Vanochtend vertrokken met gemengde gevoelens uit Chitwan, waar het zo heerlijk rustig was, en de staff van het resort zo ongelooflijk vriendelijk en behulpzaam. Wel een goede timing zo halverwege in de reis een rustig moment. De rust duurt alleen niet lang, want het is achterin het busje net een kippenkot met Linda, Natasha, Annette, Johan en ondergetekende. Verdorie, net een schoolreisje. Maar na een uurtje keert de rust wat weer en genieten we van het mooie landschap. Na een vroege koffie/lunchstop eind van de ochtend gaan de kippen op stok en ligt iedereen te soezelen. Tot dat het armzalige stukje asfalt weer overgaat in een interessante verzameling, putten en kuilen en brokken gewapend beton. Topsnelheid was vandaag op een stukje asfalt 40 km/uur. Over de 170 km hebben we dan ook 6 uur gedaan (exclusief stops).
Rond een uur of drie arriveren we bij ons hotel aan de Lakeside (het toeristische deel waar ook alle hikers, dragers en bergbeklimmers komen uitrusten en zich nog wat vermaken of opladen voor een tocht). Dan nog niet te spreken over de domestic tourists die hier hun vertier komen zoeken. 2e Grootste stad van Nepal, goed voor 2 miljoen inwoners. Een groter contrast met Chittwan is volgens mij niet mogelijk.

We worden verwelkomd met een heerlijk glas ananassap, en we mogen weer blind een sleutel trekken. Op een of andere manier is het geluk deze vakantie met mij, want ik heb weer zo ongeveer een suite. Groot tweepersoonsbed, bureautje, hoekje met minibar en koffie/thee faciliteit en achter de wand met TV scherm een lekkere zithoek en dan natuurlijk nog een balkon. Als ik in de badkamer probeer het licht boven de wastafel aan te krijgen schrik ik me wezenloos van de herrie: ok, daar zit dus de knop van het bubbelbad! Ik dacht al dat het niet meer werkte, want waar eerst de bediening moest hebben gezeten, zat nu een stuk schilderstape geplakt. Stel je toch eens voor dat alles een keer zou werken in Azië. Geheel volgens de regels der kunst zit dan ook zonder meer alles scheef gemonteerd of anders in ieder geval half los. Het bad loopt ook naar beneden af en er is natuurlijk geen douchegordijn om de regendouche een beetje binnenboord te houden. We gaan het zien!
We wandelen met de groep even naar het meer waar allerlei bootjes liggen en het een drukte van belang is. Dan komen we over een marktje dat zo ongelooflijk druk is dat we niet weten hoe snel door te lopen.
Net voor we om 19.00 uur klaar moeten staan voor gezamenlijk diner (leuk restaurant, maar ik voel helaas nu wat kramp....) krijg ik telefoontje dat ik om 06.15 uur klaar moet staan voor mijn helikoptervlucht naar het Annapurna basecamp. Misschien zijn het gewoon zenuwen wie weet..alhoewel ik het me niet voor kan stellen want ik vind vliegen fantastisch!

De eerste foto's zijn van ergens onderweg, wat een primitieve bedoeling hier en daar, getuige de lemen kooktoestellen enz.
De rest is van het meer, waar ik vanuit mijn balkon ook op kan kijken.
Hopen dat de wifi nu een beetje wil en dat ik foto's kan uploaden.

Geschreven door Jacquelijne.opreis