Vannacht heerlijk lange nacht gehad. Ik was gisteravond ook zo moe dat ik onder het typen in slaap viel. Wakker geworden met ingewanden die het hier toch niet geheel naar hun zin hebben, had gister al hele dag opgeblazen gevoel. Natuurlijk net vandaag, moet niet hebben dat ik in de lucht ineens moet rennen, want dan denk ik dat ik een fraai spoor achter me zal laten. Maar al met al ging dat in ieder geval goed.

Om half 10 pick up voor de Paragliding, het kantoortje zit hier vlakbij. Formulier invullen en ondertekenen ( neerstorten op eigen risico of zoiets). Tijdje wachten samen met een Duits echtpaar van rond de 70 dat ook vrolijk mee ging. We hebben het gezellig (ik bof steeds wat dat betreft). Dan gaan we met een oude aftandse bus de berg op, veel putten en kuilen. Na geruime tijd komen we aan de top waar voor ons zich een zeer kleurrijk tafereel uitrolt met allerlei kleuren parachutes (of hoe heten die dingen bij paragliden) en veel mensen die allemaal in de weer zijn in een zeer plezierige ontspannen sfeer.

Ook nu weer ervaar ik absoluut geen enkele spanning. Ik heb het eerder met Charlotte gedaan in Nederland dan wel, maar dat was ook heerlijk en absoluut niet eng. Lastige was daar wel dat we met een vrachtwagen met een lier omhoog getrokken werden en daarvoor moesten we zeker 200 m zo hard mogelijk rennen en dat valt niet mee als je aan je piloot vastzit ( en eigenlijk gewoon tegen elkaar aangeplakt). Mijn piloot vandaag was lekker mollig, dus dat zou wel gaan, geen tengere Nepalees.

UIteindelijk zijn wij aan de beurt en staan we klaar om bij het eerste beetje wind van onderaf te gaan rennen (hooguit 20 m) en dan de afgrond af te vliegen. Het ging als vanzelf. Heerlijk door de wind dan weer omhoog, dan omlaag, rondjes en maar genieten van het mooie uitzicht. Op de grond leek het allemaal nogal nevelig, maar hier wat hoger is het helder en de zon schijnt. Het is weer een feestje. Super. We hadden (als ik zo om me heen keek) ook een supergoede landing, ondanks dat we naar mijn idee nog heel hard naar beneden schoten. "Stay now" riep mijn piloot en hup, daar stonden we op de grond.
Mijn Duitse vrienden hadden wisselende ervaringen, de vrouw had het super gehad. De man was op het einde ineens heel wagenziek geworden , maar dat trok gelukkig heel snel bij.

Een heerlijke ervaring. Eerst maar eens even aan de overkant van de straat een fried rice gegeten, want ik heb vanwege mijn darmen maar enkel een kop thee en een muffin die ik nog had als ontbijt gegeten. Maar dat gaat weer beter en nu dus nog maar snel mijn verslag maken en proberen te uploaden, als straks het hotel weer vol zit kan ik het vergeten met de wifi.
Dan nog een beetje de stad door dwalen en evt. nog een souvenirtje voor Adrie zien te scoren. Diner met de groep heb ik wederom geen zin in, vind het na ruim een week wel lekker in mijn uppie. Wie weet, dan kan ik vanavond nog eens in mijn bubbelbad gaan liggen!

Geschreven door Jacquelijne.opreis