We vertrekken lekker relaxed pas om 10:00 uur richting Jaipur. Het is veel snelweg en niet veel bijzonders onderweg, dus we lezen lekker wat. Er zit enorm veel vrachtverkeer op deze snelweg en er zit weinig systeem in wie nu op welke baan rijdt. Het is een zesbaansweg, dus we slingeren tussen de vrachtwagens door. Jaipur is een erg grote stad en dat merken we al op de toegangswegen. De stad is erg druk, maar ons – ook weer een juweeltje van een hotel – ligt net twee straten uit alle drukte. Het is ook weer een oude Haveli, die bijzonder rijk is gedecoreerd, behoorlijk sjiek… We worden als we het goed begrijpen uiteindelijk ge-upgrade naar een suite omdat onze kamer nog niet klaar was. Nou, daar hebben we niets op tegen, we hebben nu een heel ruime kamer met een zitgedeelte erbij en twee bedden van 1,20 m naast elkaar met ook weer een megahoog hoofd- en voeteneind. We arrivieren rond 13:00 uur en gaan eerst maar wat eten in het restaurant. Het is allemaal keurig en voor de begrippen hier prijzig. Haha. Na afloop komt de ober direct met een evaluatieformulier, over hoe we geholpen zijn. Beetje over de top. Ik hoop niet dat ze dat na iedere actie gaan vragen!
We laten ons naar de oude stad brengen door onze chauffeur. Helaas wordt hij ineens aan de kant gedirigeerd, omdat hij door rood zou zijn gegaan. Was net niet zo, maar zoals hij later zegt: Ze zien een DL (Delhi) nummerplaat en dan denken ze gelijk: money. Gelukkig was de schade maar 100 rupee (1, 38 euro…). We willen wat rondkijken omdat ik nog een zilveren armbandje wil in de stijl als ik al heb uit India en Adrie is op zoek naar een paar leren sloffen (met open achterkant). Mijn hemel, wat een drukte en een gedoe!. We maken eerst maar een paar foto’s bij MotiMahal (paleis der winden) en denken de enorme opdringerige drukte wat te kunnen ontvluchten door in zijstraatjes te gaan. Het is er ook een drukte van belang, we zijn kennelijk terecht gekomen in de sari-markt. Wat een kleuren! Wat een drukte. We lopen vast en gaan even terug naar de hoofdstraat. We worden bij iedere stap zo ongeveer aangesproken door mensen die van alles willen aanbieden. Ik weet dat het hier erg was… maar zo. Het is eigenlijk wel een beetje teveel…
We lopen de oude stad uit richting bioscoop waar we een voucher voor hebben (show om 18:30 uur) en gaan dus eerst wat eten in diezelfde straat. Prima keurig restaurant. Ik ga in de vrouwenrij staan voor de kaartjes en na een kwartiertje (ik stond er om kwart voor 6) gaat het loket open en natuurlijk snappen ze dat voucher niet. Nou ja, dan niet hoor. Om nu weer 400 rupee pp te spenderen om even binnen te kijken, want er draait een soort van actiefilm waar we niet zoveel mee op hebben. We laten het maar, lopen even de gigadrukte rondom de bios uit en nemen een tuctuc naar het hotel.
Lekker nog een biertje buiten drinken op het terras bij het zwembad. Ik ben naar boven gelopen om onze boeken te halen en we zitten heerlijk te genieten van boek, biertje en stilte. Maar niet voor lang.. Er wordt een trommel neergezet en nog wat attributen en jahoor. Wat simpele muziek en dans, ons hoofd staat er helemaal niet naar. We genoten net zo van de rust! Dus genieten we lekker van onze ruime kamer. Adrie volgt wat sport en we krijgen de aanslagen in Thailand mee. Akelig…
Morgen gaan we alles hier verder bekijken. Volgens onze chauffeur moeten we echt niet vanmiddag daar zijn: veel te druk met Indiers.
Op facebook zie ik dat Marco vandaag al in Varanasi aankomt en dus heb ik hem maar even bericht dat we hem als kwartiermaker natuurlijk naar een gezellig restaurantje laten uitkijken waar we elkaar over een paar dagen zullen zien om te lunchen.

Geschreven door Jacquelijne.opreis