Gelukkig hoeven we niet vroeg op, we vertrekken immers pas om 10.00 u met Junu voor een stadstour in haar eigen stad. Jammer genoeg vond een aantal jongelui het nodig om al om kwart over 6 tegenover het hotel (en ik slaap aan de voorkant) te gaan volleyballen. Wat bezielt die mensen, kunnen ze niet gewoon zoals Rosany in onze homestay in Panauti om vijf uur opstaan en dan ergens braaf iedere dag een uurtje stilletjes yoga gaan doen???? Desalniettemin ben ik blijven liggen want ik weet dat het morgen dus afgrijselijk vroeg wordt. Ik ben de enige die aan het ontbijt zit, makkelijk, heb binnen 5 minuten mijn ontbijtje.
We lopen de stad in en zien een groot aantal tempels die ik gister ook zag, maar ook nieuwe verrassende binnenplaatsen enzo. En dus nu met uitleg wat toch wel leuk is. Ik heb wel gelezen maar om nu bij ieder gebouw weer die reisgids te pakken gaat toch ook wel weer ver. De zon is 's ochtends wel enorm fel en dat is lastig fotograferen met ook flinke slagschaduwen. Gelukkig ga ik mijn camera steeds beter kennen en lukt het steeds beter om instellingen heel snel aan te passen, want de groep gaat verder. Nog een poging gedaan Junu een foto van me te laten maken, maar ook niet echt een succes. Jammer dat er niet zoals in de Japangroep wat mensen zitten die weten hoe een spiegelreflex werkt.

We komen ook bij een man die "professor"was geweest aan de universiteit voor houtsnijwerk. Ok. Naast dat hij uitzonderlijk breedsprakig was, heeft hij ook uitzonderlijk veel mooi werk gemaakt en research gedaan naar de afbeeldingen in het houtsnijwerk. Hij bewoonde een enorm pand waar ook gewerkt werd. Papierschepperij en verwerken tot allerlei producten. Maar in het gebouw kamer na kamer en ook de gangen en het trappenhuis vol houtsnijwerk. Oud en nieuw. Veel pilaren heeft hij uit oude afgebroken huizen, veelal gekregen omdat men het toch anders weg zou gooien. Niet te geloven, maar goed.

Hier en daar zien we prachtige oude huizen, met daartussen zeer fraaie nieuwe huizen in dezelfde stijl. De binnenstad is beschermd, dus je kunt ook niet alles daar neerzetten. We lopen ook door straatjes waar nog stukken niet zijn wederopgebouwd naar de aardbeving van 2015 en waar de mensen nog in golfplaten shelters zien te overleven. Van de andere kant is het bizar te zien hoeveel er alweer is opgebouwd. De gevels worden wel door de staat gesubsidieerd, alles wat erachter ligt niet. Ook veel tempels zijn weer opnieuw opgebouwd, vaak is veel van het middeleeuwse houtsnijwerk nog intact. Een rijtje huizen op een prominent plein wordt volledig onderhouden door de staat, en blijft ook eigendom van de geestelijken die er al vanaf de middeleeuwen woonden. Nu zitten er wel onderin koffieshops enz. Bizar.

Onderweg terug nog door wat achterafstraatjes waar ergens op straat een ceremonie wordt gehouden voor iemand die 7 dagen geleden is overleden. Er ligt een hoop offerwaar op straat, waar een hond komt snuffelen en denkt er zijn kostje te halen. En ze doen iets met stukken wit katoen, wat me ontgaat, want we gaan al weer verder. Het is wel zo dat als iemand overlijdt de familie een maand lang wit draagt. Vroeger moesten de weduwen ook in het wit, maar dat is geloof ik niet meer. Ze mogen ook weer hertrouwen en dat is toch zonder meer wel prettig. Ik koop daarom ook nog wat souvenirtjes bij vrouwen natuurlijk (Yolanda, er zit weer een magneet voor je in mijn tas!).

Met Linda, Natasja en Frank geluncht en daarna lekker zelf op stap nog wat rondgelopen.
Om een uur of vier ben ik weer in het hotel en zoek alvast de foto's uit . Eten doe ik nog een keer bij Tempel View vlakbij waar zulke aardige meiden werkten en het eten er goed en snel was. Het jongere meisje dat al 18 bleek te zijn, was mee met haar zus die vanwege het festival ook heel veel extra moest werken. Ze wilde erg graag babbelen, studeerde management en wilde natuurlijk vrienden op facebook worden. Geen idee wat ze er mee moet, alles in het NL. Wat foto's van de kinderen laten zien en dat vond ze machtig.

Nog even Frank gebeld hoe het met Alexandra haar vader was. Is gelukkig al flink aan het revalideren en het ging allemaal een stuk beter. Daarna nog even Adrie aan de lijn gehad die straks gezellig bij Liza gaat eten voordat hij gaat bridgen dus daar hoef ik me geen zorgen over te maken!

Geschreven door Jacquelijne.opreis