Het was even zoeken tussen de in aanbouw zijnde kamers enz eer ik het restaurant had gevonden. Heerlijk ontbeten met een fried rice, gebakken ei (het is per slot van rekening Pasen) en wat groente. Koffie apparaat was kapot, maar ik had al koffie op mijn kamer genomen.

De zon stond in de bus, dus ik was denk ik niet de enige die al vlot aan het doezelen was, je kent dat wel, 10 x dezelfde regel op je e-reader lezen, dan weet je hoe laat het is. En het was verder muisstil in de bus. Na een uur of 2 plaspauze en de verplichte pauze voor mijnheer Li, de chauffeur. En maar weer cakejes en andere zooi kopen voor de lunch, wat onderweg lunchen in een restaurantje ging het weer niet worden. Nou, de koekjes komen onderhand mijn neus uit als lunch. Het is ook ongelooflijk wat een assortiment ze hier hebben. Alles net sponzen. Soit.

Na mijn ochtend dutje (ik lijk Lars wel) wil het lezen wel weer wat beter gaan. Dan is er nog weer een stop rond half 2, en ja hoor, daar hadden we best kunnen eten, enkele restaurantjes rondom de pomp en ook een kleine groente/fruitmarkt. Ik koop er wat snoeptomaatjes, fruit is veel te gezond, daar doe ik niet zo aan.

Het landschap is inmiddels veranderd. Bij de eerste stop had ik (en nog velen met mij) last van dichtzittende oren? Huh? Ik ben toch al lang niet meer verkouden? Nee, we zijn van 2450 m naar 800 en nog wat gegaan. Jammer genoeg stijgen we natuurlijk weer naar een 2000 meter.
Maar het landschap is prachtig, hoge bergen waar af en toe een riviertje doorheen slingert en hier en daar al wat terrassen, maar ik verbaas me over de steile hellingen waar ook gewoon allerlei gewassen worden verbouwd. Niet te doen met machines, zoals zowat overal hier.

Als we aankomen bij een uitzichtpunt is het nou niet bepaald wat we verwachten. We blijken dus ook niet goed te zitten en moeten nog 2 km verder rijden. Daar zijn idd mooie terrassen te zien. De rijst moet nog worden aangeplant. Je ziet enkel af en toe de veldjes waar de rijst dicht opeen wordt uitgezaaid voordat ze wordt uitgeplant. Maar er staat wel al water op de terrassen, wat voor een prachtige weerspiegeling zorgt van de lucht, blauw met witte wolken.

Even later zijn we bij het hotel. De bus kan er niet komen, dus al onze bagage wordt in 2 auto’s gepropt. Twee jonge dames in een soort alternatieve zwarte kledingstijl zijn zeer vriendelijk en doen niets anders dan ons fotograferen en filmen. Zal wel voor de marketing zijn, al kan ik met niet voorstellen dat je een zo gezellig en leuk guesthouse wilt associëren met een stel -voornamelijk- oude grijze dozen zoals onze groep er aan de buitenkant grotendeels uitziet.

We checken in en ik ga een beetje rondlopen. Ik neem het pad naar het oude dorpje, met steegjes, waar toch wel weer wat te zien is. Als ik terugloop zie ik een oude dame met vieze voeten in de weer met van die plastic doorzichtige cups, die ze vacuüm trekt, alles smoezelig. Het ene cupje zit al halfvol frambooskleurig bloed. Geen foto natuurlijk. Maar ik mocht wel kijken.

Ook eens kijken naar een restaurant. R. en ik hadden geen zin om weer met zijn allen in het guesthouse te eten, is morgen als we willen ook al drie keer…Kom R. natuurlijk tegen en we lopen samen nog wat verder rond.

Ik ga met wat te drinken naar het dakterras waar M. lekker zat rond te kijken. Het is een leuk uitzicht, de typische “paddenstoelhuizen” op de voorgrond en erachter ook weer mooie terrassen. Ik download alvast mijn foto’s en ga eens Adrie berichten. Hij heeft dienst, dus weet niet of we elkaar gaan spreken. Als ik al beneden ben om te gaan eten met R., krijg ik een berichtje dat hij even tijd heeft. Dus weer even bijpraten.
Als ik op het dakterras sta, zie ik ineens een vrouw met buffels het guesthouse passeren. Er komen er later nog een aantal langs. Als ik met R. weer naar boven richting restaurant loop, zien we een soort van shortcut, een smalle trap, die na zo'n 20 treden 2 x zo breed wordt. Alleen een kleinigheid, er lopen ook buffels. Ja, lekker, ben in India al een paar keer letterlijk door een koe op de horens genomen. R. was ook twijfelachtig wat te doen. Maar voor alles komt weer een oplossing en er loopt een "madammeken" voorbij en de buffels kijken niet op of om. Dus dan wij ook maar.

Gezellig en lekker gegeten met R. en bij terugkomst in het hotel, samen met Peter nog een biertje gedaan en even lekker zitten ouwehoeren.
Morgen gaan we ’s ochtends een aantal rijstterrassen bekijken die weer onder UNESCO vallen.

Geschreven door Jacquelijne.opreis