Nog een keer lekker uitgeslapen tot een uur of half 9. Broodjes gehaald (vies, witte-watten) en lekkere yoghurt. Natuurlijk een nescaféetje erbij (altijd standaard in de bagage, Chinezen kunnen geen fatsoenlijke koffie produceren) en op naar de taxistandplaats iets verderop in de straat. De beste man zegt ok, maar blijkt niet echt te weten waar het is. Dus hij bellen enz na een tijdje wil hij het adres nog eens zien, maar ik heb hem op mijn WhatsApp ingeprogrammeerd, dus gaat mijn telefoon in de standaard. Gek genoeg wijkt hij nogal eens af, geen idee waarom. Ik heb er en hard hoofd in maar op een zeker moment lijken we er vlak bij te komen. Hij stopt bij de parking van wat ik denk is, een kantoorgebouw, waar een stuk of 12 vrouwen op een postzegel en sierlijke dans aan het oefenen, het is dan wel geen park, maar wel een stukje groen. Het ziet er niet erg marktachtig uit. Ik ga maar met mijn MapsMe lopen, verdorie, ik moet toch in de buurt zijn, het adres klopt. Ik zie een soort van halve maan , zou prima een markt kunnen herbergen. Ik vraag het hier en daar en soms komt er een antwoord in een richting, maar tegengesteld, ik loop een half uur rond en geeft het op. Inmiddels is de metro aangelegd (hadden ze op de site aangegeven dat die kwam) en dan ga ik maar eens kijken of ik dat uitgevogeld krijg. Op deze godvergeten plaats een taxi vinden lijkt met een nog grotere opgave. Peter had al uitgelegd dat je de ticketautomaat zonder Chinese tekens erboven moet hebben, daar kun je contant betalen.

Affijn, je moet een lijn selecteren (daar had MapsMe me keurig bij geholpen) en dan het aantal haltes aangeven en dan moet je betalen. Een paar yuan. Paar dubbeljes dus. Automaat wisselt. Prima tot zover. Volgens MapsMe 2 stops. Het bleken er drie, Ik probeerde in de metro te zien waar we waren en of ik wel de goede kant op ging, maar het is zo’n bord als in de metro in Parijs, maar dan “loopt het” en springt steeds van Engels naar Chinees. Ik eruit en moest overstappen voor 1 halte maar, naar lijn 7. Ok. Dan weer eerst uitchecken. Hoe dan? Je scant je plastic pas, dan krijg je een groot bord met fout, je mag er niet uit, je moet dan namelijk je pas in een gleuf duwen. Vandaar dat ik toch iedere keer ben uitgecheckt want waarschijnlijk werkt dat dan weer niet met overstappen. Ja en dan, waar is lijn 7?

Ik ga naar de infobalie en probeer uit te leggen dat ik lijn 7 zoek. Ik had bij de eerste keer inchecken en ik wilde weten welke kant ik op moest gevraagd aan een behulpzame jongeman, personeel in overvloed. Ja, schiet niet erg op met een kaart met Chinese (eind) haltes. MapsMe was natuurlijk in het Engels. Dju. De dame bleef maar Chinees tegen me praten en ik kreeg maar niet duidelijk dat ik lijn 7 zocht, ze kwam niet verder dan dat ik een ticket moest kopen dankzij haar telefonische ondersteuning. Nou dat had ik zelf ook bedacht. Na 5 min geeft ik het op en ga naar buiten. Daar tref ik een intelligent uitziende jongere die me vertelt dat ik nog een halte verder moet met de lijn 5. Vandaar… Dus 3 stops ipv 2 ! Daar zie ik gelijk de 7 op het perron, maar moet weer eerst het circus van kaartje kopen voor 1 halte, in checken etc. Ik zie toiletten en dat is onderhand ook wel eens fijn. Wel hurktoiletten, maar brandschoon. Net zoals de hele metro platforms en de metro zelf. Kunnen ze in Nederland nog een puntje aan zuigen! Nu weet ik hoe het gaat en verrek, in letterfont 1 of 2 staat heel klein op de kaart de Engelse naam gekriebeld. Echt niet te lezen.. Maar goed, ik weet nu wel waar de Wenshu halte is, ongeveer 10 haltes voor de jongeman zijn kruisje op lijn 1.

Ik stap rond half 1 uit de metro en is niet meer lang genoeg om naar het Wenshu (Manjusri) klooster te gaan, dus pak een taxi naar het hotel. Het is niet ver, maar ik wil niet meer lopen. Taxi kost iets meer dan een euro. Dan eerst maar even eten in de buurt van het hotel, naast waar ik gisteren en eergisteren heb gegeten op straat. Het is zo hartverwarmend hoe de mensen hun best voor je doen. Ze vinden het zo geweldig dat je bij ze komt eten en komen steeds vragen (hand- en voetenwerk, want in dit soort lokale tentjes spreken ze echt geen Engels) of het lekker is. Voor het hotel staat een mooi bordje dat ik gelijk maar even naar Adrie stuur zodra ik in het hotel weer wifi heb.

Om half 2 ben ik weer in het hotel om de laatste dingen in de koffer te doen, tandenpoetsen en uitchecken). Dan ga ik naar de Wenshu tempel waar ik in 2011 ook was. Toen was ik gaan lopen, met een grove kaart (was nog geen MapsMe, bij een heel grote kruising toch verkeerd gelopen. Weg gevraagd en een jong stel noteerde bus27 op mijn kaart. Bus 27 bracht me daar. Het was de eerste dag, ik had nog geen kleingeld (1 yuan, ongeveer 12 cent) een aardige jongeman betaalde voor me en op een gegeven moment wordt ik door een meisje aan mijn mouw getrokken en stap ik uit: pal voor de tempel. De halve bus had zich over mij ontfermd en begrepen waar ik heen wilde (cirkel op de kaart rondom de tempel). Hartverwarmend. Het is nu 15 jaar later een heel ander beeld, erom heen niet meer de ECHT oude straatjes, maar veel nagebouwd en veel meer straatjes met louter toeristentoestanden ipv indertijd de wierook en bloemen en ander parafernalia.

Maar de tempel was best nog leuk, alles bij elkaar 5 hallen met beelden (meestal geen foto’s in de hal) en eromheen van allerlei ander gedoe, waar je natuurlijk niet in mocht. Misschien wel als ik in hoge nood verkeerde en een boeddhistische counseling zou willen.
Verder veel wierook en gebuig in alle windstreken na elkaar, gekniel en andere vormen voor mij onbegrijpelijke devotie. Bizar genoeg liggen er in een zij-binnenplaats overal stukken groente te drogen? Zagen er in ieder geval wel al erg verflenst uit. Leuk is ook te zien dat er nog een kindje loopt met de typische Chinese babydracht, heb ik wel meer gezien, tegenwoordig ook met luier eronder, dan is het hele idee weg. met een open kruis houden ze die kinderen daar waar het mag en zouden ze snel zindelijk zijn. ik kon er snel een plaatje van maken.

Desalniettemin was het erg leuk om nog eens te zien. Ik pak nog een taxi en ben rond kwart over drie weer bij het hotel. Peter zit lekker buiten op de trap. We kletsen wat en ik ga nog wat pinnen, nog niet nodig, maar komende dagen niet altijd mogelijk. Ik scoor nog een sandwich en een ijskoude yoghurshake, want het eten schiet er vanavond wel bij in.

Ik begin aan het verslag in de bus naar de luchthaven, maar dommel steeds half en half in en heb dan 3 regels met dezelfde letter. Later dan maar.
Op de luchthaven weer zeer veel securitytoestanden (ook de lucht haven is uitzonderlijk schoon). Als we eindelijk allemaal zijn ingecheckt met de hele groep in één keer, moeten we gaan kijken of we niet op een zwarte lijst staan. Dwz degenen die een powerbank in hun ruimbagage hebben of iets dergelijks zijn de klos, ding moet eruit of is die sowieso kwijt. Ik kom langs de KFC en wil een frietje scoren. Hoe dan weer? Een aardig jong meisje uit Bejijng spreekt wat Engels en bestelt voor me. Ik wil ze het geld geven en ze blijft het weigeren. Bijzonder toch.

De vlucht vertrekt op tijd en is net zoiets als naar Newcastle. Flesje water en dat was het dan. Ben benieuwd hoe het is in Shangri-la (het paradijds)!
In de korte rit naar het hotel (20 min) zien we onderweg wat Tibetaanse uitingen. Het straatje waar we binnenkomen zijn Tibetaans aandoende huizen. Er wordt oh en ahh geroepen in de bus, waarschijnlijk krijgen ze nog wel mooier te zien deze dagen. Het is een gezellig klein hotel en er waren een paar grote kamers over nadat de echtparen er een gekregen hadden, ik kreeg er ook een. Nou, ik bof, een groot 2 persoonsbed, nog een los bed erbij en alles heel smaakvol en modern. Zal morgen wat foto’s plaatsen, maar had al de rest op de luchthaven gedownload en verslag in de vliegert geschreven. We arriveerden rond 2300 uur namelijk. Maar ik heb als klap op de vuurpijl een kamer met een zuurstofapparaatje naast me, dat is lekker. De eigenaresse, liet me gelijk zien hoe het werkt: Moet aanzetten, dan slaap je lekker. Nu heb ik het overigens nog helemaal niet benauwd ondanks dat we ineens op 3200 m zitten. Zal morgen wel komen.
Ik ga eens kijken of ik een en ander op Pindat kan krijgen.

Geschreven door Jacquelijne.opreis