Ik heb ’s nachts al het idee dat het regent, maar je hoort hier constant water lopen en mijn raam staat open. Hmm. Als ik na een wat chaotisch ontbijt (het guesthouse is duidelijk niet berekend op een ontbijt voor een 20 mensen tegelijk) naar buiten kijk baalt iedereen, het regent en het is mistig. Tja, dan snap ik wat Fabienne en Hans hebben gezien. Ondanks de toch behoorlijk flinke regen gaan we met de bus op pad. Alles beslaat natuurlijk gelijk, dus zien we ook werkelijk niets.

We hebben tickets voor UNESCO uitzichten op 1000 jaar oude rijstterrassen op 3 officiële plekken en nog een paar niet officiële plekken. Bij de eerste plek is het inderdaad nog redelijk mistig, maar we zien wel wat. Gelukkig trekt gedurende de ochtend de lucht grotendeels open om op het einde van de ochtend weer over te gaan in slierten mist. De wolken zorgen voor een interessant lichtspel op de rijstterrassen, die soms ongelooflijk uitgebreid zijn.

Ik was bang dat er weinig te zien viel momenteel, immers, er is nog niet of nauwelijks rijst geplant. Wel zien we overal de kleine plotjes waar de rijst eerst dik wordt ingezaaid. Deze zaailingen worden dan later geplant in het water. Maar op het merendeel van de terrassen staat water dat vaak de lucht weerspiegelt (vandaar de soms blauwe kleur), maar ook soms bruin en groen vanwege eendenkroos of algen.

Bij de “ticket-sites” worden we redelijk agressief benaderd door neringdoende vrouwen in een soort van halve traditionele kleding. Foto’s maken van hen, doen we dus ook niet. Het is gelijk kassa en een en al opdringerigheid.

Blij dat we toch nog heel wat gezien hebben rond kwart over één weer bij het hotel. Ik ga met B. even wat lichts eten bij de buren (daar is ook een restaurantje kennelijk) . Tegen drieën vertrekken we met 6 man om te kijken of we tussen de rijstterrassen kunnen lopen.
Jammer genoeg is het alweer warm en vochtig, zeker na die buien. Het is hier ook subtropisch op zo’n 1900 m. hoogte. Het is zoeken en klimmen en veel afdalen. Ja, en dan is de consequentie dat je ook weer moet klimmen. Inmiddels is ons clubje gehalveerd en loop ik met M. en Peter over merendeels smalle muurtjes van een 20 cm breed. Als ik maar niet met mijn camera in het water val. Afgezien van het feit dat je na zo’n bad geheid niet naar roosjes ruikt, is het geen handige move, maar het gaat goed.

Hier en daar op het veld is er iemand bezig. Een mannetje die we al bezig zagen en waarvan we er niet zeker van waren of hij nou wel of niet een broek aan had, komt naar ons toe als we op een muurtje uitrusten. Hij heeft idd enkel een modderige onderbroek aan en hij zit verder natuurlijk onder de blubber. Hij gebaart enthousiast of we sigaretten hebben, nee dus.

Het is niet duidelijk of hij niet helemaal ok is, maar het lijkt er wel op. Peter geeft hem wat geld en ik had nog een paar pakjes groentezaden in mijn rugzakje die wel ergens hun weg vinden. Hij wordt helemaal wild enthousiast van onze kleine attenties en rent weg om terug te komen met een of andere smoezelige jerrycan. Oh jee, zegt Peter, ik weet niet wat het is, maar ik ga er niet van drinken. Hoeft ook niet, want hij heeft er een aantal rivierkreeften in zitten. Niet duidelijk wat het allemaal zegt. Alle Chinezen denken dat wij ook Chinees spreken, dus we praten gewoon in het Nederlands terug. We besluiten dan maar terug te lopen. Het is best een stuk en er waren wat glibberige partijen waar we nu weer omhoog moeten.

We vragen ons hijgend en puffend en klauterend af of de geweldige conditie die we hier opdoen (soort van zelfgeorganiseerde hoogtestage) in Nederland nog een beetje blijft. Zal wel weer niet. Des te meer een reden om regelmatig terug te gaan op hoogte. Nou, dat komt mooi uit, want deze zomer ga ik met Adrie naar de Transhimalaya in Noord-India (Ladakh, Zanskar en Nubra vallei), dus wie weet, heb ik dan een geldige reden om verder niet te hoeven sporten, want daar zitten we dubbel zo hoog.

Ik ga wat met mijn foto’s rommelen, hier een daar toch een spetter wegwerken, met Adrie bellen die een soort van familie-2e-paasdagje had en daarna heel gezellig gegeten met R. en F. en R. in een restaurantje dichtbij het hotel. Als we teruggaan is het ook weer flink aan het regenen. Als het morgenmiddag dan maar droog is in Janshiu.

Geschreven door Jacquelijne.opreis