Thailand in de herhaling: 23 juli -12 aug 2022

Zaterdag 23 juli en Zondag 24 juli – Brussels-Bangkok

Ik zou er best wat voor over hebben om nu gewoon te gaan slapen, maar ja. Niet schrijven kan eigenlijk niet. Gister kwam het er echt niet van, we zaten net in de trein (nog weinig te melden) of we stonden in de rij (niet handig met je laptop). In het vliegtuig ook niet praktisch vanwege onze plaats.

Maar goed, zoals door Brussels Airlines verzocht zijn we om 10.00 uur op de Nationale Luchthaven, waar afgelopen weken slechts 70 % op tijd vertrok en gelijk daarmee onderaan de lijst van beste luchthavens in Europa stond. Als we op zoek gaan naar de incheckbalie (inchecken ging niet van te voren), is het er “nogal druk”. Een enorme Efteling rij en we leren al snel dat dit mede komt doordat iedereen op tijd is gekomen, maar de balie pas om half 11 open gaat. We vliegen rond half 2 is het plan. Maar goed, ingecalculeerd, we babbelen maar wat met anderen in de rij en na een kleine 2 uur zijn we ingecheckt (gelukkig kon ik nog aan het gangpad) , de security daarentegen is zo ongeveer gelijk doorlopen en we zijn net op tijd voor boarden bij de gate. Maar ze zijn consequent: ook het boarden begint een half uur later, dus iedereen staat weer lekker een half uur in de rij. Boarding complete op tijd en dan eindeloos gebrabbel en ik krijg nog net mee.. sorry for the delay. Ok . Wat dan ook, we vertrekken een vol uur later. Maar zitten vooraan in het laatste stuk en hebben dus veel beenrruimte, maar wel een inieminie tafeltje dat ook niet al te stevig is. De tijd dat Thai Airlines enkel superdunne, knappe in glinsterede jurkjes met ingeweven motief, had rondlopen is ook verleden tijd. Mijn tafel en tv schermpje heb ik eerst gedesinfecteerd, te vies om aan te pakken en de mooie jurkjes waren verwisseld naar vaalroze met paarse broekpakken waar bij het eten serveren een vaalpaar shirt overheen ging. Ook de menukaarten zijn afgeschaft. Het eten was voor hedendaagse begrippen niet heel slecht. Maar goed, we komen die 12 uur wel door met wat dutten, muziek luisteren en fimpje kijken en we komen keurig precies een uur te laat aan in Bankok.

Bij het uitstappen natuurlijk weer de vertrouwde warme natte deken, die we op reis in Azie in de regentijd wel niet meer zullen afdoen, maar ook dat went wel na een dag of wat.

Bij het openen van de koffers en rugzakken met mijn laptopje fototas , toiletspulletjes en een paar verschoontjes in geval de bagage kwijt raakt, probeer ik weer de logica boven water te krijgen van hoe ik alles heb ingepakt en verdeeld over de diverse items. Valt niet mee, het enige dat ik tegenkom is glibberige spullen in toilettassen. Alles wat kan lekken zit veiligheidshalve in zipzakjes van de Apotheek, want 50% DEET in je blousjes wil je niet, dan vallen de gaten er zo in. Maar de boosdoeners waren 2 tubes douche schuim, nieuw uit een adventskalender, die dus niet in een zakje zaten want nog zelfs geseald, dus kan toch niet mis? Door de onderdruk in de vlieger waren ze fijn aan de achterkant open gegaan. Lekker alles dus weer afspoelen enz. Volgende keer echt alles apart in zakjes. Pff.

Dan mooi maar even een uurtje of anderhalf geslapen en dan even rondje lopen en ergens een pad Thai eten in een typisch Thais klein restarantje, dat gelijikertijd opslag is voor allerhande zooi, de scooter incluis.
We lopen nog via een Wat (tempel) naar Kao San Road, waar het nog erg rustig is, zondag he en nog weinig toeristen. Het is DE backpakkerstraat/hippiebuurt. Kennelijk hebben ze hier ook grenzen, want ik kom bij terrassen van restaurant bordjes tegen dat je er geen marihuana mag roken. De lucht is erg donker en het begint te druppelen, snel maar richting hotel. We schuilen even , het is vast een bui. Maar het is op een gegeven moment niet meer om door heen te kijken. Wat een ellende. Met maar 1 paraplu wordt het niets. Mijn camera zit inmiddels een goede dikke plasticzak geknoopt, maar we wagen het nog niet, na ruim een half uur moeten we wel, want onze gids haalt ons op voor een boottocht op de klongs en wat andere zaken.
Als het enigszins wat minder wordt rennen we, maar we zijn toch wel heel nat. De gids is er al en stelt voor even een half uur te wachten, daarna zal hij de bootsman contacteren. Na een half uur is het nog niet droog, maar het lijkt wel wat open te trekken en een kwartier later gaan we dan aan boord van best een grote boot voor 3 man… Het is leuk om dit weer te zien. Er is niet veel veranderd. Nog steeds overal zooi, scheefgezakte bouwsels enz. En nog steeds bootjes met een complete vrachtwagen motor erachter, die een ongelooflijke teringherrie maakt. Onze gids doet zijn best om ons af en toe wat te vertellen, maar met die motor die brult, hijzelf die achter ons zit, een mondkap draagt en sowieso al niet erg duidelijk spreekt….. Ik knip maar af en toe.

We varen een “straat”-klong dus in en zien daar een enorm Boeddhabeeld. Altijd leuk voor de foto. We stappen weer bij een of andere Wat af, wat leuk is, want het is een mengeling van Thais en Chinees boeddhisme en dat zie je zo. Nou hebben we al heel veel wats gezien, dus zijn we vooral geïnteresseerd in nieuwe zaken. Zo zijn de offerblokken buiten bij de beelden vervangen door een kluis met een gleuf bovenin. Was kennelijk nodig. Jammer, want er zat altijd veel kleingeld in die offerdingen en je kon er altijd fijn je grote biljetten wisselen, want kleingeld is altijd een probleem. Je kon je offergave ook heel concreet maken, namelijk concrete. Je kon pakjes beton kopen van ik schat een halve kilo of een dakpan waar je dan op een briefje natuurlijk je naam kon schrijven en op de dakpan plakken.

Binnen waren een aantal dames van alles aan het klaarleggen voor een of andere gebedsservice of zoiets, dus heb dat gedoe maar leuk gefotografeerd.

Van deze wat lopen we mooi naar de Wat Arun en dat was wel echt heel erg de moeite waard. Heel leuk! Kleurrijk, is het geschilderd? Als we dichterbij komen zien we het. Volgens onze gids een mix van hindoeïsme en boeddhisme (zie je wel vaker samen in dezelfde tempel). De opbouw is ook heel symbolisch, boven het heelal met de goden. Dan respectievelijk de mensen, de dieren en dan de hel.
Uitgevoerd in een soort Gaudi-avant-la-lettre: de kleuren zijn tegeltjes of stukken van bordjes, sojasaus schaaltjes, schelpdieren of rijstkommetjes of zo. En dat dus als in de 18e eeuw. Het is indrukwekkend. Ook heel steile trappen naar boven, je moet namelijk er wel wat voor over hebben om bij de goden te komen. Nadat er nogal eens iemand naar beneden viel hebben ze de trappen vanaf het eerste niveau maar afgesloten. Overigens moet ik ook daar erg oppassen dat ik niet achteruit loop voor een foto, want voor je het weet lig je zelf ook beneden.

Natuurlijk wordt er ook geposeerd en geflaneerd. Drie jonge meisjes in satijnen jurken doen hun uiterste best dus ik spreek ze aan waarom ze er zo mooi uitzien. Zomaar! We hebben ze gehuuuuuurd voor de fun. Ok. Maar ik mag ze natuurlijk wel vereeuwigen met de vage belofte dat ze nu vast en zeker heel bekend gaan worden in Amsterdam!

Onze trip eindigt op het dakterras van een hotel waar het heerlijk toeven is en waar we mooi uitzicht hebben over de rivier, de brug die lijkt op de Erasmusbrug lijkt. Een Chang biertje (was bijna vergeten hoe lekker bier dat eigenlijk is) gaat er dan ook goed in. We rijden met de taxi weer naar ons hotel, ik zit alweer bijna door mijn voetzolen heen. Naast allerlei toestanden met mijn voeten, is ook de huid flinterdun en moet ik morgen noodgedwongen maar weer sokken aan..

Gelukkig zit ons hotel vlak bij wat leuke kleine straatrestaurantjes en we eten heerlijk en eenvoudig met nog een Chang. Ik merk dat ik regelmatig wegdommel. Nu dus snel mijn fotos uitzoeken en uploaden die handel. Morgen vertrekken we al om 07.30 uur om de railwaymarket te zien. Daarover morgen meer. We hebben het beiden al een keer gezien, maar is wel erg leuk!

Nog wat, je komt werkelijk overal in Thailand foto's tegen van de koning met of zonder gemalin. Soms ook nog van zijn moeder. ZIjn vader, Bumibol was zeer geliefd. Zijn vrouw ook. Foto is wel gedateerd volgens de gids want ze is nu van boven in de war en van onder laat ze alles lopen en ze kan zo niet meer op de foto. Dank voor deze uitgebreide toevoeging. De nieuwe koning die dus kennelijk al 70 is, maar op de meeste foto’s nog maar amper droog achter zijn oren lijkt, is ook al 70. Zijn vrouw 37. Maar hij wil misschien niet hebben dat zijn moeder er straks jonger uitziet dan hijzelf. Het is trouwens een nietsnut die meer in Duitsland zit dan in Thailand en weinig meer uitspookt dan belastinggeld uitgeven aan een gezellig lui leventje. De dood van zijn vader een paar jaar geleden hakte er dan ook nogal in hier.

Het zwembad van het hotel is voor als we weer terugkomen, na Kanchanamburi en aan het einde van de reis...

Geschreven door Jacquelijne.opreis