Na weer een heerlijk ontbijt: soort pittige aardappelsoep met kaas in, Indiase puri’s en een omeletje ben ik weer helemaal klaar voor nieuwe avonturen vandaag.
Het miezert helaas wat, maar zo lang het niet stortregent prima. We lopen naar het tempeltje, nadat ik nog een paar foto’s heb gemaakt van de vallei met alle wolkenflarden die er hangen. In de velden op de terrassen staan hier en daar kleine bouwseltjes, dit is omdat er ’s nachts nogal eens wilde dieren de gewassen komen opeten, dus om beurten brengt er iemand daar de nacht door om te waken. Als ze dieren horen , maken ze lawaai door op potten en pannen te slaan. Ook de honden slaan aan, dus vannacht waren er kennelijk heeeel veel dieren, uiteindelijk voor de eerste keer maar een paar stevige oordoppen in gedaan. Overdag hoor je ze niet, dan solarizen ze, alhoewel vandaag de zon zich absoluut niet laat zien.

De rijst planten doen ze hier ook gezamenlijk, het is geen coöperatie ofzo, maar het is handiger en gezelliger om samen te planten. Nagenoeg iedereen heeft hier rijst, maar ook kardemon. Als de kardemonoogst goed is, verdienen ze goed. Aan de rand van de weg zien we ook een soort droogtorentje voor de kardemon, waar ze een vuurtje in stoken en dan bovenop de kardemonpeulen drogen, verder drogen gebeurt dan bij de huizen. Maar de oogst kan ook mislukken doordat er bijv. veel insecten zijn. Volgens Kuenzang gebruiken enkelen nu toch wel wat chemische bestrijding, terwijl dat hier absoluut uit den bozen was. Soms hebben ze nog extra gewassen tussendoor zoals aardappelen en chilipepers en wat groenten. De groentezaden die ik heb meegesmokkeld in mijn koffer, worden hier dan ook met dank aanvaard.
Het is weer een oeroud (8e eeuws) kloostertje met natuurlijk weer allerlei mooie verhalen. Zo zijn de enorme rotsblokken die er liggen gekalligrafeerd door engelen in het Sanskriet en/of Tibetaans. Ja, die engelen waren al tweetalig. En een van de bomen waartegen het kloostertje staat, is ontsproten uit de staf van Guru Rinpoche, die hier was neergestreken om ruzie en oorlogen te beslechten tussen de koning van Bhumtang en die van het oostelijker gelegen Assam in India. Een enorme steen getuigt van de overeenkomst (de eed om elkaar nooit eer aan te vallen) waar dan de handafdruk van beide koningen en van Guru Rinpoche ( Padmasambhava) is te zien. Je moet wel veel fantasie hebben hoor. De naam van het dorpje Nabji herinnert daar ook aan (Nab= eed).

We vervolgen onze weg naar het hoger gelegen pittoreske dorpje Korphu. Ook daar natuurlijk weer een heel oud kloostertje dat wel nodig een keer een opfrisbeurt kan gebruiken. Bij het dorp is een soort parkeerplek waar allemaal pick-up truckjes staan. Dat heb je hier wel nodig! Zeker nu het regent is het spekglad en heeft onze auto soms moeite om boven te komen. Heb bijzondere van Korphu is dat de huizen dicht bij elkaar staan en je zo dus een pittoresk straatje krijgt. We moeten eerst even binnen bij de liquor store/stokerij/café.
Binnen brandt een vuurtje en er zitten mensen omheen die wat babbelen of gewoon in de vlammetjes staren. Er wordt ara gemaakt. Onderin gaat wat rijst of mais of soms ook andere gewassen, met wat water. Bovenin wordt het afgedekt met een ijzeren kom waar koud water in gaat, hierdoor condenseert het brouwsel onderin. Hoe langer het op staat, hoe meer alcohol. Meer is het niet. Dit was dus de “wine” die we gisteren kregen en die naar muffe aardappels smaakte. Maar je kunt er ook andere al dan niet zelfgestookte alcohol krijgen, chips, bier en frisdrank. Natuurlijk moeten we proeven, gelukkig krijg ik geen al te groot glas en blijven ze niet bijschenken, want door de regen is het buiten toch best glad af en toe en er zal nog wel meer volgen vandaag.

Tuurlijk want we hebben mazzel, er is net vandaag een ceremonie van een huis waar de eerste ramen en raamkozijnen in zijn gezet en dat is aanleiding tot weer een dag samen eten, drinken, dansen en feesten en natuurlijk ook wel weer iets religieus met een blessing van een lama. Onderweg hadden we een neef opgepikt die we even kwijt zijn, maar dan met een sixpack biertjes aan komt. We moeten er ook allemaal wat geld tussen stoppen als gift voor de mensen van het nieuwe huis. Ik moet als eerste de gammele buitentrap naar boven op en met mijn felle aquakleurig jack zijn gelijk alle ogen op me gericht. Een aantal van de vrouwen herken ik van gisteravond. We staan wat te kijken en ik maak enkele foto’s tot dat er iemand met een kleedjes komt aanzetten, waar we pontificaal vooraan tegenover de lama en de architect moeten gaan zitten. Liever sta ik ergens in een hoekje te proberen mezelf onzichtbaar te maken, maar dat kan hier niet. Kennelijk ben ik de attractie van de ochtend want iedereen blijft me maar aanstaren, maar ik mag ook naar hun staren en wat foto’s maken.

Op een gegeven moment komen ze ons paan geven (een stuk betelnoot en blad), een walnoot, kardemon, stukjes groente en fruit enz. Dat hoort bij het ritueel. Ik hoef gelukkig die paan niet achter mijn kiezen te steken. Even later krijgen we een bakje waar het allemaal in mag. En Kuenzang vraagt me of ik bier of ara wil. Nou, dan liever bier. Dus ik krijg een forse stenen mok en een halve liter bier. Eerlijk gezegd, best wel even lekker. Het eten wordt rondgediend, maar wij bedanken omdat we bij de oom van Kuenzang gaan eten waar Tshering en de andere vrouw voor ons koken. Nadat iedereen zich tegoed heeft gedaan aan alle eten door familie en buren gemaakt en uitgedeeld, moet er natuurlijk gedanst en gezongen worden. Na 10 min. Vinden we het wel tijd om op te stappen en over de bouwplaats de straat over te steken naar het oude familiehuis waar de oom woont.

Ik wist al een beetje wat me te wachten stond door Sue die kennelijk daar gisteren waren geweest en me had verteld wat en hoe. Er moeten boekweitpannenkoekjes gebakken op het oeroude lemen fornuis uit een speciale soort van gesmede pan die eeuwen terug is gezonden door Guru Rimpoche, het is maar dat je het weet! Er is in het midden een omgekeerde swastika in gegrift zoals je in India veel ziet. Aan mij de eer om de eerste pannenkoek te bakken. Daarna eten we met zijn allen zeer smakelijk en komen naast de pan nog andere oude artefacten boven water, die de overheid graag van hen had gekocht, maar wat ze niet hebben gedaan.
En natuurlijk weer een zelfgestookte drank. Dit is wat ik gisteravond ook zag. Beetje lichtgeel een troebel. Het is gefermenteerde gierst. Als deze warm is wordt er met een houten lepel door een mandje dat als zeef dient flink gekneusd. Hoe meer de zaadjes gekneusd worden hoe meer alcohol. Natuurlijk moeten we proeven. Kuenzang vertelt me dat dit zijn lievelingsdrankje is. Nou, geef mij maar gewoon een biertje.

Het was weer een mooie dag en rond half 3 zijn we weer thuis waar ik al rap in slaap val. Weer heel wat indrukken!
Eind van de middag ga ik in het restaurantje zitten waar de kachel lekker aan staat want door alle regen is het best fris. Ik krijg lekker thee en een soepje en schrijf dit uitgebreide verslag.

Geschreven door Jacquelijne.opreis