Ik belde net via de Chinese WhatsApp (WeChat) waarmee ik als ik wifi heb prima met Adrie kan bellen dat er gisteren geen mailtje was. Hij kon het verslag overigens wel zien. De wifi in het fantastische guesthouse van gisteren was bagger. Vandaag in weer een fantastisch guesthouse hopelijke beter... herkansing dus

Vanmorgen knus ontbeten in het hotel, gezellig met elkaar en dan al weer snel de bus in met Betsy onze gids ( Nou dat is haar Engelse naam) die ons gaat rondleiden in het Potato Nat. Park en een wandeling rond het Sudho meer. Ik heb overigens prima geslapen met mijn zuurstof gebubbel naast me. Heb er maar niet over gerept, volgens mij is het den enige kamer met. De eigenaresse moest het net ook weer aan gaan zetten ergens boven toen ik keek of hij het nog deed. Beetje raar gevoel in mijn vingertoppen soms en enkele keer even wat licht in het hoofd, ik mag niet klagen. Ik ben overigens ook niet kortademig zoals sommige anderen uit de groep.

Het was allemaal geweldig, de Tibetanen beslaan een aanzienlijk deel van het grondgebied in China, maar zijn met niet zo velen. In Yunnan, waar in Shangri-La een aantal minderheden wonen en ook een aantal minderheden, is alles koek en ei als je haar zo hoort. Wij weten wel beter vanuit onze reis naar Sichuan en de Autonome Tibetaanse Prefectuur Ganze (ook wel Garze genoemd). Dit hoorden we allemaal van onze gids, een jongen die gevlucht was de Himalaya over op zijn 17e met een groep, een reis met veel gevaar en ontberingen omdat de Tibetanen stelselmatig werden achtergesteld. Als trouwe Amnesty International schrijver kom ik ook nog wel het nodige tegen. Maar goed, ze durven zich hier ook niet echt uit te spreken.

Er wordt eigenlijk alleen maar tussen april en november geteeld, de gerst gaat er in oktober af, dus zal dan wel zomergerst zijn. Verder verbouwen ze nog rettich en aardappelen onder plastic, dat zagen we ook van uit de bus, zilver spiegelende stroken in het felle zonlicht. De toeristen industrie draait ook op volle toeren om het schamele inkomen aan te vullen. Je ziet dan ook overal winkeltjes met “Chinees-Tibetaanse” kleding en vooral ook verhuurbedrijven. Daar zien we vandaag nog heel wat van terug. Nog een idee voor Sep als uitbreiding van het carnavals assortiment. Is hier erg populair. Net als de nep Geisha’s die we in Kyoto zagen lopen.

Het park was zo’n beetje tot corona opengesteld in zijn geheel, maar door de damage toegebracht door het toerisme, heeft Xi Jinping besloten dit een halt toe te roepen en is nog ongeveer een kwart van het park open en een klein stuk van het enorme meer. We wandelen grotendeels in stilte. Ja, zegt Peter, dan lopen de mensen alleen maar met elkaar te kletsen over van alles en nog wat en zien ze niets van de natuur. Door de kou en het vele waterdrinken, grijpen we zo ongeveer ieder toilet aan wat we tegenkomen. Het is een goed aangelegd pad op een soort van vlonders, we wandelen prettig, zien jaks (voor menigeen een eerste keer) , veel borden met stichtelijke spreuken en eindigen op 3600 meter.

Na een gezamenlijke lunch aan twee grote draaitafels rijden we naar de tempel. Het is de grootste Tibetaans Boeddhistische tempel in Yunnan. Het stikt er van de “Nep & Fantasy” Tibetanen. Het is bizar. Als we de 143 treden naar boven hebben getrotseerd komen we op het grote plein voor de centrale tempel, geflankeerd door twee andere tempels die we ook kunnen bezoeken. Er zijn nog 5 dorpstempels, maar die gaan we niet zien.

Ik vind het jammer dat de schilderingen nagenoeg allemaal nieuw zijn, het complex zelf is wel een paar honderd jaar oud. Met name in de hoofdtempel had ik erge jeuk in mijn handen om maar niet te gaan fotograferen, maar het was muisstil, er waren steeds mensen en die cameraklik is dan best hard. Tegen de achtermuur werkelijk een indrukwekkend stel vergulde goden en godinnen.

Verder heb ik met verwondering en verbazing gekeken naar al die verklede mensen (voornamelijk jongeren) die alleen maar bezig waren met selfies of anderen te fotograferen of in allerlei poses te dirigeren. Allemaal opgemaakt als snoesjes enz. in die gehuurde kleding. De tempel diende enkel als decor. Bijzonder. Wat een tijd denk ik dan.

Ik ben moe, maar ben snel bij de buren met M. en B. even dumplings gaan eten met een beetje een slap biertje (3 %), durfde geen zwaarder vanwege de hoogte.
Morgen al om 08:00 uur vertrekken, dus spullen gereorganiseerd, van alles weer opgeladen en nu dus het verslag. En dan snel naar bed! Ik heb de zuurstof al naast me aangezet. Hoop dat het me vannacht ook nog even spaart voor hoogteziekte. Morgen dalen we weer.

Geschreven door Jacquelijne.opreis