Vroeg op pad naar Shiboshan waar we de Stenen klokberg. Onderweg zien we het landschap veranderen en dalen we tot ongeveer 2500 meter. Er staan meer gewassen op het veld, er IS ook meer veld, niet enkel postzegeltjes op terrassen op de heuvels, met aardappelen, gerst of rettich. Tuurlijk ook nog aardappelen, De ruggen zien er anders uit als bij ons, om de 30 cm een kuiltje van een 15 cm doorsnee schat ik zo. Zou dat het plantgat zijn? Ook nog heel wat gewassen onder plastic, of door openingen in het plastic, om de grond warm en vochtig te houden? Wie zal het zeggen.
We moeten ergens wachten bij wegwerkzaamheden, met een keteltje wordt er wat teer of zo uitgegoten. Volgens mij kunnen ze beter de BAM een keer langs sturen.

Onderweg een keer een biostop. De toiletten zijn “Chinees”, wie nog nooit in China is geweest schrikt toch even. Aan weerszijden schotten van een anderhalve meter en aan de voorkant een halve meter dicht, geen deur dus. En een goot die eronderdoor loopt, waar alles dan wordt opgevangen. Alle dames van de groep konden tegelijk, dus dikke pret natuurlijk.

Als we na een paar uurtjes rijden bij de berg Shibaoshan aankomen, moeten we overstappen op twee kleine busjes, die ons een heel stuk verderop droppen bij de Stenen Klok Tempel. Onderweg zien we aan weerzijden witte jerrycans staan met rode tekst erop. Het blijkt water te zijn dat ze daar hebben staan ivm berm- en bosbrandjes. In bosrijke omgeving gelegen zijn drie grotten met bijzondere reliëfs en beelden van Boeddha’s en Bodhisattva's, koningen en koninginnen enz. Ze hadden geen naambordjes op dus geen idee van wie en wat. In ieder geval van ongeveer 11e-12e eeuw, de boeddhistische beelden van iets later.

Weer in het busje naar onze bus, stukje rijden, weer in busjes en nu naar de hangende tempel. De Baoxiang tempel. Het lijkt of deze aan de rotsen geplakt is en heeft ook enkele mooie rotstempels met kitsch beelden. In één tempel staan tussen de beelden allemaal kinderschoenen. Wellicht heeft het te maken met het feit dat de tempels bezocht worden door stellen met een kinderwens? Maar eerst moeten we weer flink klimmen 99 treden, maar op 2500 m was het toch nog best een klim. Gelukkig hadden we allemaal een stok. In principe was die om de apen van je af te houden die er liepen, en je moest zorgen dat ze niets van je konden pikken. Hmm, gelukkig heb ik reservebrillen bij me. Mijn rugzakje kan ik wat dichtknopen om het risico te beperken. We zagen veel aapjes, maar het was vast te warm, want ze bleven rustig waar ze waren. Gelukkig maar. Dan weer met twee busjes naar onze bus en naar Shaxi.

Het is een heel mooi sfeervol guesthouse, met mooie bonsai binnentuin waar je heel rustig kan zitten. Peter vroeg of ik mee wilde lopen om op zoek te gaan naar het restaurant waar hij vanavond met wie wilde gaan eten. Hij was hier 6 jaar niet geweest en geen idee waar we nu zaten tov centrum enz. Het bleek na even zoeken en met MapsMe toch redelijk makkelijk te zijn, Restaurant was er niet meer, maar wel een ander leuk groot restaurant dat we dan maar geregeld hebben, ondertussen gekeken waar wat super markten zijn, want ontbijt gaat het morgen niet worden. Is allemaal heel onduidelijk in het guesthouse en ze spreken geen woord Engels. Kunnen we dan na het eten nog wat gaan halen met zijn allen.

Ik ga me wat installeren in de kamer, die enorm ruim en hoog is, een kingsize bed en een twijfelaar en zithoek. Smaakvol modern. Zo ook de badkamer. Ik zie gelijk dat ik geen wc papier heb en ga daar dus maar om vragen. Nou, zegt M, heb je niet nodig hoor, we hebben een Japans toilet. Nou, toch wel fijn. Het is een toilet met afstandsbediening. Niets deed het. Klepje van de afstandsbediening (!) was weg en een van de batterijen zat er verkeerd in. Nog niets. M, wil jij eens bij mij komen kijken? Ja, handig, ik had de sleutelkaart er niet in gedaan, maar het was zo licht in de kamer dat ik dat nog niet had bedacht. Kaart erin, knipperende lampjes, nog niets. “Ja, volgens mij moet je gaan zitten”. Nou dat dus maar niet gelijk met mijn kleren aan, want voor je het weet is je broek gewassen en geföhnd, en dat hoefde eigenlijk nog niet. Ik moet toegeven dat ik een vermakelijke 10 minuten heb gestoeid met onbegrijpelijke symbolen en Chinese karakters op de afstandsbediening. In Japan zaten er gewoon duidelijke knoppen naast het toilet: sproeien hier, sproeien daar, föhnen als extra luxe optie, doorspoelen enz. Ik heb het hele circus gehad, het enige dat ik niet veranderd krijg is de temperatuur van de wc-bril. Die staat dus standaard op 40 graden C. Nou, ja, als dat het ergste is. Als ik de symbolen goed begrijp, moet je ook de klep op afstand open en dicht kunnen doen. Dat is me niet gelukt. Ook staan er nog zeker 6 knoppen op die afstandsbediening, waar ik geen idee van heb wat die zouden moeten doen. Maar goed dat ik hier alleen zit. Lijkt me een drama als je kamergenoot met die afstandsbediening (beide wit) denkt de airco aan te kunnen zetten en je voor je het weet het hele wasprogramma langs voelt komen.

Nou ja, dat was het wel weer zo’n beetje. Gezellig gegeten en wat yoghurt en soort kaasbroodje gescoord. Morgenochtend gaan we naar de veemarkt en daarna naar de algemene markt. We vertrekken pas om 09:00 uur, dus kan nog lekker een beetje nachtbraken.

Geschreven door Jacquelijne.opreis