Vanmorgen ging om kwart over vijf de wekker om te gaan kijken op het dak van het hotel naar de opkomende zon. Ik keek eens naar buiten en dacht: het zal mijn tijd wel duren, ik kan ook zonder. Lekker mijn wekker opnieuw gezet op half 7, eigenlijk ook nog veel te vroeg.... maar we hebben om 07.00 uur ontbijt, dus ja. Daarna wat inpakken voor de homestay en de hike morgen. Hoeft niet heel de koffer mee. De weg is weer heel slecht, zou al voor de zomer worden opgeknapt, maar het heeft kennelijk nog geen prioriteit. In Bhaktapur pikken we de koffer op van Annet die daar is gebracht bij het hotel en onderweg kopen we nog wat fruit voor onze gastfamilie.

Madeleine en ik worden geplaatst bij een buitengewoon vriendelijk echtpaar van begin 50 met twee dochters. We lopen met allerlei shortcuts naar hun huis, door glibberige paadjes en smalle steegjes. Het is echt een traditioneel huis van leem, geen beton. Aandoenlijk om te zien. De man (Ram) spreekt heel goed Engels, "learning bij doing" , zijn vrouw spreekt het een beetje. Ze zijn zeer hartelijk en wij krijgen twee mooie slaapkamers met groene muren en een rozenplafond en dito sprei. De woonkamer is piepklein naar onze begrippen, ernaast liggen de twee slaapkamers. Daarboven slaapkamers van de dochters en helemaal boven is een grote open ruimte waarin de keuken is. Naast een kookhoek ook een plastic eettafel met plastic kuipstoeltjes. Zelf slapen ze op het gesnurkt afgaand als ik 's nachts door het huis naar buiten naar de wc ga, op de begane grond.

Terwijl Rosany boven thee zet hebben we al een heel gesprek met Ram o.a. over het festival en van hem krijgen we ook een tikka en een zegening. We krijgen dus een rode tikka (stip) op ons voorhoofd waar wat roodgekleurde rijst in geplakt wordt (bij dit feest wordt soms het hele voorhoofd zo bedekt en een zwart streepje midden op het voorhoofd voor een lang leven. Daarnaast ontvangen we een banaan, 10 rupee, een oranje afrikaantje en een stukje gerstplant. Dat moeten we eigenlijk in ons haar dragen maar dat is bij mij niet echt mogelijk, dus leggen ze het maar op mijn hoofd, zelfs dat wil mijn kapsel niet erg waarderen en het ligt in een mum van tijd overal. We zien op straat veel mensen met die geelgroene sprieten dat gekiemde gerst is. Begin van het festival hebben ze gerst en andere planten binnen verzorgd en aanbeden. Daarna hebben we tot onze verbazing een behoorlijk open gesprek met Ram over man-vrouw verhoudingen. Zijn Engels is gelukkig goed en daardoor kunnen we ook echt een gesprek voeren.

De hele familie van Ram (zijn 4 zusters met hun gezin) komt morgen. Maar vandaag is het ook feest dus we zijn heel gelukkig want we krijgen bij de Nepalese lunch zelfs kip en als het goed is vanavond ook geit (hopelijk geen geitenkop, want dat trek ik echt niet...heb ik ooit eens met Peter gekregen in Gambia, zelfs hij was er niet enthousiast voor te krijgen). Als we nog wachten maken we verder kennis met Linda, een leuke jonge meid van 21 die IT studeert in Kathmandu. Daar woont ze bij de zus van Rosany. Maar vanwege het festival zijn ze vrij. Als ik de folder van Panauti open zie ik een lijst met de belangrijkste festivals in Panauti Veel mensen zijn tijdens de festivals vrij, winkels dicht enz. Productiviteit zoals bij ons is hier natuurlijk ver te zoeken als je zo'n stuk of tien meerdaagse festivals hebt. De meeste jaarlijkse festivals, enkele 2-jaarlijks en eentje eens in de 12 jaar. Dan komt men van heinde en verre en wordt de rivier opgeschoond en komt er naar Rams' zeggen zelfs schoon water ergens vandaan in. Is wel nodig, het is overal een takkebende. Afval op straat, langs de kant van de rivieren, maar ook volop in de rivieren. En dat terwijl in de reisgidsen staat dat je toch niets mag achterlaten in de natuur tijdens trekkings en bij voorkeur bio afbreekbare zepen gebruikt. Nou ja...

De lunch is natuurlijk rijst met dal (linzensoep-saus-achtig), en daarbij verschillende groenten en wat stukjes kip. Het is hun festivalmaaltijd. Rosany staat tijdens festivals om 04.00 uur op om te koken. 's avonds valt ze aan tafel in slaap, ze kan haar ogen niet meer open houden, maar wil ons niet teleurstellen. Wij zijn als gasten hun familie en die moet het aan niets ontbreken.

Om 1600 uur gaan we een toertje door het dorp maken met Ram, onder de paraplu, het doet af en toe een stortbui en ondanks dat de Fransen hier de wegen, zelfs kleinere steegjes met baksteen hebben geplaveid (en een mooie school voor houtsnijwerkers hebben gebouwd) is het hier en daar echt spekglad, ik ben op mijn dood om onderuit te gaan en wat te breken. Op de stoepen voor de huizen liggen bosjes gemberblad en gekiemde gerst met soms eieren en afrikaantjes bijv. maar ook altijd met rood poeder.

Bij een mooie tempel met ook weer prachtig houtsnijwerk met hier en daar licht-erotische afbeeldingen is een groep mannen aan het musiceren, de gaan heel het dorp alle tempels af, waar ze aan de buitenkant versieringen aanbrengen en muziek maken en zingen. Het is vrolijk om te zien.
Nog meer tempels bij het water, waar ook een crematieghat is. Als men denkt dat je nog ongeveer een dag te leven hebt, wordt je daar op een bepaalde steen neergelegd. Thuis sterven is niet goed. We zien een man met een rode muts regelmatig net iets voorbij de crematieghats steeds door het water lopen, kennelijk verzamelt hij wat.

Bij terugkomst begin van de avond is het even verkleedsessie en krijgen Madeleine en ik een rode sari aan (rode sari en rode kleren worden door de Newari gedragen als ze getrouwd zijn). Natuurlijk een giebelige fotosessie waarbij Linda aanwijzingen geeft.

Wederom eten met dit keer stukjes geit in saus, daar zijn we niet echt heel erg weg van. Dan komen ze nog met gefrituurde met kruiden gevulde geitenlong en Madeleine weet met een allerliefste glimlach te zeggen dat ons dat toch echt te ver gaat...

Na het eten van ons en de kinderen, eten Ram en Rosany pas omdat ze ons steeds willen kunnen bijscheppen. Als zijzelf eten doet Linda het. Maar dan komt het klapstuk. De kop en staart van de eend....
Nog een verhaal over de eend en dan is het genoeg, we hebben veel meer gebruiken gehoord, maar het is teveel om op te schrijven. Twee dagen geleden ofzo moest er een eend geofferd worden ( en opgegeten). Maar, je mag een dier (eend, geit, buffel enz) alleen slachten als hij zij hoofd heeft geschud als je er wat water op giet. Nou wilde die roteend dus niet schudden, maar ze hadden hem wel al gekocht en zo breed hebben ze het niet. Dus na drie uur proberen heeft Ram dan maar de "priest" gebeld hoe dat nu verder moest. Dan moest Rosany met een klein aardewerken kommetje gevuld met rijst en daarop een bepaalde noot en een munt naar de rivier lopen, niet erin gooien, gewoon daar lopen en iets bidden ofzo. Bij terugkomt sprenkelden ze weer water op zijn hoofd en het beest schudde direct!

Geschreven door Jacquelijne.opreis