Vandaag een dagje rustig reizen naar Nuwakot. Het is grappig, we rijden weer langs een rivier en de weg lijkt verdacht veel op de weg die ik ”ken” van mijn vorige trip. Ook weer even veel vrachtverkeer. Het is ongelooflijk. Dit is dan de snelweg, 2-baans met hier en daar flinke putten en gaten en natuurlijk de meest bizarre inhaalmanoeuvres, zeker als nog niet gewoon bent aan het links rijden komt het soms nogal tricky over. Nu is het zo dat we natuurlijk ook vaak maar rakelings passeren. Maar goed. Niet teveel op letten. Na een bepaalde afslag wordt het duidelijk rustiger en dat is niet heel vreemd, want het is zaterdag, de officiële vrije dag. Maar het is een mooie route zo langs een rivier. Ik weet niet of het hier al de Trishuli rivier is, waarlangs we straks afslaan richting Nagarkot, maar niet nadat we eerst nog even stoppen voor koffie. Ja, deze stopplaats ken ik wel! Toen we vorige keer terugkwamen uit Pokhara hebben we daar ongeveer een uur gestaan omdat het verkeer volledig vastzat. Wegwerken en dan sluiten ze de baan gewoon om het half uur af en ja, als dat dan de hoofdweg is richting het westen schiet het niet erg op. Maar niets van dat alles. Wel het feest der herkenning voor zover je daar van kunt spreken natuurlijk. We lunchen nog even onderweg, op mijn aandringen dus in een lokale tent, die van mij best nog lokaler mag zijn. Maar goed.

Een klein uurtje later arriveren we in Nagarkot (kot=fort) bij de Famous farm. Een mooi authentieke, opgeknapte boerderij overgoten met bloeiende bougainvilleas, een lust voor het oog. Mijn kamer is ook zeer rustiek, met een 1- en een 2 -persoonsbed en ook nog een soort van bedbank, ruimte zat. Ruime inloopdouche waar alles zowat functioneert Fabienne, nadeel is alleen dat de verlichting zeer spaarzaam is en ze het douchegedeelte hebben verlaagd, steil aflopend een cm of 10 en het afvoerputje ook nog een 10 cm dieper ligt en met dat licht, breek ik steeds bijna mijn benen. En aangezien ik douche zonder bril, is het toch goed uitkijken. NB. Kennelijk heeft de corona progressie gebracht, want gister het guesthouse bij het klooster was splinternieuw, rook giga naar mottenballen (ook zoiets Aziatisch, kon ze niet vinden anders mik ik ze gelijk in een zakje weg). Alles deed het, maar het douchegordijn (nog nieuw met de vouwen erin in rechthoeken van 20 x 30 cm) was zo ongeveer tegen het plafond gemonteerd, waardoor er onderaan een halve meter niets was, dus niet helemaal optimaal. De poging was zeer goed. Een negen.
Aangezien we al om half 2 gearriveerd zijn, vraag ik of we nog even naar het dorpje kunnen en dat kan met de wagen en de chauffeur. Het is een piepklein dorpje maar de krijgsheer Prithvi Narayan Shah (18e eeuw) veroverde van onderuit het dal deze heuveltop en startte zo met de eenwording van Nepal de vele (120 of zoiets) koninkrijkjes samen te voegen na een voortvarende en bloedige strijd waarbij hij onder andere Kathmandu, Lilitpur (Patan), Kirtipur en Bhaktapur veroverde. Hoog en droog gezeten in zijn kasteel hier in het kleine Nuwakot kon hij prima de regie houden, doordat hij zowat de hele vallei kon overzien. Maar… jammer genoeg heeft het paleis dat 7 verdiepingen telde er maar 5 meer over na een aardbeving in 1938. De aardbeving van 2015 is ook nogal desastreus geweest en alles staat zwaar in de steigers, het fort en de andere gebouwen op de Durbar. Erg jammer, want het is een kleine, maar mooie en pittoreske Durbar (plein). Maar komt tijd, komt raad, ofwel: Daar komen de Chinezen met geld en manschappen. En met na de renovatie, hun naam vermeld in de naamgeving van de gebouwen heb ik begrepen. Niets voor niets.
Maar als we de Durbar oplopen, zijn we ineens positief verrast, er heerst een opgelaten sfeer en Akshey, mijn gids, gaat navragen: er is weer een of ander vaag festivalletjes, waarbij de beeltenissen van twee zussen bij elkaar komen. Ik snap het niet, want ik heb op een rustig moment ook even snel in de draagbaar gekeken en er zaten 5 vrouwenkoppen in.. Nou ja, hoe dan ook.

Alle goeds start met muziek, zo hier niet anders en er staat een meneer op zoiets als een beetje een veredelde “blechtrom” te slaan en er lijkt ook nog iets van een koperblazer zijn oefeningen te doen. Kennelijk gaat er wat gebeuren. Drukte op het podium rond de draagbaar (de wit geklede mannen zijn belast met het ceremonieel) en ernaast als er ineens nog meer mensen bij komen met baldakijnen, waaronder een oude dame overeind gehouden strompelt met een of ander ceremonieel gewaad, gevolgd door haar man die kennelijk nog ouder is (84, ze zijn volgens mij in hun leven steeds meer op elkaar gaan lijken of zijn neef en nicht, hier ook niet ongebruikelijk). Vanwege hun respectabele leeftijd heeft het een en ander nu in de middag plaats ipv de avond. Deze man moet de ceremonie gaan doen naar het schijnt, maar er moet eerst nog van alles waar we niet goed achter komen wat en waar precies, waarschijnlijk ook iets met offerings van dieren enz..
De oude heer heeft ook een machtige kroon op zijn hoofd, waaronder hij zowat bezwijkt, ik probeer wat foto’s te maken, maar het is in het gedrang en er staat steeds wel een stuk van iemand voor, maar ik zie dat achteraan de kroon omhoog en vast wordt gehouden door een helper. Ik geloof ook niet dat het ander goed zou komen.
We wachten nog een tijd, maar het lijkt al met al niet erg te gebeuren, dus we lopen terug op zoek naar een lekkere lassi, die onze gids wist te vinden, maar niet nadat hij ook mij eens op de foto heeft gezet en ook met de chauffeur. Zelf heb ik hem er ook al eens opgezet. Altijd leuk als herinnering. Hij babbelt natuurlijk wat, en ik hoor Netherland, ok, ja natuurlijk. Ik wordt al weer heerlijk aangestaard, vooral kinderen doen dat zonder gene. Is natuurlijk ook geen gezicht zo’n bleekscheet met met heel kort grijs haar en een korte broek met witte benen. Tuurlijk. Kijk maar lekker, doe ik ook. Maar hij hoort dat er pas niet heel ver van ons vandaan een uitkijktoren is gebouwd waar we fijn over het dal kunnen kijken. Het was nogal een tour voor Nehra, onze chauffeur en het laatste stuk klimmen we dus. Het is gezellig en de toren was splinternieuw en idd nog heel wat hoger dan waar we met de boerderij zitten en daar hebben we al een fabelachtig uitzicht. Het is niet heel helder, dat ik jammer, veel vervuiling van met namen ook het stoken van hout en al dan niet gereguleerde bosbrandjes.

Terug in het de Famous Farm lekker douchen, met Adrie whatsapp bellen en dan ga ik mijn foto’s bekijken. Maar het is flink gaan waaien. Toch regen? Op een gegeven moment beginnen alle deuren te slaan en ik kan nog snel mijn camera en laptop binnen leggen om achter mijn muismat aan te rennen. Dan zie ik dat met de harde wind het vuur behoorlijk oprukt naar onze boerderij. In de commotie zijn de mannen die naast me zitten ook naar buiten gekomen en Akshay gaat even vragen of dit normaal is of niet. Ik denk ja, ik zit wel op het eind en ben als eerste aan de beurt. Maar we zitten hoog en kennelijk is het normaal en anders is er een goede brandweer. Ok, daar vertrouwen we dan maar op, maar ik heb toch even snel alles in mijn koffer gegooid…

Het wordt weer wat rustiger en ik ga naar beneden waar we hebben afgesproken voor het eten. Ik bestel een biertje en we kletsen wat, om een uur of 1900 krijg ik een heerlijke thali (iedere keer overtreft zichzelf nog momenteel). Kennelijk eet ik alleen, de mannen zijn gewoon pas om 2100 of 2200 uur te eten , maar gaan eten als ik klaar ben omdat de keuken hier om 2100 uur sluit. Ik ga dus dan lekker naar mijn kamer voor mijn verslag. Morgen weer een heel rustig dagje. Pas ontbijt om 09.00 uur en vertrek een uur later. Het is ook maar een paar uur rijden. Zien wat die dag weer brengt.
Ben trouwens blij dat ik van die overspanningsbeveiliging heb zitten in mijn ene wereldstekker en nog een losse power surge protector bij me heb voor mijn laptop. Het licht, dat toch al niet veel is gaat constant lichtjes aan en uit. Business as Usual ….
De wifi is ook nogal een dingetje. Vanmiddag steeds geprobeerd en niets. En dan ineens een appje van Adrie en even goed wifi. Hij ligt er nu weer helemaal uit ( ik schrijf eerst offline), dus het wordt pas morgen versturen. …

Uiteindelijk bleef het nog tot ver in de nacht branden en knetteren. maar alles goed. Na wat Akshay had weten te achterhalen zijn er een soort van greppels aangelegd waardoor dit soort brandjes idd een soort van lint vormen, maar zich verder niet kunnen verspreiden. Handig!

Geschreven door Jacquelijne.opreis