Vandaag slapen we heerlijk uit. Daarna gaan we koffie drinken met warme kaas-ham- en chocoladebroodjes vlakbij in de winkelgalerij als ontbijt. We lopen richting cabinelift naar boven naar het kasteel. Het druppelt een beetje, hopelijk gaat het niet weer plenzen. We kopen kaartjes voor lift en kasteel bij zeer veel buigende en smilende en zeer beroerd Engels sprekende goedbedoelende staffleden. Alles gaat zeer gedisciplineerd. Het was een kasteel waar onze Frank vroeger van zou hebben gesmuld. Een "echt" kasteel. Het was incl bijgebouwen behoorlijk groot complex, zeer strategisch gelegen. Op veel plaatsen in het kasteel, stonedrops, waar ze stenen naar beneden gooiden. Hmm. Erg welkom was je dan niet. Voordat we de toren in mogen, met heel steile trapjes moeten de schoenen uit en kun je gifgroene slippers aan. Die zijn mij zo wijd, dat ik ermee denk te verongelukken op die trappen en ga maar op mijn sokken. Je kunt vanaf het kasteel de stad heel goed zien liggen en je keek zelfs tot de bergen en de zee. Mooi contrast; het eeuwenoude kasteel en dan die hoogbouw van de zich uittrekkende stad. In het kasteel ook nog een beetje "oude spullen": natuurlijk wat wapenuitrustingen en een paar gebruiksvoorwerpen zoals een fluit, op zichzelf niet zo bijzonder, maar in een mooi bewerkte huls, die op zijn beurt weer in een mooi stoffen foudraal zat.

Om mijn voetjes te sparen, pakken we de bus naar de Isjite-ji tempel nr 51 van de 88 tempelroute. Deze tempel vindt zijn oorsprong al in de 8e eeuw, maar is natuurlijk steeds weer bij- en herbouwd. Het is dan ook een ratjetoe met van alles en nog wat aan beelden, afbeeldingen, altaartjes enz. Jammer genoeg niet zo rijk versierd als je elders in Azië veel ziet en waar ik dol op ben. Het is een doolhof en lijkt daardoor ook wel een beetje op een boeddhistisch pretpark compleet met spookhuis. We hebben dus al eerder door zo'n donkere gang gemoeten, maar we liepen hier in, het was maar 40-50 cm breed, op een gegeven moment kon ik niet meer rechtop staan, en we zagen geen hand voor ogen. Het slingerde van links naar rechts en trapjes op en af met zeer ongelijke treden en ik was op een gegeven moment echt bang te vallen. Uiteindelijk waren we er dan. Zal wel een reden achter zitten waarom je door het donker moet: nou, mij ontgaat die dan volledig. En het was voor mij ook niet echt een beloning in het beeldenparkje waar je dan uitkomt met vreselijke betonnen beelden. Echt soort van Disney. Bij een of ander beeld bij de ingang, heeft iemand een Donald Duck geofferd.

Nou ja... Dan staan we weer buiten het complex en zien een kerkhof en ook twee pelgrimvrouwen aan komen lopen, dan wel niet in het wit, maar wel met wandelstok met lapje en belletje eraan. We zien er later nog meer als we dan uiteindelijk bij het soort van middenplein komen, waar de hoofdtempel is (weinig mooie beelden en versiering, beetje bijeengeraapt zootje eerlijk gezegd). Daar kun je dan ook allerlei wierook en ander geloofszaken-voor-de-ziel of voor je bonusspaarsysteem voor extra darma aanschaffen. Nog wat onduidelijke bouwsels en dat was het dan. Al met al waren we er een hele tijd en het was wel heerlijk onder de bomen want het was teringheet en vochtig. Dan bleek er nog een tunnel met beelden, maar die was niet erg donker en je zag het eind. Er stonden in heel de tunnel een soort dwergenbeeldje met rood gebreide mutsjes en slabbers. Geen idee, zagen we op meer plaatsen. Als we door de tunnel op de weg uitkomen steken we over en komen we in een soort verlaten tuin, beetje overwoekerd en op het einde een stuk of 100 fallusachtige beelden (voorkant wel een uitgesneden kop, maar achterkant fallus) en een soort van gouden appel van 10 m doorsnede met daarvoor een zerk met 1000 blauwe knikkers. We snappen er geen jota van, zal wel wat te betekenen hebben. We zijn er een beetje klaar mee (ik in ieder geval).

Gelukkig zit er tegenover een Familymarkt waar we wat te eten en te drinken halen en in deze nieuwe winkel is er zelfs een prima koffieruimte met fijne banken en airco, waar we op ons gemak alles kunnen opeten. Dat is hier heel gewoon.
Dan met de bus naar Dogo onsen. We rijden langs het leuke oude stationnetje en de bus rijdt langs het perron, geen idee waar hij moet keren, het loopt namelijk dood. Maar dan blijkt er op het eind een draaischijf in de weg. De chauffeur trekt aan een rubber koord dat buiten bungelt en de bus draait langzaam 180 graden bizar! We lopen er wat rond, zoeken en vinden het glasmuseum dat amper de naam museum mag heten. We zijn er binnen 10 min door en zoveel bijzonders was er niet, de entree daarentegen zelfs iets meer dan voor het kasteel. Aangezien het een uur of drie is, wij moe en nat van het zweet, nemen we de tram terug naar het hotel, halen nog wat te drinken enz. bij de supermarkt vlakbij en gaan lekker met de benen omhoog met een boekje en een biertje.

We lopen om een uur of 6 de Arcade (winkelcentrum) in en jammer genoeg is het niet zo gezellig druk als gisterenavond en zijn er geen kraampjes. We eten ergens wat en zijn op tijd weer in het hotel terug. Onderweg fotografeer ik natuurlijk voor mijn collectie weer wat elektriciteit/gasmeters. Kan het niet laten. En oh ja. mocht je er trek in krijgen: de sushi op de foto zijn van plastic.

Geschreven door Jacquelijne.opreis