Adrie is redelijk fit uit de trein gekomen, maar eer ik een keer sliep……..een beetje verdwaasd sta ik op het station. Gelukkig hoeven we niet eens naar de uitgang te zoeken, want er staat al een jongeman met een groot bord: Jacquelijne Van den. Ja, prefixes zijn hier een beetje te moeilijk. Als we vandaag Marco spreken, blijkt hij altijd Mr. Marco Van te heten ( van Bochove is al helemaal te moeilijk). Het is wel grappig. We rijden Varanasi binnen, en ik val bijna van mijn stoel. Houden ze hier nu nooit een keer op? We rijden langs een tent waar een man of 50 zit en waar een vrouw voor staat, die duidelijk de broek aan heeft? ’s Ochtends om kwart over vijf? Onze ophaalmeneer van de agency, die ook onze gids is morgen, legt uit dat het volkszang is en dat zij uitleg geeft of zoiets? Om kwart over vijf??? Zo vroeg??? Nee, zo laat blijkt. Het is het staartje van ook weer een Shiva festival dat 10 dagen duurde of zo. We slagen een zucht van verlichting. Niet weer van die Pushkar-pokke-herrie! Overigens is het buitengewoon druk al op straat: veel oranje pelgrims (niet te verwarren met oranje-voetbalfans, overigens zie je aanvankelijk niet veel verschil) en allerlei mensen die hun kraampjes opstarten. Maar ook zie je hier en daar de mensen met of zonder kinderen op straat slapen. We komen bij een drukke, doorgaande straat (blijkt de straat waar we met Marco hebben afgesproken) en de taxi kan niet veel verder. Ons guesthouse zit aan een ghat (trappen aan het water) en dat betekent: in het oude stuk van smalle paadjes en trapjes, waar je zelfs met riksja of tuctuc niet komen kan. Dus belt de gids en komen de boys van het hotel om ons voor te gaan en onze koffer te dragen. We zijn er natuurlijk al om kwart voor zes. Ook weer die koffers op schouder of hoord, terwijl het hele stuk nog over de hoofdstraat keurig asfalt was en onze koffers hebben toch wieltjes (?!) Pas om 07:00 uur ontbijt op het dakterras. We vragen een boy even twee stoelen droog te maken, want er is hier een zeer overvloedige moesson, waardoor de Ganges rivier heel erg hoog staat. We gaan maar wat lezen. Kamer is pas om 10:00 beschikbaar. Na het ontbijt kom ik weer een beetje bij de levenden en gaan we maar wat rondkuieren tot we in de kamer kunnen. Het is al snikheet en ongelooflijk vochtig, dus we zijn kleddernat binnen tien minuten. We zitten niet ver van het burning ghat, waar de lijkverbrandingen plaatsvinden, dus daar gaan we maar eens kijken. Het laatste stukje is wat zoeken, maar er is een jongeman die ons even de weg wijst “hoeft geen geld, wijst alleen even de weg”. Ben benieuwd wanneer er toch geld gevraagd gaat worden. Welke smoes nu weer. Rondom het ghat is een soort van hospice waar mensen komen sterven. Dat is zo ongeveer het hoogste goed voor een hindoe. Sterven in Varanasi, daar verbrand worden en je as (en de rest van je niet geheel verbrande body) uitgestrooid (of gekieperd) in de Ganges zorgt ervoor dat je goed incarneert. Overigens wordt niet iedereen gecremeerd: misdadigers, kinderen tot 12 jr., zwangere vrouwen, lepralijers en mensen met andere besmettelijke ziekten bijv. worden niet gecremeerd, maar met stenen verzwaard zo over boord gekieperd. En toch is het water in de Ganges buitengewoon zuiver (oh, ja het riool komt er ook op uit) .Maar voor we het weten staan we dus bij dat hospice en is er een oude kerel die gelijk zijn bandrecorder aanzet en op monotone toon zijn verhaal afdraait over het hoe en wat en dat we dus eigenlijk toch zeker een donatie moeten doen van een 5 kilo hout pp van 500 rupee per kilo. Omgerekend 75 euro. We zijn niet gek zeg. Hij krijgt 100 rupees om er vanaf te zijn en is boos. Komt daarna vragen om geld voor hemzelf, want die 100 zijn voor het goede doel. We hebben ons maar omgedraaid. We zijn er klaar mee. Adrie had hierover al gelezen in de RoughGuide over dit soort praktijken, maar ze zijn zo gehaaid. Morgen gaan we met onze gids op pad, ook geheid hierheen, zal hem alvast vertellen dat we hier geen zin in hebben dit nog een keer mee te maken. De brandstapels zelf waren rommelig en het maakte allemaal een onpersoonlijke, slordige indruk. Heel anders dan wat Marco ons liet zien uit Kathmandu vorig jaar toen hij er was. Ben heel benieuwd naar morgen wat dat betreft. We lopen nog wat rond en komen weer op die hoofdstraat waar we Marco zullen treffen. Naast het restaurant (nogal grote naam voor dat tentje) hangt over de weg een Indiaas ANWB bord (groen/wit), heb dat nog even ge -smst en dat maakte het zoeken een stuk makkelijker. Het is een drukte van belang met mensen met de gebruikelijke offergaven maar ook allemaal met een klein bruin plastic namaak stenen potje of gewoon een plastic jerrycannetje met Gangeswater. Schijnt net zoiets te zijn als Lourdes water, overal goed voor. Om 10:00 uur zouden we in onze kamer kunnen, maar we zaten daar weer voor pietsnot te wachten. Tien over half elf snel weg en nog geen kamer. Maar we troffen Marco al snel en was een gezellig weerzien. Hij had hier een hotel gehad en het was vanochtend al afgrijselijk druk vond ik, maar dat was een paar dagen geleden nog het dubbele vanwege weer die Shiva festiviteiten. Marco had een hotel daar en was na een nacht gevlucht naar een goed hotel 3 km uit het centrum. Het was niet te doen. Naast alle “hindoeherrie” dmv geluidsboxen op megasterkte uit alle hoeken en gaten het eindeloze getoeter en gebel. Ja, daar kun je dus idd helemaal gestoord van worden. Hij wilde eigenlijk een boottochtje over de Ganges maken, maar wij hadden al gehoord dat dat momenteel van overheidswege is verboden vanwege het hoge water. We denken dat er nogal stroming staat en het zijn maar houten bootjes. Hij wil dan wel bij ons op het dakterras iets gaan drinken omdat hij nog geen dakterras heeft gezien hier vanwege alle drukte. Gek genoeg is het in ons guesthouse lekker rustig en ziet er knus en gezellig kleurrijk uit. Als we er aankomen is onze kamer gereed en blijken we een heerlijk balkon met zicht op de Ganges te hebben. Na alle ontberingen in de trein, het eindeloos wachten vanmorgen en het ongelooflijk warme natte weer smaakt een biertje buitengewoon goed. Het zweet liep in stralen van ons af. Na heerlijk bijgepraat te hebben en ervaringen uitgewisseld over India eten we ook nog maar even een hapje hier in het guesthouse. Prima eten voor niet veel en zo lekker buiten zitten tegenover onze kamer. Om 15:00 uur brengt Adrie Marco weer naar de doorgaande weg, vanwaar hij wel zo weer bij zijn hotel komt om begin van de avond door te vliegen naar Calcutta.
We gaan eindelijk onder de douche en ik was mijn outdoorbroek (mijn driekwart had ik vandaag maar opgestroopt tot boven de knie, zelfs mijn pijpen werden onder de knie nat van het zweet) er kwam zo ongeveer soep van en we rusten een beetjes (Adrie niet, die sliep als een os) en eind van de middag is het op het balkon heerlijk afgekoeld en ga ik er lekker zitten lezen. Eten doen we maar weer gewoon lekker hier in het guesthouse. Morgen weer op tijd op: om 08:00 uur komt de gids de boottour te voet doen. ’s Middags een langere tour die eindigt in een ceremonie. We gaan het zien!

Geschreven door Jacquelijne.opreis