Vandaag is het een weer prachtig helder en zonnig. Heerlijk! We ontbijten zowaar met pannenkoeken die weliswaar van rijstemeel zijn maar zeer vet én oploskoffie, dat maakt weer veel goed. Mr. Lou rijdt ons de berg op vanwaar we in een uur of twee naar beneden gaan klauteren met prachtig zicht op Dongdorpjes en rijstterrassen. Aangekomen bij het dorp dat ook weer een eco-museum is met Noorse steun, lijkt het erop dat het museum weer geopend is. In 2007 was er een fikse brand en is het museum een tijd gesloten geweest voor buitenlanders, ook het dorp was geruime tijd een nono. Het museum had prachtige foto’s met zeer goede documentatie erbij over riten en gebruiken. Wat wij erg bijzonder vonden was bijv. dat bij een huwelijk het meisje thuis blijft wonen totdat ze zwanger is. In de tussentijd mogen beide partijen gewoon nog met anderen het bed delen. Het eerst kind erft dus niet als het een jongen is, is het een meisje dan is er niets aan de hand, die erft sowieso niet. Men is immers er niet zeker van wie de vader is! Pas de tweede zoon wordt erfgenaam (één-kinds politiek gaat hier niet op).

Ook niet het feit dat hier een meisje 20 en een jongen 22 moet zijn om te trouwen. Volgens Jason wordt hier danig de hand mee gelicht, geen probleem, zolang men maar niet wil gaan scheiden… we hebben een prachtige wandeling waarbij we nog twee dorpen aandoen met in één dorp een heiligdommetje. Altijd bijzonder om te zien. Ernaast metershoge palen die men plaatst in geval de wensen fullfilled zijn. Net zoals bij ons die bedankbordjes-in-emailleer in bijv. de kathedraal in Antwerpen..
Het wordt zo eind van de ochtend “lekker” warm, het zweet gutst en Roos haar waterapparaat/camelback komt goed van pas. In het dorp duiken we direct het café in voor een goede koffie (verder nog nergens tegengekomen). Herman gaat zijns weegs en de rest denkt te gaan overleven op twee liga’s, nou mij niet gezien. Ik ga naar het restaurantje waar we gisteravond hebben gegeten en bestel voor incl. een fles water minder dan voor die kop koffie een heerlijke fried noodles. Zo, dat zit er in!
FF naar het hotel om te plassen en mijn waterzak weg te leggen, maar ben wat moe, lees mijn boek uit en doe over die vijf pagina’s een uur. Ik val steeds in slaap. Jammer dan. Het is nu buiten toch ongenadig heet.

Desalniettemin hijs ik me na een uur uit bed om het dorp wat verder te verkennen. Ik raak mijn laatste leesbril kwijt aan een oude vrouw (ik schat ze op half de 50, maar toen ze opstond bleek haar bovenlijf zoals bij veel ouderen geheel horizontaal te zijn). Veel rugpijn, dat kreeg ik wel duidelijk. Maar met haar bril was ze in haar nopjes. Steeds ging ze weer andere zaken bekijken die ze nu weer kon zien. Inmiddels waren we – ook al zaten we binnen – natuurlijk alweer een soort van volksvermaak, dus alle buren waren ook paraat - fotosessies etc. Prima. Ik zit op mijn gemak en bezie het allemaal lekker met veel plezier. Zij ook, dikke pret om onze constante babylonische spraakverwarring, ze spreken geen woord Engels en ik maar drie woorden Chinees. Een stuk verderop liggen donker indigo lappen van een meter of 10 te drogen langs het water. Er is een vrouw bezig met indigo verven (overal zie je indigoblad in allerlei staten van fermentatie als voorbereiding op verven) en ik wil haar fotograferen. Ze is erg vriendelijk en lacht zich kapot. Ik leg mijn spullen ergens aan de kant en ga haar helpen met haar lange lappen, verven, oprollen, uitwringen en uitrollen op straat. Daarna zijn mijn handen niet zozeer heel donker gekleurd dan wel heel kleverig. … We hebben er beiden van genoten en de buren aan de overkant van het riviertje van een paar meter breed ook (beetje Venetië idee).

Her en der zie je pepers en rijst te drogen liggen, er zit een vrouw met een dikke houten hamer te dorsen op haar hurken, hetgeen echt niet opschiet, maar ze is vriendelijk en ik zit een tijdje bij haar. Al met al heb ik een prima middag. Lekker tempo doeloe…
Ik verken nog wat buurtjes in de allesverzengende middaghitte en om half zes ga ik naar het hotel om mijn boek te halen, ik ga lekker in het nu afnemende zonnetje zitten lezen, drankje erbij. Midden in de hoofdstraat, dat kan hier prima, we worden hier in ieder geval niet constant aangestaard en lastig gevallen. Ik lees een uur of twee afwisselend rond me heen het gedoe opnemend en ga weer lekker eten in mijn bekende restaurant. Daar zitten ook 2 toeristen die we al een paar keer hebben gezien: een Fransman (leraar Engels in Beijing) en zijn Japanse vrouw. We hebben met zijn drietjes een bijzonder leuk en aangenaam gesprek.

Weer terug in het hotel heb ik weer een gezellig contact met de dochters van het hotel, 5, 10 en 15 jr oud, die zicht werkelijk voorbeeldig gedragen. Ze hebben inmiddels al mijn pepermuntjes gekregen, maar de Pottertjes vonden ze niet zoveel. Nu zit ik hier te typen en komen ze een voor een over mijn schouder meekijken. Ik zoek wat foto’s op van Lot en Frank en probeer ze duidelijk te maken dat dat mijn kinderen zijn en hoe oud enz. Vinden ze geweldig. Haar ouders zijn ook uitermate vriendelijke mensen. Echt plezierig hier zo te zijn. Morgen vertrekken we naar Chengyang.

Geschreven door Jacquelijne.opreis