We staan iets vroeger op om op tijd te kunnen vertrekken naar de luchthaven. Ik moet in de taxi nog een heleboel bonnetjes aftekenen, voor iedere dag dat Gudu (of eigenlijk is zijn hele naam Chandra Bhar) voor ons heeft gereden. We zijn zo op het vliegveldje. Het stelt allemaal niet zoveel voor. In de aankomst- en vertrekhal staat gelijk de security waar je koffers worden doorgelicht en voorzien van een tag. Het is allemaal beetje knullig. Natuurlijk hebben we niets aan onze digitale boardingpassen, maar wel de in het hotel uitgeprinte papieren versies. Daarna moeten we zelf en de handbagage door de security. Er is hier weer een mannen- en een vrouwen rij. Het gaat allemaal gemoedelijk en ze doen niet moeilijk. We vertrekken van gate 2 waarvoor we even de trap op moeten. Het duurt nog even, na een half uur bedenk ik dat ik mijn sjaal niet meer heb. Soms zit je in het vliegtuig op de tocht en dan kan ik niet ophouden met knoerhard te niezen. Waar had ik hem voor het laatst? Oh ja, bij de security. Dus ik loop gewoon weer naar de security terug en zie een bak met wat voorwerkpen en iets knalroze. De drie securitymannen zitten gezellig te kletsen, want er is niemand momenteel . “Scarf m’me? “. Soms is het allemaal nog zo eenvoudig.

Na een vlotte vlucht landen we in een vochtig Mumbai, het is hier dan een graad of vijf minder heet dan meer landinwaarts, maar wel veel klammer vanwege de oceaan natuurlijk. Leuk om gelijk alweer herkenningspunten te hebben. We zitten op een andere verdieping, niet in de Scandinavian, maar in de Countryside kamers. Heel gezellige gordijnen met perziken en alles is vrolijk en licht. Fijn!
We weten nu natuurlijk ook het schakelbord voor alle lampen te vinden, dus we zijn weer helemaal thuis.

Plan de campagne. We hebben allebei nog wat zaken die we willen zien. Vandaag dan maar bekende markten. We lopen de straatmarkt op die zowat bij onze straat start, maar het is allemaal veel zooi. We gaan wat nettere winkels binnen en ik zie wat jurken met mooie kleuren en patronen en niet van die kurta’s zo tot net boven de knie, met splitten vanaf je heuphoogte zodat je daar dan weer zo’n broek onder moet. De jurken zijn niet bepaald flatteus met mijn postuur, dus dat gaan we maar niet doen. De meneer wil nog 20 jurken uit de rekken pakken, maar dat ga ik echt niet doen. Ik haat dat zo, nooit kun je eens gewoon rustig rondkijken. Ze beginnen van alles te pakken wat zij dan vinden dat jij mooi moet vinden. Maar ze zitten daar dus altijd faliekant naast. We gaan maar verder aan de overkant van de straat waar het rustiger is en waar ik een leuke linnen blouse koop, geborduurd in dezelfde kleur….oranje. Adrie merkt op dat het wel erg past bij vandaag: Koningsdag!

Dan gaan we maar eens met een taxi naar de chor bazaar, een plaats waar je de meest ongelooflijke vintage en antieke of niet antieke maar wel minstens 3e of 4e hands. Je kijkt je ogen uit. Meubilair, onderdelen, zwenkwielen, (betaal)telefoons, bandrecorders, typemachines, beeldjes, komt geen eind aan. Het is natuurlijk ook weer giga druk met heel veel herrie en alles zit weer zo’n beetje op professie bij elkaar. Al snel vinden we de antiek-straat en na wat zoeken en eens erachter te komen wat de prijs zo ongeveer is en hoeveel ik kan afdingen, koop ik nog een mooi oud houten Nandi-stiertje voor bij mijn verzameling. Ze zijn gewild, dus niet echt goedkoop, maar altijd nog ongeveer een derde van wat ik er in Nederland voor moet geven én een mooi aandenken aan deze reis!

Op een gegeven moment is er een straat met textiel. Grote balen kleren, oude of nieuwe? Geen idee. Het is allemaal niet zo duidelijk. Wel zien we veel plekken waar naaiateliers zijn. Als een gek zitten daar mannen ongelooflijk synthetische kleren te naaien, rokken enz. Van het soort dat je hier voor 3 euro aangeboden ziet. Ik sta wat te kijken bij een van de ateliers en vraag of ik een foto mag maken, ja hoor, ga je gang. Wat een doffe ellende, herrie, warm, donker, overal lappen en hopen kleren en zooi.

Buiten instant noodles (ons Corporate meal in het vliegtuig ) hebben we niet geluncht en nog een mini zakje chips. Er staat een kerel op een straathoek fried rice te maken, nou ja, kan weinig aan mis. Er zit een soort eethuisje achter. Bij het kookdeel op straat veel vliegen, het is maar niet anders. We krijgen de schoonste plastic borden en het bestek wordt nog even met een stukje krant opgewreven. Lang leve de flesjes handdesinfectans! We proberen maar niet aan die vliegen te denken en het smaakt eigenlijk boven verwachting goed. De andere gerechten die op de bar stonden in lage grote stalen schalen te sudderen, leken ons iets minder vertrouwd om morgen in het vliegtuig niet een plaats naast de wc achterin te moeten vragen. Alhoewel, een garantie daarop heb je nooit hier in India.

Dan is er nog een kruidenmarkt, maar die ligt nogal in het noorden en is nogal een gedoe met de taxi, ze kennen het niet en dan gaan we maar naar de Crawford market, die ook meer richting ons hotel zit in een mooi gebouw uit de Britse tijd. Het is een algemene markt, met vooral veel kruiden, groenten en fruit, noten en allerhande toiletartikelen. Eigenlijk heb ik het merendeel van de aangeboden kruiden al in huis, maar toch neem ik nog wat aparte zaken mee. Gelukkig geen vlees en vis. Daar word je in deze hitte nooit zo blij van en als je dan al die vliegen eromheen ziet, wordt je spontaan vegetariër. We kunnen overigens wel zien dat het mangoseizoen is aangebroken. Overal stapels mango’s en doosjes met houtwol of stro onderin met mango’s variërend van groen tot warmgeel. Jammer genoeg hebben we geen fatsoenlijk mes bij ons, anders kocht ik er wel een paar.

Moe, lopen we via Victoria station richting hotel waar we ergens onderweg nog een café zouden kunnen vinden waar we een biertje zouden kunnen scoren. Het is superdruk rond het station vanwege spitsuur. We zien nog even het hoofdkantoor van de Times of India, maar dat is meer een soort van Telegraafachtig gebeuren geworden. Morgen gaan we eens op ons gemak kijken bij het station.

We vinden een ander café dat ook gelijk Italiaans restaurantje is en een flinke fles Carlsberg met een bordje pasta gaat er wel in!

Geschreven door Jacquelijne.opreis