We slapen uit (voor ons doen tot half 9) en ontbijten met een omelet, fruit, croissant (ok) en taai (jammer) stokbrood. Op zijn Frans, met mooi antiek verzilverd met veel gebruikssporen maar dat heeft zijn charme en past in het heritage concept van dit guesthouse, maar heerlijk buiten in de tuin. Een mannetje komt bij de struiken de gele blaadjes eraf halen, veegt blaren en bloesems op en geeft water.

Missie deze dag is een huurfiets vinden. Volgens Namasté zou je een fiets kunnen huren bij het hotel, maar het woord bike wordt hier gebruikt voor scooter. Fietsen doet hier nagenoeg geen mens meer. Je ziet overal langs de weg scooters en brommers geparkeerd staan en in Mission street hier niet ver vandaan ook de ene verhuurder na de andere. We waren daarheen gegaan omdat er een fietsverhuur zat, maar kennelijk was het bord en de internetreclame oud, want ook daar geen fiets te zien. Maar de verhuurder stuurde ons iets verder: links achter de tempel. Ok, nog wat gevraag daar en zowaar. Voor de luttele prijs van 150 rupees pp (1,65 euro) kreeg Adrie Mountainbike (zonder versnellingen) en ik een soort van felroze meisjesfiets met mandje voor. Ondanks dat het zadel op zijn hoogst werd gezet, voor mij nog wel veel te laag. Maar goed, we mopperen niet want we kunnen lekker op weg.

Bij een van de vele ziekenhuizen onderweg (bij gynaecologie) zijn er buiten grote infoborden over baby en kinderverzorging, maar ook reclame om geen of juist wel kinderen te kunnen krijgen. Alles voorbehoedsmiddelen worden uitgelegd en je kunt je voor 1100 rupee laten steriliseren.

Het hectische verkeer trotserend vinden we vrij gemakkelijk onze weg door Pondi. Even fout of even terug naar het hotel om wat aankopen weg te brengen? Geen probleem. Je bent er zo en mijn voeten worden gespaard. Het leuke is dat je op de fiets veel ziet, meer dan in de auto of op een scooter. We waren natuurlijk weer een toeristische attractie voor de Indiërs. Wie fietst hier nu nog? We vinden een ouderwetse katholieke kerk, vreselijk oubollig, waar net een dienst bezig was, maar waar buiten een drinkwatertap was, waar we even de flessen konden bijvullen. Het is dan niet zo heet als gisteren, het wordt vandaag “maar” 36 graden ipv 37, maar het is grotendeels bewolkt en dat scheelt een hoop. Die felle zon met 36 garden is werkelijk zo meedogenloos. Dus fietsen we er verder lustig op los. De moskee zien we niet, ondanks dat we in Rue de Mullah waren, hebben we deze niet gezien. Nou ja, we mochten toch vast niet binnen want omdat Pondi (zoals ze hier gewoon zeggen) een soort van vrije stad is met veel alcohol en andere westerse verdorvenheden, en we dus een korte broek aan hebben. Net boven de knie, maar dat is voor bij de meeste geloven een not done hier.

We drinken wat aan de boulevard in het mooie koloniale gebouw van weleer, waar nu een soort van selfservice zit, compleet met oranje plastic meubilair. Jammer, het was er nog zo authentiek. Maar het is lekker even uitrusten met zicht op zee, een madeleine en een lekker drankje.
De Gaubert markt was weer een algemene markt, waar je bij de ingang zowat over je nek ging van de stank. Ik dacht dat het de visafdeling is, maar hoogstwaarschijnlijk het vlees (waar we niet naar gezocht hebben), de visafdeling rook wel, maar was vooral erg leuk en levendig om te zien. Bij de visafdeling waren het voornamelijk vrouwen. De mannen zullen wel de vis binnenhalen. En er komt een man langs met staven ijs voor de vis. Traditionele rolverdeling natuurlijk weer. De jongeman met zijn enorme John Travolta kuif wilde maar wat graag op de foto en natuurlijk kreeg ik van hem het roosje!


Dan gaan we maar eens even lekker eten bij Villa Shanti, mooi koloniaal hotel-restaurant. Ik heb een werkelijk prima Ceasar salade (ja, het is hier ook wat Franse keuken natuurlijk) en vraag aan de meisjes aar de winkel van Anokhi gebleven was. Volgens onze info op Rue des Casernes 1, maar niets… en we zijn er gisteren langs gelopen. Blijkt toch iemand van de bediening te weten dat ze nu een straat verder van het hotel zitten. Blijkt idd dat ze 2 weken geleden zijn verhuisd en ik kom buiten met een mooie lange kimono met traditionele handgemaakte blockprints waar ik heel blij mee ben en wat keukentextiel, wat een dagelijks aandenken is aan deze reis.
We gaan maar even naar het hotel de spullen wegbrengen en even wat relaxen, het is rond drie uur en op zijn heetst. Daarna rijden we naar een groot park waar we lekker onder de bomen in de schaduw wat gaan zitten lezen tussen veel slapende mensen op bankjes. Brengen onze fietsje weer terug en we sluiten af met een Hoegaarden in de bar tegenover het hotel. Het was een gezellige, relaxte dag waar we met veel plezier op terugkijken!

Dank ook iedereen voor de reacties op ons blog, dat vinden we erg leuk!

Geschreven door Jacquelijne.opreis