik ben soms wel voorzichtiger". Dat wij niet kerks of gelovig kunnen zijn, is toch ook maar weer ondenkbaar voor haar. Toen ik aangaf dat ik dus atheist ben, was de eerste reactie of de "community around me" dat accepteerde. Heel verschil in culturen. Wel erg interessant allemaal. Wat dat betreft gaan we morgen wat meemaken. Hoop werkelijk dat ik foto's kan maken. Zal het vragen natuurlijk!

Geschreven door Jacquelijne.opreis