Vanochtend al in alweer om kwart voor 6 opgestaan, netjes gewekt door de sporters aan de voorkant (badminton deze keer). Om 7.00 uur vertrekken we richting Chitwan zuid-westelijk van Bhaktapur. Het heeft ook een ander klimaat, tropisch. Het is een uur of 6-7 rijden voor 160 km als alles meezit gezien de conditie van de weg en het verkeer. Iedereen gaat weer terug naar Bhaktapur en Kathmandu, het festival hoogtepunt is al geweest, maar dabbert nog een beetje verder, een dag of vijf. Scholen zijn nog dicht, veel winkels enz. Je kunt nergens vanuit gaan. Nu is het ook zo dat het merendeel van de goederen hier in Nepal uit India komt, zelf exporteren ze amper: beton en wat koffie en thee. Die laatste importeren ze hier ook weer uit India want koffie en thee uit Nepal is namelijk duurder dan de geïmporteerde. De weg is dus een aaneenschakeling van mooi versierde (Indiase)vrachtwagens. Landbouw is hier nog inkomensbrond nr 1, gevolgd door toerisme. Verder is er amper werkgelegenheid. Kennelijk is er ook nog een soort van overeenkomst met India die hier naar het schijnt nog heel wat in de pap te brokkelen hebben. Een wankele economie. Na de aardbeving in 2015 lagen de transporten uit India stil en was er dus aan alles gebrek. We kijken hier in Chitwan ook zo ongeveer op de grens met India, zo'n 20 km boven Varanasi (Benares). Vrachtwagens gaan leeg naar India en komen afgeladen terug. Een en ander zorgt op de (snel)wegen die niet meer zijn dan bij ons een landweggetje voor continu oponthoud. Over de staat van het wegdek zullen we het maar niet hebben, het heeft niets weg van een dek, het is meer een lappendeken vol gaten en stopsels. Later vertrekken veroorzaakt zonder meer een hoop fileleed...

Tegen twee uur arriveren we na een mooie tocht langs bergen, rivieren en kleine dorpjes op het platteland. Echt platteland. Hier wonen de mensen in bijzondere soort van vakwerkhuizen van leem. Overal komen er kinderen vandaan, ondanks dat de gemiddelde Nepalees slechts 1-2 kinderen heeft, is het aantal hier wel hoger. Iedereen groet vrolijk, het is een feest... Na de lunch wat rommelen en om half 5 vertrekken de liefhebbers met iemand van het resort via een uurtje fietsen in de omgeving naar de rivier, waar we de zonsondergang gaan zien. Ik kijk mijn ogen uit en geniet met volle teugen. Foto's maken lukt haast niet in een groep fietsers, want dan ben je ze gelijk weer kwijt en het wegdek nodigt niet uit een sprintje te trekken. Dus weinig foto's, maar dat ga ik morgen lekker overdoen in mijn eentje. We hebben mazzel. Vlak voor we bij de rivier aankomen, passeren er een stuk of 6 olifanten met berijders. Mooi zicht. Bij de rivier is nog een kleine internationale groep gasten en twee zeer bevallige, vriendelijke meisjes serveren hun chai met koekjes. Wij krijgen ook, wat een verrassing. En dan mag ik het mooiste meisje ook nog zomaar op de foto zetten!

Ik heb overigens een hele bungalow tot mijn beschikking. Bestaande uit een zeer spartaans ingerichte zitkamer, die zo groot is als van een gemiddelde nieuwbouwwoning, twee grote slaapkamers, de grootste waar ik nu aan een bureautje zit te werken heeft twee grote bedden, en dan heb ik natuurlijk twee zeer ruime badkamers, zowaar met regendouche en niet te geloven: een douchegordijn. De anderen delen samen een huis, maar aangezien we met een oneven aantal zijn, had ik mazzel. In Bakthapur ook al, daar mochten we blind een sleutel pakken en had ik ook een heel ruime kamer met een twijfelaar en een tweepersoonsbed en een royale badkamer. Soms lacht het geluk je toe...

Bij terugkomst op het resort horen we in de verte een neushoorn, maar we zien hem niet. De gids adviseert me ook om morgen niet al te vroeg het terrein af te gaan ivm dieren. Met vroeg bedoelde hij bij navraag niet voor 07.00 uur. Nou, dat was ik ook niet van plan! Ik heb geen zin in een halve dag rond hobbelen in een jeep (weer om 07.00 uur vertrekken, ben al niet zo van beesten, dus laat ze maar mooi doen zonder mij). Ik heb geregeld dat ik morgen een fiets mag meenemen, de locatie staat opgeslagen in mijn gps en volgens de gids weet ook verder iedereen wel waar het is, mocht ik verdwalen.

Nu nog even alles verzenden, hopen dat de stroom aanblijft, valt zeer regelmatig uit hier.

Geschreven door Jacquelijne.opreis