Het was alweer lekker aan het regenen, onderweg naar het ontbijt was de plu geen luxe. En dan wilden ze ons daar nog met van alles en nog wat volstoppen, maar wij eten echt niet meer zoveel. Zeker niet 's ochtends. De omelet die we eindelijk kregen naast allerhande Zuid-indiase hapjes was voor ons een hoofdmaaltijd voor twee. Dan snel uitchecken en op pad. Het is hier altijd Russische Roulette om te kijken of er een van de (credit)cards het doet. Ook nu weer. Dus wilden we weg gaan, maar dat was letterlijk buiten de waard gerekend want de manager kwam, dat er nog een ceremonietje moest worden uitgevoerd. Ze dachten waarschijnlijk: "Die mensen zijn vriendelijk, dus dat zal wel lukken". We kregen weer een tikka (had net die van 's ochtends bij het binnenkomen van het restaurant eraf gepoetst.... ) en wat gedraai met een kaarsje, ik moest een half verwelkt roosje pakken en kreeg een rode sjaal en Adrie een goody bag met koffie en kruiden. Maar toen kwam de aap uit de mouw; de manager stond al een hele tijd met zijn iPad klaar en we moesten a 'l improvist een aanbeveling doen voor het hotel. Mocht ook in mijn eigen taal. Nou, dus ik heb maar wat gebrabbeld en Adrie nog minder. En dan moet je vriendelijk blijven he...

Ruim half uur rijden naar Belur naar de Chennakeshava tempel. Hoysala kunst. Maar het was werkelijk een wolkbreuk en dan moeten natuurlijk weer schoenen en sokken uit. Dan dus de camera maar weer in de fototas, onder de plu. Het was geen doen, maar ik wilde zo graag dit nog eens zien. We waren voornamelijk met anderen samen aan het rennen van het ene stuk naar het andere en weer schuilen dan wat bekijken. Binnen was het aardedonker, zeker nu het zo slecht was buiten en dat zou erg mooi moeten zijn. We hebben het niet meegekregen. Een beetje het idee van voor Adrie, want voor mij was het bekend. Prachtig beeldhouwwerk.
Na een half uur en een paar hopeloze foto’s verder geven we het maar op. Het idee dat ik die strakke Falke bergsokken over mijn natte voeten krijg is een ilusie dus ik ren maar met mijn schoenen in de hand naar de auto. Daar droog ik ze maar aan een sjaaltje. Het geperste handdoekje zat natuurlijk nog in mijn toilettas (nu in mijn handtas) .

Het is weer een half uur eer we bij Halebid komen. Soortgelijk, Hoysalaperiode 11-1300 van onze jaartelling. Vroegste voorbeelden van vrijstaande tempelbouw, geplaatst op een stervormig platform. Bijzonder gedetailleerd omdat het speksteen zacht was en pas later hard werd. In Halebid stonden meer tempels, maar de Hoysaleswara tempel is de enige overgebleven. Ook hier is de buitenkant bezaaid met sculpturen, verdeeld over 11 horizontale friezen, bloemen, dieren, olifanten, paarden met ruiters (nagenoeg allen onthoofd), goden en godinnen en af en toe erotische afbeeldingen. In Belur waren het “slechts” 8 friezen.
Binnen was het ook erg mooi, met name de zuilen waren bijzonder en niets hetzelfde. Dat geldt ook voor de afbeeldingen in de friezen. Wat een enorm project. Er was ook nog een museum, maar dat hebben we gemist. Gelukkig hadden we meer geluk met de weergoden, het was droog of miezerde, dus hebben we alles uitgebreid kunnen bekijken.

Na een lunch onderweg stoppen we bij nog een paleis. Nou, ben benieuwd. Probleem is dat je kennelijk alleen met Tpay kunt betalen en dat hebben we niet. Dat wist de gids al en dus ging hij met zijn telefoon betalen, en die kreeg ik dan om de kaartjes op te laten zien, inclusief zijn pincode. Wat een vertrouwen. En natuurlijk giet het weer en laat mijn camera maar in de auto want je mag natuurlijk weer geen foto's maken. Maar blijkt vandaag dus weer wel, dus dan maar behelpen met mijn mobiel.

Het was wel een bijzonder zomerpaleisje opgetrokken uit teakhout. Het ligt dus op 2k m afstand van het ford vanwaar Hyder Ali en zijn zoon Tipu Sultan regeerden. Die Tipu werd in 1799 daar door de Engelsen verslagen, en kolonel Arthur Wellesley, de latere hertog van Wellington pikte mooi dat zomerpaleis in. Niet gek als je het ziet, het is niet groot, maar de buitenkanten (eromheen is dan nog een brede loggia) is volledig beschilderd met oa afbeeldingen uit de strijd van Tipu Sultan, zijn vader en de Engelsen. Ook een hele wand met afbeeldingen van voorname strijders enz. Ook nog een beetje meubilair en wapens en een aantal prachtige portretstudies. Een en ander zou wel eens mooi gerestaureerd moeten worden. Aan de buitenkant hangen schots en scheef wat groene houten zonneweringen die de schilderingen moeten beschermen tegen de elementen. Maar of dat voldoende is, zeker niet. De rest van de schilderingen (alle muren en plafonds helaas in erbarmelijke staat).
Ook het hotel waar we nu zitten, het Metropolitan van Royal Orchid, heeft ook zo zijn beste tijd gehad lijkt het. De grandeur is nog wel in de hal, maar onze kamer is buitengewoon vochtig, aan de gang loopt het water van de muren, het stinkt, het enige leuke is een groot balkon voor als het mooi weer is.

Dan krijg ik pdf’s via whats app van de agent ter plekke. Fijn, nu kunnen we niet meer inchecken en bagage bijboeken (je hebt maar 15 kilo, net te weinig). We zijn een uur bezig geweest, o.a. via whats app met de reisagent ter plekke. Uiteindelijk lukte het Adrie om er in te komen via de site en niet via de app. Het afrekenen gaat dan weer niet, eindeloos geprobeerd met 2 credit cards (heb wel eerder bijgeboekt bij Indigo, zonder probleem). Na een uur geven we het op en de mevr. De agent gaat het morgenochtend doen. Kennelijk super duur als het op de luchthaven moet. Hoe we hen dan weer betalen, is de volgende uitdaging.

Nou ja, eigenlijk niet, want dat was namelijk even naar buiten een restaurant zoeken. Adrie had ook zijn beste dag niet, want ondanks dat ik twijfelde was hij er van overtuigd dat we ( al een kwartier) de goede kant opliepen. Maar hij is mr. MapsMe, dus…Na dus een half uur extra te hebben moeten lopen zijn mijn voeten echt niet blij, mijn humeur had daarna ook last van artrose. De deur van onze kamer klemde natuurlijk weer en kregen we sowieso niet open, weer naar de receptie, weer een mannetje mee. Nou, dat gaat hem niet worden. Heb een andere kamer gevraagd die niet stinkt en waar de deur het normaal doet. Wordt dan weer morgen, dus lijkt me het handigste voor we weggaan de bagage maar bij de receptie te deponeren, dan zien we morgen wel weer verder. Soms zit het mee, maar soms….

Geschreven door Jacquelijne.opreis