We moeten al op tijd vertrekken: 08.20 omdat we eerst met de trein naar Soja gaan. We zijn om kwart over 8 in de lobby en daar zijn enkel nog maar Michelle en Roger! Iets na ons komt Rita en vraagt waar iedereen is. Geen idee. We zagen net Niels langsflitsen die uit het restaurant kwam maar verder... het is een beetje vervelend omdat we met de trein gaan. We zijn uiteindelijk net op tijd. We krijgen eerst uitleg over het systeem van treinprijzen. Lijkt een beetje op dat van de bus. Je kijkt waar je bent en waar je heen moet en daar staat dan de prijs bij. Bij aankomst staan de fietsen gelukkig klaar en vertrekken we. Het eerste stuk schiet niet op. We staan om de paar honderd meter voor een stoplicht, maar eens de stad uit is het een stuk rustiger. We rijden direct tussen de rijstvelden en komen langs wat boomgaarden waar het fruit allemaal apart verpakt in zakjes aan de bomen hangt. Tijdrovend en daardoor is fruit hier duur. Rita raakt in een eindeloos gesprek met de mensen van de boomgaard en wij rijden door tot we in de schaduw kunnen staan want het is in de zon erg warm, ruim 30 graden.

Blijkt uiteindelijk dat we in de bocht waren gaan staan wachten bij een tehuis voor demente ouden van dagen "Juno". Had het al gedacht, want in de tuin stond een bord waarop je dag en maand en welke dag van de week kon aangeven. In het Engels. Handig als je nauwelijks of niet Engels spreekt en dan ook nog dementerend bent. Dat geeft echt houvast. Maar degenen die we al tegen waren gekomen, wandelend onder begeleiding, willen allemaal met ons op een groepsfoto. Kennelijk gaat Rita daar altijd flink zwaaiend langs. In ieder geval waren we de attractie van de dag. Iedereen weer blij. Kennelijk ging heel de onderhandeling over witte perziken en wilde de vrouw thuis perziken gaan halen, maar uiteindelijk hebben ze dan 17 stuks bij elkaar geraapt die we dan voor 1000 yen kregen (ongeveer 10 euro), betaald door René. Ik weet ook niet hoe het allemaal ging. Het was nogal een hele bevalling geloof ik.
De fietsroute die goed is aangegeven met bordjes, leidt ons langs een aantal tempels (Shrines) en grafheuvels enz. en op het kaartje dat we ook mee hebben staat dus aangeduid welke tempel en vooral ook waar vendingmachines staan (dranken automaten) en wc's zijn. Dat is geloof ik wel het meest handige van Japan: overal vind je wc's. En ze zijn overal schoon. Heel plezierig!!

Ineens zien we ook weer een veld met zonnebloemen, die hadden we al een keer eerder ergens in een bus gezien. Niet alleen wij vinden de zonnebloemen fotogeniek. Een paar Japanse toeristen zijn bezig selfies te maken in de velden. Erg grappig om te zien.
Nog te vermelden: je ziet vaak bij tempels popjes (lijken een beetje op van die Russische baboeska's). Die koop je en dan doe je een wens en kleur je een oog in. Als de wens is uitgekomen, kom je terug om te danken en kleur je het andere oog in. In de poort die toegang geeft tot tempels zie je regelmatig een soort hekwerkje (denken wij dan), maar het zij gestileerde boze poppetjes, die de boze geesten tegenhouden.

In de poort die toegang geeft tot tempels zie je regelmatig een soort hekwerkje (denken wij dan), maar het zij gestileerde boze poppetjes, die de boze geesten tegenhouden. Na een ochtend fietsen en tempels kijken zijn we eind van de ochtend bij station Bizen-Ichiomiya waar we de fietsen weer inleveren en met de trein teruggaan naar Kurashiki.

Een van de bijzonderste tempels om te zien is de Bitchu Kokubunji tempel. Gebouwd in de 8e eeuw bij keizer Shomu in de Nara-periode. Een vijf verdiepingen tellende houten pagode. Erg mooi gelegen en van heel mooi houtsnijwerk voorzien. Inmiddels weet ik ook de naam voor die beelden die voorzien zijn van rood slabbertje en/of rood gebreid mutsje: Jeso-beeldjes (ter herinnering aan overleden of doodgeboren kinderen). Na een ochtend fietsen en tempels kijken zijn we eind van de ochtend bij station Bizen-Ichiomiya waar we de fietsen weer inleveren en met de trein teruggaan naar Kurashiki.

Het merendeel van de groep stapte nog onderweg uit in Okayama om een van de mooiste tuinen van Japan te gaan bekijken, maar eerst een heel stuk lopen in de brandende zon, dan lopen in de tuin en weer terug, zag ik echt niet zitten. Mijn voeten moeten nog even mee en zo midden op de dag gekkenwerk.

Na een heerlijke douche hebben we lekker een uurtje geslapen om eind van de middag nog eens naar het oude stadcentrum te lopen. Inmiddels te laat voor een van de musea, maar je kunt niet alles doen. De temperatuur is nu weer heerlijk aangenaam warm en er staat een aardig windje dat het prima te doen maakt. We komen steeds mensen van de groep tegen, kan haast ook niet anders.
Onderweg terug gaan we even door het station heen en kijken wat de uitgebreide foodcorner ons daar geeft. Neil loopt er net met een bord eten dat er zeer goed uitziet en wij bestellen iets bij de tent ernaast, maar gaan gezellig bij Neil zitten. Ik heb een werkelijk heeeerlijke noedelsoep met knapperige groenten, kip en veel gember. Ik wordt er helemaal blij van. Intussen zijn ook Maarten en Peter aangeschoven en drinken we na afloop nog gezellig met zijn allen een biertje. Morgen vroeg op: vertrek al om half 8 naar oa Hiroshima.

Geschreven door Jacquelijne.opreis