Dinsdag 30 april
Het wordt vandaag weer een reisdag. Maar voor we vertrekken genieten we nog even van het mooie vroege ochtendlicht in de tuin van het hotel waar we ontbijten. Het ontbijt smaakt goed, lekker vers brood dat weinig van doen heeft met die taaie ezelsvellen die we eerder kregen of die je vaak krijgt bij restaurants. We zijn vrij vlot de stad uit en de weg is weer erg eentonig. Het landschap is weer vlak en dor. Pollen gras. Toch zien we af en toe, ondanks dat we door de woestijn rijden (jammer genoeg geen prachtige zandwoestijn) in de verte bergen met sneeuwtoppen. Het blijkt dat er voor deze tijd van het jaar nog veel sneeuw ligt. Ook het wegdek lijkt beter te zijn dan eergisteren. Er is een koffiestop bij een 5000 jaar oude cipres. Nou ja, het is een knoert van een boom, maar 5000 jaar zal wel een aanduiding zijn van "zeer oud". Overigens gaat de beschaving hier in Iran tot 9000 jaar terug getuige wat we in musea hebben gezien. Ik zie onderweg ook nog wat zoutwinning op kleine schaal.
Het is vooral erg plat en dor en ongelooflijk weids. Onderweg komt er een keuze van ofwel naar het graf van Cyrus de Grote, de stichter van Iran ofwel naar rotsgraven die er ook in de gids veelbelovend uitzien. Alles ligt in de buurt van Persepolis, waar we pas op de terugweg naar Isfahan heengaan, we hebben meer tijd in Isfahan dan in Shiraz en anders komen we ook weer zeer laat aan. Het is een mooi spel, er komt geen officiële stemming en we hebben een hoop lol en Klaas moet maar met de gids en de chauffeur zien te onderhandelen dat we beiden zien. Uiteindelijk komt er antwoord, we gaan vandaag de tombe van Cirrus de Grote zien en als we naar Persepolis rijden, de rotsgraven met reliëfs van Nasq-e-Rostam vlak bij Persepolis.

Na weer een -overigens goede - buffetlunch met een biertje dat zowaar in de richting kwam van een zero biertje rijden we richting de tombe, waar al een hele straat met touristenrommel staat. We worden gelukkig niets opgedrongen. Maar...je kunt er ook op een kameel en voor wie dat niet durft: een muilezel. Het lijkt verdorie Egypte wel bij de piramiden. Het is niet erg spectaculair, een kleine bouwsel op een 5 of 6-tredige onderkant. Met enkel een gat waar ooit in een gouden kist op een gouden plaat dan die Cyrus lag. Hij bracht kennelijk als eerste de Meden en Perzen bij elkaar. Maar het was natuurlijk ook de wet van de Meden en Perzen dat zijn graf was leeggeroofd. Kun je op wachten met al dat goud. Bart heeft buiten zich net een poster aangeschaft van het oude Perzische rijk, hetgeen onze Maddy natuurlijk weer uitdaagt om een onnavolgbare geschiedenis op te dissen over die Cyrus en Alexander de Grote. Die had dan wel weer respect, maar toch liet men hem dan weer vermoorden. Zijn botten werden ergens onder een drempel ingegraven, zodat ze met de voeten zouden worden getreden. Maar ik haal waarschijnlijk meerdere verhalen door elkaar. Nou, ja. Hij was belangrijk voor de geschiedenis van Iran, dus daarom moesten we dit zien.

Als we het stadje uitrijden waarbij de tombe licht, zie ik een halve koepel van gestapelde ringen, soort van mega iglo. Jammer genoeg rijdt de bus er langs. Maar Maddy vertelt me dat het een zgn. ijshuis was, waarin ijsblokken werden bewaard in tijden dat men nog geen koelkast had. Ik heb overigens op mijn reizen wel vaker gezien dat ze inderdaad van die enorme lange blokken ijs verhandelden. Die gingen dan thuis in een soort van koelkast. De meeste van deze ijshuizen hebben ervoor een vijver liggen met houten balken om de zoveel cm waartussen het water bevroor als het 's nachts goed afkoelde. Eromheen stonden hoge muren om er de zon zoveel mogelijk weg te houden.

Als we weer rijden komt er wat info over wat we morgen in Shiraz gezamenlijk (kunnen) gaan doen. Ondertussen verandert het landschap. We hebben Maddy nog gevraagd of we rond Shiras niet een facultatieve wijnproeverij konden hebben, maar ze vertelt al lachend dat ze niet van plan is om haar baan daarvoor op het spel te zetten. Jammer, leek ons nu net zo leuk! Maar goed, morgen wat spiegelpracht in mausolea, de sinaasappeltuin en de bazaar. 's middags vrij en om half 6 vertrek weer naar een of andere moskee of zo en de tombe van de wereldberoemde dichter Hafez. Dat schijnt het leukste te zijn begin van de avond als de hele goegemeente er komt flaneren.

Inmiddels is het steeds groener onderweg en zien we ook landbouw, veel tarwe en verder dingen die ik niet kan herkennen vanuit de bus. Er wordt hier ook wel groente verbouwd en fruit natuurlijk. Het is soms ook behoorlijk heuvelachtig. Het is nagenoeg onbewolkt nu en warm, maar in de bus goed te doen!
In Shiraz wacht ons een goed hotel. Ruime kamer, een bureautje waaraan ik kan schrijven en zelfs een kleine tweezitter, die zo is doorgezakt in het midden dat we direct zowat bij elkaar op schoot zitten. Maar alles ziet er zelfs beter uit dan op de foto's. Ben benieuwd naar het ontbijt morgen! Oh ja, en een wc met bloemmotieven en een gouden randje. Trekt zowaar ook nog eens goed door voor de verandering.

We installeren ons op het gemak en maken een plan. Eerst maar eens op het gemak naar de bazaar om wat kleine souvenirtjes te kopen. Dus maar even geld wisselen, schijnt hier makkelijk te gaan. Een straat verderop zouden een aantal kantoortjes zitten, binnen een paar minuten staan we weer 23 miljoen rijker buiten (150 euro). Het ziet er naar uit dat we met wat we nog hadden omgewisseld (250 euro) wel uit gaan komen. Bizar. En anders is er zo weer wat gewisseld in Isphahan. Op straat voor de wisselkantoren worden we ook constant aangesproken of we willen wisselen. Dat is wel wat anders dan in Teheran!

We lopen richting de Vakil bazaar, naast de bazaar was ook nog een moskee, gaan we wellicht morgen even heen. Bij de ingangspoort ook weer mooie mozaiken. Roze kleuren en vogeltjes zou het kenmerk van Shiraz zijn. Het is leuk in de bazaar. Nu vind ik het altijd leuk, alle gedoe. Niet al te druk want dat is niet prettig. We komen langs een van de restaurantjes die Klaas had aanbevolen en we eten daar wat, snelle bediening, prima Iraans eten. Authentiek restaurantje/theehuis, geen toeristisch ding en daarom gewoon erg leuk.

Onderweg terug naar huis komen we weer langs een hart (I love Shiraz), met daarachter de grote ronde torens van de koninklijke burcht, mooi verlicht. Het is gezellig druk met allerlei flanerende mensen. Bij een kiosk vlakbij het hotel kopen we nog twee blikjes bier; een Iraanse en een 3 horses import uit Duitsland (hoe dan???). Ja natuurlijk 0,0...Die paarden zijn toch een stuk smakelijker dan de Iraanse, maar gelukkig niet van die vruchtenlimonade..

Geschreven door Jacquelijne.opreis