Nog maar even naar de onsen om te douchen, een enkeling is erg vroeg uit de veren en nog even ook in de hete baden gegaan. We hebben geen idee wat we als ontbijt moeten verwachten. Er staan hele tafels gedekt met ook weer voor iedereen kleine kommetjes en bordjes met allerhande hapjes en voor wie wil ook misosoep (was heerlijk). De vis heb ik maar aan Philip naast me gegeven, want dat gaat er bij mij voor ontbijt echt niet in. Maar het is leuk. Gelukkig is er ook nog een kopje koffie na afloop, dat doet wel goed.
We vertrekken richting Aso. De rokende krater. Rita vertelt ons dat we feitelijk in de vulkaan hebben Aso geslapen. Er is al 270 000 jaar vulkanische activiteit in het gebied. 90.000 jaar geleden resulteerde dit in een enorme uitbarsting die het zogenaamde caldera heeft gevormd, eigenlijk het lavadak dat is ingestort. Dat hele gebied noemt men de caldera en hoort dus bij de vulkaan. Binnen deze caldera hebben zich dan weer 5 pieken, waaronder de Nakadake vulkaan, de enige nog werkende vulkaan gevormd.

Het is een mooie weg erheen en we hebben geluk, het is zo goed als droog! We rijden door bossig landschap, afgewisseld met grasslands waar ook paarden en koeien geweid worden. Het is onwaarschijnlijk groen. Af en toe weer hele stoompluimen die uit de aarde komen en de bus hullen in een zwavellucht. De fanatieke fotografen - en ik doe hard mee - schuiven steeds de ramen open (fijne bus hiervoor!) om foto's te maken, maar daar is gezien de zwavellucht niet iedereen blij mee. We lijken wel een stel paparazzi, want je hoort niet anders dan het repeterend klikken van de sluiters. Ineens horen we roepen: Ja, dat moeten wel Hollanders zijn! Twee blonde veertigers met helmen op de fiets, om de bocht voor hun uit rijdend twee blonde jongens van zo'n 12- 14 jaar schat ik!

Daar waar de lava naar beneden is gestroomd langs de vulkaan, zie je hele bruine strepen waar het gras weg is en de grond lijkt opengescheurd. Overigens schijnen ze hier ieder voorjaar bij een festival het gras over de hele berg in brand te steken om zo de grond vruchtbaar te houden. Haast nooit nog zag ik zo'n groen grasland (behalve dan in de Chinese Himalaya twee jaar geleden). Jammer genoeg mogen we maar tot aan het vulkaanmuseum met de bus, maar we rijden toch door tot aan de voet van de krater van de Nakadake vulkaan. Er is op dit moment teveel activiteit waardoor de krater momenteel dicht is voor bezoekers. Jammer, anders hadden we de binnen in de krater kunnen kijken. We doen het nu met live satellietbeelden in het museum. Maar we maken mooie foto's en iedereen is blij dit gezien te hebben.

De volgende stop tussen de middag is het onsen dorpje Kurokawa, een klein dorpje waar zich wel 25 onsen bevinden. We krijgen bij de vvv een kaart van het dorpje met alle 25 onsen erop en wat winkel en restaurantjes. We hebben maar een uur, dus plonsen in de onsen zit er niet in. Ik maak wat foto's van het smaakvolle en mooi onderhouden dorpje en dan hebben we een speedmaal. Een restaurantje waar we zo'n soort van klein kamertje krijgen (afgeschermd door tatamimatten bijv.), waar de schoenen uit moeten en de slippers weer aan. We eten er lekker en het is er gelukkig ook erg snel. Ook hier weer bij het toilet de verplichte toiletslippers. Na weer een flinke klim naar boven komen we bij de plek waar de bus ons oppikt.

Beppu is het volgende badderplek. Hier zien we de zeehel (het is toch wat met dat geloof!) een helblauwe bron en nog een bruine ijzerhoudende bron in een heel mooi aangelegde tuin. Helaas is het gaan regenen en is het behoorlijk "mistig" al zonder al die spuitende en sputterende, dampende bronnen. Het schijnt dat Beppu een plek is waar zeer veel Japanners heen willen om te baden, maar dat velen er nooit komen omdat het zo afgelegen ligt. Ik ben daarom zo blij dat we voor deze reis hebben gekozen, waardoor we met de eigen bus op allerlei plaatsen komen waar je met openbaar vervoer amper of niet raakt. We komen ook nergens Westerse toeristen tegen en dat vind ik dan wel weer erg leuk. We vergapen ons eerder aan al die Japanse toeristen die - hoe kan het ook anders - altijd maar op de foto en op selfies moeten. Met V-teken, dat dan wel.

We leveren 5 medereizigers af bij het stadhuis van Usuki, die een homestay hebben geboekt. We zijn blij dat we gewoon op onszelf zijn, homestay hoeft voor ons niet zo. Zodra we vertrokken bij het stadhuis kwam natuurlijk Henk:"Ziezo, daar zijn we ook weer vanaf", waarop Philip en ik elkaar aankeken en in lachen uitbarstten: "Precies wat we dachten dat Henk zou zeggen".
Niet ver van ons hotel is een Chinees restaurant waar we heen gaan, echte Chinees, niet zoals ze in Nederland als Chinees verkopen, is niet te versmaden. Annie gaat met ons mee en we hebben een gezellig maal. Later valt nog zo ongeveer de rest van de groep er binnen.

Morgen als het weer een beeeeetje meezit (geen gietende regen) gaan we naar Boeddha's kijken die zijn uitgehouwen in de rotsen. We vertrekken met de bus die gaat voor het hotel om 08.26 uur.. Dus weer vroeg uit de veren. Nu nog mijn verslag van gister en vandaag publiceren en de foto's erbij uploaden, gister lukte dat niet meer....

Geschreven door Jacquelijne.opreis