Vanochtend bij het ontbijt zaten we naast een jong Duits stel aan het ontbijt. Er zijn maar 2 tafels, dus dat is gelijk sociaal natuurlijk. Jammer genoeg was de toast weer geen toast, maar klef casinowitbrood, maar met het ei erop ging het nog enigszins. Maar we komen aan de praat, hebben ook al wat gereisd in Zuid-Amerika, maar hebben net als ons zoiets van: Leuk om het hier een keer gezien te hebben, maar we hoeven niet terug. Terwijl ik bijv. ALTIJD terug naar Azië wil om dezelfde reden als zij aangaven. Het is een erg groot land, maar relatief niet zo heel veel te zien. Cultureel gezien dan. Ook hier in Minca ben je vrij snel “rond”. In Azië ben je nooit “rond”. Maar een van de dingen die je hier dus kunt ondernemen is een koffieplantage (al vaker gezien en ook hier in Colombia) en een cacaoplantage en dat is dan wel weer nieuw. Maar hoe komen we daar dan weer? Idd zoals gisteren al onderzocht met de motorfiets. Achterop dan wel. De tijd dat ik zelf een off the road had, ligt al ruim 35 jaar achter me en de “weg “ bestaat hier uit kuilen, putten, keien en plassen. Dus stappen we vol goede moed beiden achterop bij een motorrijder die we dankzij de dame van de receptie hebben geboekt. Geweldig, in vijf minuten stonden ze hier. En voor samen 50.000 pesos (ongeveer 11 euro) rijden we 20 minuten omhoog naar La Candelaria, een koffie- en cacaoboerderij. Ik heb de mijn chauffeur maar innig vastgepakt achterop want het was zoals verwacht nogal een stevige rit.
Aangekomen is er net een koffie-tour bezig, maar als we een half uurtje wachten en die is afgelopen, begint de cacao-tour. Het is al met al een hele business daar!
Ze hebben in ieder geval koffie en cacao, maar ook daartussen veel andere fruit, bananen, mango, pepertjes, citrusvruchten enz. Mede doordat de cacaovruchten door eekhoorns en spechten aan- en opgevreten. Zo worden ze afgeleid van de cacao. De cacao bloeit van april tot augustus en geeft vruchten van mei tot december, een hele periode dus, vandaar dat je op een struik ook vruchten in verschillende stadia ziet. Geel-rood is rijp. Dus moet er ook iedere dag , net zoals bij de koffiebonen, gekeken worden wat rijp is. Ter afschrikking van de beesten hebben ze ook cd’s opgehangen in de bomen, maar dat werkt alleen maar als het droog is en de zon fel schijnt.
Tot op heden hebben we mazzel en is het nog droog. De bui zal wel komen als we naar beneden lopen.

In het kort: cacaovruchten worden geplukt, de witte grote platte bonen in een houten kistje gefermenteerd (6 dagen) en dan gedroogd (aan de lucht, hangt dus van het weer af hoe lang). Geroosterd, gemalen en dan smaakt het als cacao, maar het is bepaald niet lekker. Er moet nog honing of suiker bij. En dan kun je er repen van maken of chocolademelk, bonbons enz.

De chocolademelk die we eerst krijgen is niet te drinken. Bah. Later krijgen we er suiker in en nog even later een scheut melk. Dat lijkt er meer op. Maar zo zonder suiker en melk werd het al 800 jaar geleden gedronken, met de Spanjaarden kwamen ook de toevoegingen erbij.
De cacao zit ook vol met olie en die wordt gebruikt voor witte chocolade maar ook in cosmetica en verzorgingsproducten. Als laatste maken ze een soort van masker, maar daar passen we voor. Loop je de halve dag met van die resten blubber op je gezicht!
We lopen heel rustig aan weer naar beneden. Het is af en toe flink steil, maar de natuur is hier zo rijk…

Bij een stroom onder de weg door, zien we aan weerszijden in de stroom grijze buizen lopen, het lijkt wel waterleiding. Het zal toch niet? Nee, er komt hier genoeg water uit de bergen naar beneden, dus het zal wel ergens anders voor dienen.

In het dorpje gaan we naar het restaurantje waar we gister wat dronken en het eten er goed uitzag en rook. Ook nu was het weer druk. We eten idd een lekkere soort van runderschnitzel met chimmichurie een blaadje sla met tomaat en frietjes. Die laatste waren jammer genoeg zoals je wel vaker buiten NL en BE ziet enkel voorgebakken. Je kunt niet alles hebben.

Onderweg komen we langs een soort bakker, waar het ook druk is en waar wat beter uitziende broodjes liggen (oa met olijven erin), we kopen er maar een paar voor vanavond, twee gekookte eieren en iets voor op dat brood (lijkt iets van een soort vloeibare boursin ofid. Zat – wel vers – in een bakkie daar in de koeling. En aangezien het alternatief in het donker vanavond naar beneden is of een kleffe thuisbezorgd pizza, kunnen we ons hier vast mee redden.
We zijn goed en wel een kwartiertje thuis en het begint flink te regenen. Wat een mazzel!

Geschreven door Jacquelijne.opreis