We worden gewekt door stevige regen op de bladeren van de bananenbomen voor onze kamer. Helaas.... Het ziet er naar uit dat het voor de middag waarschijnlijk niet echt droog wordt en we gaan na het ontbijt nog maar een beetje lezen op onze veranda. Om 1100 uur nemen we dan maar het shuttlebusje. De fiets zit er waarschijnlijk niet echt in vandaag. Het miezert nog, maar tegen 1200 uur is het toch wel droog, af en toe wat gemiezer tussen door, maar dat mag geen naam hebben. Afgezien van het feit dat het hier en daar met de natte stenen toch erg glad is en we af en toe bijna onderuit gaan.

We gaan een aantal tempeltjes bezoeken die niet als grote attractie zijn aangemeld. Eigenlijk vind ik dat veel leuker. Niet alles is heel erg opgeruimd en strak. De meeste tempeltjes zijn omgeven door een tuin, waar hier een jongetje in een plas water speelt en daar een hond lekker ligt. Ofwel er liggen een beetje achteloos neergesmeten van die draaghuisjes waarop lijkkisten worden vervoerd zoals we ook in Sulawesi zagen, alleen werden ze daar in het veld of daar waar de kist werd bijgezet in de rotsen achtergelaten. Het is er ook overal heerlijk stil en rustig op wat heen en weer snellende novices na, die ik helaas met mijn compactcamera meestal niet kan vangen.
Vanwege de regen heb ik de snelle spiegelreflex maar thuisgelaten. In feite is het oude stuk niet zo heel groot en zijn we toch redelijk snel zo'n beetje rond. We eten een heerlijke noudle soup met kip bij een gezellig druk Laotiaans tentje, geen toeristending. Ik geniet daar van, gewoon beetje primitief...

Dan zie ik een kunsthandel met zwart-wit foto's met enkel minderheden erop. Ik weet niet waar ik het eerst moet kijken, er hangt zo veel en het is allemaal zo prachtig. Er liggen ook nog hele stapels om uit te kiezen. Het doet me denken aan de keer dat ik met Peter in Beijing was en daar bij een fotograaf die het ook tot in de world press foto catalogus had geschopt over de bewoners van de hutongs in Beijing. We zijn daar een avond aan het uitzoeken geweest. Ik ben na een paar stapels gestopt; ik zou mezelf arm kopen en het is ook wel leuk als je het nog ergens weg kunt hangen, dus ik ga niet voor de grootste formaten. Eind van de dag kom ik wel terug, anders loop je er de hele dag zo mee.
We gaan nog naar een info centre dat niet veel voorstelt en willen terug om de foto's maar het is siësta en ze zijn dicht. Ook na nog een drankje even verderop, nog niets en we gaan maar terug naar het hotel. Met de benenwagen wel te verstaan, dan zien we ook nog wat meer onderweg. We kunnen nu over de (brom)fietsersbrug, dat is een stuk korter. Helaas is het niet voor voetgangers. Wij moeten over een paar planken ernaast lopen. Ondanks dat er een goede reling aan zit, vind ik het halverwege toch wel behoorlijk akelig. Ik word een beetje draaierig en daardoor wat angstig. Sommige planken liggen los of zijn stuk en het is toch een heel lange en vooral ook hoge brug met daaronder kolkend water. Ben blij dat ik eindelijk aan de overkant ben.

We relaxen een uurtje op onze veranda, het is inmiddels heerlijk weer, niet meer zo vochtig en warm en nemen dan om 1700 uur de shuttle terug om de foto's te gaan halen en te eten. Het tentje dat ik in de gids had gezien, vonden we niet, wel een buitengewoon goed en gezellig ander restaurant er vlak bij. We hebben bijzonder gegeten: met kip en ei gevuld citroengras dat gefituurd was met bijzonder saus erbij en ik had gemarineerde en daarna geroosterd buffel dat we beiden buitengewoon bijzonder van smaak vonden, ook mede door weer een heel bijzondere saus erbij van smaken die we niet konden thuisbrengen, en een heerlijke fles rode cabernet/merlot. Met nog een groenteschotel erbij voor 30 euro samen. Buitengewoon....

Geschreven door Jacquelijne.opreis