Lekker uitgeslapen, gisteren toen ik om 23:00 uur ging slapen was ik kei-kapot na een enigszins gemiste nacht. Hopelijk pak ik die 6 uur tijdverschil zo wat vlotter op. Blij dat ik niet met de groep meeging naar Leshan (08:00 uur vertrekken), morgen gaan ze om 08:00 uur panda’s kijken. Ook dat sla ik over, dus hoef nog een dag niet vroeg op. Terwijl ik mijn broodjes van Rose en een lekker yoghurtje verorber check ik op mijn laptopje wat ik zou kunnen gaan doen. Het Wuhan complex wil ik nog wel een keer zien. De vorige keer toen ik er met Adrie was, kon je over de koppen lopen en was het snikheet. Het is een heerlijke temperatuur en halfbewolkt. Ik vind zo een taxi en het is een kwartiertje rijden voor omgerekend 2 euro. Nou ja, dan kan ik mijn voeten beter nog wat sparen.

We hebben van Peter strikte opdracht om altijd ons paspoort bij ons te dragen (moet hier kennelijk), maar ook omdat gelijk bij musea te overhandigen zodat ze kunnen gaan rekenen. 60-plussers, ik krijg het bijna niet uit mijn strot, krijgen hier 50 % korting of het is geheel gratis. Hier was het idd 50%. Iedereen is uitermate vriendelijk, ik word zelfs niet eens gecontroleerd met zo’n metaaldetector zoals de rest van de bezoekers, ik zie amper of geen westerse touristen, dus wordt wel weer aangestaard, maar je ontkomt toch niet. Hier hangen ook in het park weer overal camera's. Overigens steeds als ik ergens wat vraag is men uitermate vriendelijk en behulpzaam, ook al, kan ik alleen goedendag, dankjewel en bier zeggen. Verder strekt mijn vocabulair (nog) niet. En wat is het er heerlijk. Het is een eeuwenoud complex van shrines, tempels en andere gebouwen en tuinen. Alles wel strikt gerenoveerd. Maar het is er rustig en ontspannen. Veel mensen zitten ook lekker te relaxen, te kletsen enz In een gebouwencomplexje zit een heel aardig museumpje over de tijd van 200 v Chr tot 600 na. Met werkelijk prachtige artefacten en een paar schitterende textielitems, met oa van die enorme “jassen” keizers en andere hooggeplaatsten. Foto’s was erg lastig want de mooiste hingen in een smalle gang met ronde ramen waar ongenadig licht door binnenkwam en het glas zat vol vieze vingers.

Bij de tempels en de shrine zelf waren uit diezelfde periode aan weerszijden in een ommegang bas-reliëfs, wat me vooral opviel waren de bijzondere – zeg maar vaak bizarre gelaatsuitdrukkingen. Ook hier vanwege glas ervoor en weerspiegeling niet te fotograferen.
De twee hoofdfiguren uit die tijd en Lei huppeldepup en een Zhang en nog wat, stonden mooi in een glazen nis, uitgelicht op hun hoofd. Gaf weer een heel ander beeld.
Na een uurtje of twee heb ik het wel gezien en loop ik terug in de richting van waaruit ik aankwam met de taxi. Leuke oudere wijk. Hier in Chengdu staat oud en nieuw soms pal naast elkaar. Van wolkenkrabbers tot hutongs. Je ziet weer van alles, een dame was haar witte kat aan het wassen op straat. Verzin het. Ik ga wat eten in een traditioneel volksrestaurant en ook met handen en voeten komen we er wel weer uit.

Ik ga nog wat verder lopen en steek over een oude wijk in, kom door een uitgaansstraat die nu helemaal is uitgestorven en kom tussen oude flats terecht. Ik ga wat rondkijken in de brandgangen en kom overal toiletgebouwtjes tegen. Het zal toch niet dat in de flats geen sanitair is? In de hutongs was dat niet, toen ik in 2008 met Peter in Beijing was, kwamen we dat te weten en zagen we ze. Keurig schoon, net als hier. Heb ik dan ook maar uitgeprobeerd, wel weer op zijn Chinees, hurktoilet en niet echt een deur. Beetje onhandig met een tas en een grote camera rond mijn nek, maar ik heb niet als toentertijd een knielange jas en veel lagen kleding aan vanwege de ijzige kou in januari. En daar was het bepaald niet schoon. Ik was bang dat als ik mijn broek liet zakken hij in de drek kwam, dus pijpen omhoog, jas omhoog, broek omlaag en mikken in een gat in de grond van 5 x 20 cm en dat alles onder groot plezier van de daar aanwezige vrouwen (een stuk of 8, die gezellig om me heen stonden te kijken, te wijzen en te lachen). Nou ja, moest er toen zelf ook wel om lachen, maar ik moest zo nodig. We hadden bij mensen thuis gegeten in die Hutongs en veel bier moeten drinken en het was ijskoud. Nood breekt wet, maar zal het nooit vergeten. Ze zaten daar (was op een markt) gewoon gezellig naast elkaar op de hurken te toiletteren.

Ik stop ergens bij een soort restaurantje om wat te drinken en te kijken waar ik ben op MapsMe en kijk of er nog iets in de buurt is. Ik laat me afzetten in de buurt van een klein museumpje over borduur en weefkunst en loop daarna door naar een park waar ik nog lekker in de schaduw heb zitten lezen. Chinese parken zijn altijd gezellig, er gebeurt van alles, je ziet er van jong tot oud en soms staren ze je een tijdje aan en als het nieuw er vanaf is, gaan ze ook gewoon weer verder.
Een taxi aanhouden om terug te gaan rond 17:15 uur was wel een ander dingetje dan vanmiddag. Geen taxi te krijgen. MapsMe zegt dat het 45 min lopen is, dat willen mijn mislukte voeten niet meer denk ik maar ga maar in die richting lopen na een tijd stapt er aan de overkant van de straat iemand uit en heb ik geluk. Het was een heerlijke dag.

Morgenochtend wil ik naar de spicemarket. Ik heb alvast een foto van het adres op mijn laptop waar op de site van de markt waar ik heen wil ook een adres in Chinese karakters staat. lijkt een beetje stom, maar zoekt altijd nog sneller op mijn laptopje. Maps Me geeft heel soms als je compleet inzoomt ook wel wat Chinees, maar niet altijd. En er spreekt en leest hier nagenoeg niemand Engels. En eens kijken of er in de buurt daar nog wat te beleven valt. Voor 14;00 uur moet ik uit mijn kamer zijn en om 16:30 vertrekken we richting vliegveld om naar ShangriLa (Zonghdian) te vliegen, dus weet nog niet goed of ik ’s ochtends al alles van de kamer haal. Maar dan staat het een hele dag bij de receptie en weet niet zo goed hoe dat georganiseerd is en in mijn rugzak die niet op slot kan zit dan wel mijn reservecamera enz en mijn laptop, en opladers en batterijen en powerbank enz. of ik moet nog weer voor ik vertrek alles reorganiseren in mijn bagage. Moet ik nog even bedenken.

Geschreven door Jacquelijne.opreis