Ja, waar beginnen vandaag? Het Domkar Tsechu is er echt niet nu, dus we gaan kloosters kijken en de kaasfabriek van The Swiss guy onder andere. Maar er is vandaag ook een of andere "blessing", waar toch snel een 1000-2000 man op af komen. Ook alles in het dorp ligt hier kennelijk vanaf 14:00 uur plat als je je kunt laten zegenen. De scholen gaan wat eerder uit enz. En dat is iets wat ze hier natuurlijk graag meepakken. We nemen even een kijkje nadat we zijn uitgecheckt bij het Swiss guesthouse (behalve receptie en eetzaal, koud, beetje onderkomen en veeeeel herrie) bij het kloosterinstituut vlakbij het hotel. Alle gebouwen zijn voorzien van verse nieuwe mooi gekleurde vlaggen en een aantal oudjes dat waarschijnlijk anders ook hier de hele dag rondhangt, aan gebedsmolentjes draaiend en de laatste nieuwtjes uitwisselend, is natuurlijk ook al van de partij.
De echte die-hards gewapend met thermosflessen, tassen met hapjes en vooral niet te vergeten de schuimrubber yogamatjes om op te zitten We horen wel al hier en daar wat gechant en muziek, maar bij nadere inspectie blijkt niet een gebedsmolen, maar gewoon een doodordinaire geluidsbox de gebeden de wereld in te slingeren.
Als we verder naar beneden rijden passeren we de kaasfabriek die ooit is opgezet door de Swizz Guy en willen graag het rondleidinkje doen, maar er is nog niemand die dat kan doen en volgens de juffrouw aan de balie is 's middags ook iedereen naar de blessing. Dus "kom maar om vier uur terug!".

We bezoeken onder andere de Könchogsum Lhakhang, die een historie heeft die terug gaat tot de 9e eeuw, gesticht door Pema Lingpa, een aantal jaren geleden afgebrand en weer schitterend en vele malen groter herbouwd. Een deel van het afgebrande stuk is geincorporeerd. Het was een heel hoge, mooie lichte tempel met uitzonderlijk fraaie beschilderingen. We zien weer de ritual cakes en andere beeldjes die je kunt kopen, met erbij lijsten met Chinees aandoende namen. Joost mag weten waarom en hoe. Wel blijkt bij navraag dat de enorme fondsen die nodig zijn om zo'n gebouw neer te zetten vaak komen van rijke boeddhisten uit bijv. China, Taiwan, Singapore enz.

Kurjey Lakhang kunnen we niet overslaan, want hier is in de tempel de afdruk van de rug van Goeroe Rimpoche in de grot waar hij heeft gemediteerd. Erg belangrijk. Ja, ze zien hier heel veel afdrukken van duimen, vingers, voeten enz. Beetje wishful thinking? In ieder geval staat ook vandaag weer alles bol van de symboliek en verhalen.

Wist je trouwens dat het feit dat je een tempel altijd binnenkomt door met je rechterbeen over een hoge drempel te stappen? En dat dit is omdat er met name vroeger nogal wat zombies rondhingen en die kunnen hun knieën niet buigen, dus blijven zo buiten staan. En de deur is ook doorgaans laag zodat je automatisch met gebogen hoofd binnenkomt.

Ook bezoeken we nog een andere heel oude tempel waar helaas de schilderingen wel een opknapbeurt kunnen gebruiken, maar waar we bij het weggaan zeer vriendelijk nog onthaald worden voor een kop thee. Ze is degene die hier dit soort dingen regelt, met haar 3 maanden oude dochtertje op haar rug gebonden.

De Jampey Lakhang is er niet beter aan toe, doodzonde ook een oeroud kloostertje, als we uit het klooster lopen en ik de foto maak door een poortje van een hoop manistenen vertelt Kuenzang me het - voor ons - bizarre verhaal van de Naked Dances die nov-dec gehouden worden in dit klooster net na middernacht. Een of ander heilige in de 14e eeuw had last van de demonen. Hij was samen met engelen het klooster aan het bouwen en steeds maakten de slechte geesten onklaar wat de engelen die dag hadden gebouwd. Hij kwam op het idee om de geesten af te leiden met een dans die ze niet kennen....Maskers en verder volledig naakte mannen. Het schijnt dat de vrouwen uit het dorp het ook een sport vinden om hun man eruit te halen, maar dat toeristen toch soms het hele gebeuren wat ongemakkelijk vinden.

Lunchen wordt nog even in het Swiss Guesthouse omdat alles volzit van wege alle gedoe vandaag. De lunch wordt opgediend aan mij en vier andere toeristen en zowaar de Swiss Guy himself. Inmiddels een oude man, die al 53 jaar hier woont, zoals ik hem tegen de andere toeristen hoor vertellen. We zitten nu in een kleiner restuarantje, waar de Zwitserse sfeer nog verder wordt versterkt door eindeloze jodeltoestanden en andere tiroolse volksmuziek.

De Dzong krijgt ook nog wat aandacht van ons, verder is het er heel stil op een aantal jonge monniken die batminton proberen te spelen en een fotograaf met gids. Het is niet zo'n grote dzong, maar nog wel in gebruik zowel voor het administratieve als het kloosterdeel. Maar alles is uitgestorven, want zoals verder iedereen hier zowat zijn ze naar de blessing. En nog even langs de kaasmakerij natuurlijk!

En ik ben zonder meer blessed met zo'n fijne agent ter plekke die voor me het Dekyil Guest House (eigenlijk is het nu echt een hotel) geregeld heeft ipv die ellendig koude, nogal aftandse en gehorige kamer bij de Zwitser. Wat een fijne plek om de rest van de middag (het is flink gaan regenen) door te brengen met een boek. Heerlijk warm en cosy, buitengewoon compleet, fraaie badkamer enz. Ik krijg nog een blad met een pot thee en huisgebakken koekjes die dan weer horen bij feestdagen enz. De jongens hebben ook een fijne kamer. Hier is het zo als in veel Aziatische landen dat de gids en chauffeur samen een kamer(tje) delen en in de keuken eten. Ik kan werkelijk iedereen die in Bumthang komt dit hotel aanbevelen! Het is eigenlijk 8 jaar geleden pas gebouwd en alles is ook echt netjes afgewerkt en zeker bij de badkamer zie je dat goed. En geen kieren van 2 cm bij deuren en soms ook ramen. Voorheen was het een kleiner guesthouse, gerund door de moeder van de huidige eigenaresse.

Het eten is ook heerlijk! Vandaag dan ook voor het eerst varens gegeten, beetje gestoofd, lekker hoor!

Geschreven door Jacquelijne.opreis