Vanochtend, toen we om 08.15 uur bij het ontbijt aankwamen, leek het of er een oorlog had gewoed. Nagenoeg alles was op. Uiteindelijk kwamen er nog wat noedels, maar al met al niet veel. Hahah. Nou, ja morgen beter. Alhoewel dit hotel nog steeds nogal communistisch lijkt.

We zijn al vlot bij het festivalterrein, een groot park. Nu is het de vraag hoe laat een en ander gaat plaatsvinden. Onze gids vraagt na en het zou rond 12.00 uur beginnen. We zijn een beetje teleurgesteld aangezien we ons nu nog ruim 2 uur moeten vermaken in het park. Maar het park is mooi, de temperatuur aangenaam en we verpozen onszelf zonder al te veel problemen. We zorgen ervoor rond 12.00 uur bij het centrale plein te zijn waar een en ander gaat plaatsvinden.

Het park begint langzaamaan vol te stromen en we zien al hele groepen, met name dames en meisjes in klederdracht. Jammer genoeg is het wel al fabrieksmatig gemaakt en allemaal heel erg synthetisch. Nagenoeg iedereen loopt hier overigens in synthetische kleding, met name de jongeren. Je kijkt wat dat betreft je ogen uit. Op wat een schoeisel de dames en meisjes lopen: torenhoge hakken (ja, de gemiddelde Chinees is ook niet groot) en in onze ogen super ordinair. Je ziet van alles, jeans, rokken, jurken, maar ook wat wij aan doen naar een cocktailparty, maar dan redelijk hoerig en van slechte kwaliteit. Bijzonder. We installeren ons op de trappen voor het podium in de felle zon, het is nu toch echt wel erg heet. Al snel komt er een oude baas ons een krantje geven waarop we kunnen zitten. Cute.
 

Kattengejank en op de locale TV?

We kijken onze ogen uit naar wie en wat we allemaal om ons heen zien en ik vind het eigenlijk ook best tijd om een beetje te dutten, dus dommel een beetje in afwachting van. Al met al wordt ons geduld op de proef gesteld. Het duurt tot na half twee eer er eindelijk wat gebeurt. De hopeloos lange, en mijn muzikale oren tartende soundcheck heeft weinig effect gehad. Na een lange toespraak waar we natuurlijk geen fluit van snappen begint het eerste zanggroepje in een soort kattengejank uit te barsten. Mijn hemel. Maar goed, ze gaan af – geen applaus- maar dat blijkt hier dus verder usance te zijn. Vreemd voor ons. Er komt weer een groep en als we zo kijken wat er allemaal klaar zit en staat, gaat het nog een lange zit worden. We raken het wat beu en gaan maar eens een beetje rondkijken, Aafje en ik. Het is eigenlijk veel leuker om het het hele gedoe achter en rond het podium te zien. Overal in het gras staan en zitten mensen, toeschouwers van alle leeftijden en klasse. Ook natuurlijk veel van die zanggroepen die wachten tot ze aan de beurt zijn. We maken natuurlijk eindeloos foto’s, hetgeen hier geen enkel probleem is, vaak vind men het zelfs wel leuk. Maar…..wij worden net zo hard aangestaard en gefotografeerd. Met name Aafke met haar blonde haar en 1,80 , een reus hier, wordt aangestaard en aangesproken. Zelfs de locale TV-ploeg interviewt haar. Ik sta het hele spul te fotograferen en merk ineens dat ik ook wordt gefotografeerd door iemand die erbij hoort. Haha. Ik zet hem er natuurlijk weer op. Lol! Ik val zelf niet op, ben meer een soort van Chinees in incognito. Mijn huid kleurt ook gelig bruin, donker haar en met mijn zonnebril op zie je mijn lichte ogen niet en mijn lengte is ook niet echt heel erg afwijkend. Ik sla het hele spel dat zich ook later met Rinske en Eddy – ook beiden reuzen met licht haar – herhaalt heerlijk gade. Uiteindelijk zijn we het beu en kopen we wat fris dat we aan de waterkant lekker opdrinken. Ineen staat Eddie achter ons, iedereen heeft het wel zo’n beetje gezien.
 

Meer festival, maar leuker....

We rijden even het dorp in om wat te eten. We krijgen een enorm grote kop noedelsoep met vlees, ei en groeten, de plaatselijke fastfood. Uiteindelijk vervolgen we onze weg naar de rest van de festiviteiten in een dorpje vlak bij. Dit is veel leuker, ook wel een soort van podiumpje maar veel minder georganiseerd. Hier zien we ook voor het eerst echt mooie klederdracht. We fotograferen er weer lustig op los en onze blond/grijze vrienden ontkomen er ook niet aan om op de gevoelige plaat te worden vastgelegd. Het is weer een heerlijk genieten en wederzijds gekoekeloer, zittend in het fluitenkruid…Ook grappig om de typisch Chinese luiers te zien. Nou ja, eigenlijk geen luier, kinderen worden regelmatig boven een krant gehouden om hun behoefte te doen. Ze hebben dus een broekje aan zonder kruis.

We arriveren in ons hotel, prima hotel, enkel onze airco is niet echt aan de praat te krijgen, er komt af en toe een zucht lucht uit, maar je kunt niet alles hebben denk ik dan maar. Samen met Eddie en Rinske gaan Aafke en ik eten. Het valt niet mee wat te vinden, zijn we nu te vroeg of te laat? Geen idee, maar uiteindelijk vinden we een simpel tentje waar we heerlijke fried rice eten met twee grote flessen bier de man erbij, voor de luttele prijs van 1,25 € ongeveer. Het was weer een belevenis.

Geschreven door Jacquelijne.opreis