Prima ontbijt met koffie die een cafeïne-shot voor een hele dag geeft. Straf bakkie. Om half 9 vertrekken we richting de paarse (al molk) moskee met de bus. Wij zijn er zo eigenlijk. Het is erg mooi, de mozaiken zijn idd met veel roze. Dat is ook de signatuur van Shiraz. Roze rozen en vogeltjes, maar ook veel andere afbeeldingen uit de natuur. Prachtige gedecoreerde nissen. Het is een lust voor het oog. Maddy neemt ons nog even mee naar een ruimte waar een soort van hijsinstallatie staat met een emmer. Hier werd water via een of ander systeem, aangedreven door een koe (dus geen muilezel ofzo) en het water kwam in een bassin, zodat de moslims dat konden gebruiken voor het religieus reinigen, de abolitie, voordat ze gingen bidden.

Maar waar deze moskee met name ook voor bekend staat, zijn de prachtige glas in lood ramen met primaire kleuren. Eerlijk gezegd zijn ze wel redelijk grof en niet zo verfijnd als je bij de rest van de moskee zou verwachten. Desalniettemin is het een aardig gezicht omdat de zon vele kleurrijke vlekken veroorzaakt op het interieur en op de mensen. Het is er behoorlijk druk!
vandaar uit zijn we gelopen naar de sinaasappeltuin (Naranjastan garden). Een prettige tuin om in de warmte te verpozen. Het staat er vol met viooltjes die eigenlijk net iets te ver al zijn doorgegroeid, maar sinaasappels heb ik niet gezien.
Voor het huis is een flinke waterpartij met fonteinen, en naast het geluid van de fonteinen kan het gekwebbel van tientallen in donkerblauw gestoken schoolmeisjes je niet ontgaan. Veel hebben de moed om "hello" tegen ons te zeggen en duiken dan giechelend weg. Ze hebben ongelooflijk veel pret. Wij ook, op het moment dat een stuk of 5 ladies hebben bedacht dat ze met mij op de foto willen. Dikke pret. Dan moet er eentje een soort van acrobatische toeren voor mij opvoeren, de jas opgesjord zodat de donkerblauwe broek zichtbaar wordt. Ik weet niet goed of er van mij ook nog capriolen worden verwacht. Grappig hoor.
Bij de tuin is een museumpje, wel jammer dat de stukken ook hier weer een beetje achteloos tentoon zijn gesteld. Zonde hoor. Ik maak natuurlijk nog wel even een foto van een snaarinstrument.

Boven is een uitbundig gedecoreerde woning met muur- en plafondschilderingen, spiegeltjes enz. Een en ander duidelijk uit verschillende decennia. Grappig is dan een van de plafonds bij nader inzien Hollandse landschapjes bevat. Later lees ik ergens dat er idd een Europese uitwisseling is geweest.
nog even een kop goede koffie, nooit verkeerd, en daarna lopen we richting bazaar, waar wij ons al snel van de groep afsplitsen. We gaan naar de Vakil bazaar door een andere bazaar heen. Vlak voor de de bazaar inlopen en van daaruit naar de ingang van de bazaar inlopen zien we een bordje waarop het Vakil badhuis staat vermeld. Dat is wel leuk! Het is een hamam die eigenlijk onder de grond is gebouwd, met in het dak lichtkoepels. Kennelijk ook alweer heel oud. Het is er ook heel druk, maar zeer amusant. Er staan overal poppen die een en ander verbeelden. Ook een soort van bruilofttafereel in een van de zijzalen waar muziek klinkt en de dames al direct beginnen te dansen. Veel dames bij elkaar geeft net als bij ons een uitgelaten sfeer. Er is zoveel universeel. Ook bijvoorbeeld het gejengel van kinderen.
Lunchen doen we heerlijk en snel bij hetzelfde restaurant als gister dat een heel prettige sfeer heeft en vlotte bediening.

Op het plein bij de ingang van de bazaar gaan we naar de miniatuurwinkels die we gister zagen. We hebben iets aardigs gezien, maar is volgens mij echt te duur en ik ben niet direct helemaal om, dus kijken we verder. In het andere winkeltje dat veel minder chic is zit een jonge vrouw te schilderen. Bij haar kopen we een fraai tafereeltje in een tuin dat we heel mooi vinden. Niet van haar hand. Overigens wat zij maakte was bepaald niet mis. Leuk hoor. We gunden het haar ook. We proeven heerlijke snoepjes met rozen en saffraan en nemen wat mee voor de zoetekauwen thuis. Nog een keer terug naar de miniatuurwinkel, maar we besluiten verder te kijken in Isfahan.
Mijn hopeloze voeten weigeren ondertussen dienst, dus gaan we even terug naar het hotel, 10 min lopen. Benen omhoog en alvast verslag schrijven tot hier.
Nog een feitje: de dames houden hier van al dan niet natuurlijke volle lippen en wenkbrauwen. De laatste getatoueerd (dom denk ik dan, als de mode verandert zit je er mee, dan moet je ineens weer dunne ronde wenkbrauwen en loop je voor joker) en als de lippen niet zijn opgevuld, dan kleur je er gewoon flink overheen! Buiten de lijntjes kleuren kunnen ze goed. Dit staat misschien ook wel als metafoor voor de Iranezen. Zoals Thomas Erdbrink zegt: hier kan stiekem alles!

Rond half vier gaan we maar weer eens wat doen. We nemen een taxi naar de Eram tuinen. Shiraz staat niet voor niets bekend om zijn tuinen toch? Ook hier is het heerlijk toeven onder de bomen en de tuin is echt een park met bloemen, bomen, beetje water, een mooie villa en vooral VEEL schoolkinderen. Van kleuter tot puber en iedereen wil met ons op de foto of praten. Jong en oud. Dan schuift er een vrouw met een baby'tje met ook zelfs een soort van hoofddoekje (geborduurd en erg schattig) en twee zoontjes. De jongetjes moeten van de moeder zich in het Engels voorstellen, heel apart. Volgens mij sprak ze zelf geen woord Engels, maar wilde ook o, zo graag met ons en de kinderen op de foto. Een van degenen die uitgebreid met ons wil praten is een studente medicijnen en ook nog een lerares Engels, die met haar collega's een dagje uit is vanwege "teachers day". Kennelijk hebben de leerkrachten vrij. Alle kinderen lopen natuurlijk ook weer in uniformpjes met hele horden uitgelaten te rennen, kwebbelen en te giechelen.

Terug naar het hotel en van daaruit met een deel van de groep Ali ibn-e-hamze mausoleum. Een soort van spiegelmoskee. De mannen en vrouwen apart en we moesten zo'n stomme bloemetjesjurk aan, maar ik heb hem omgeslagen, was toch al helemaal bedekt inclusief mijn hoofd? Moet het dan dubbelop? Ik kwam er zonder problemen mee weg. Eerst mogen we met de mannen mee naar het mausoleum waar ook een paar mannen zaten te bidden. We kregen uitleg: waarom spiegels vroeg ik? De spiegel vertelt je de waarheid en de spiegels reflecteren ook licht. Dus met een enkele kaars kon je dan de hele moskee verlichten (minder brandgevaar). Dan mogen wij vrouwen door een deur naar het stuk dat is afgeschut voor vrouwen. Het is er een gezellige boel. We zijn er zeer welkom en de dames (in zwarte chador) vragen of ze met ons op de foto mogen. Ook bij de oude besjes komen de mobieltjes uit een tas of plooi. We lachen ons rot. Dit hadden we natuurlijk al helemaal niet verwacht!

We vervolgen onze weg naar het graf van de bekende Iraanse dichter Hafez. Er ligt wel een mooie gedecoreerde marmeren kist op een soort van prieeltje, waar wel wat gelovigen omheen staan, declamerend uit zijn boeken. Het idee is dat je zijn verzamelde gedichtenbundel meeneemt en lukraak opent en dan die tekst tot je neemt. Maar het is met name een plaats waar ontmoet en geflaneerd wordt en iedereen staat maar foto's en vooral ook veel selfies te maken. Er zijn weinig westerse toeristen, maar het is er behoorlijk druk en levendig. Heel gezellige aparte sfeer.

Met Sheena en Bart en Klaas nemen we taxi's naar de bazaar waar we gezellig in een beetje een moderne tent eten. Typisch Iraanse gerechten. Het was weer een mooie dag! Morgen vroeg op. 0700 uur ontbijt 07.30 uur vertrek richting Persepolis. Morgen een hele lange reisdag, dus verslag zal wel in de knel komen. We zullen zien.

Geschreven door Jacquelijne.opreis