Zo, ik heb eerst maar eens mijn stinkende sandalen door het sop gehaald en mijn andere schoenen met verfrissingsspray "for air and textile" ingespoten. Scheelt een berg en gaat die koffer niet zo stinken. In ieder hotel hangt er in de kleerkast of vind je op het bureau steevast een fles met van dat spul. Eigenlijk zou ik nu veel liever gaan uitbuiken met een boek, want we hebben werkelijk overheerlijk (Chinees natuurlijk) gegeten. Het was werkelijk alsof we weer in China waren in Sichuan en de Tibetaanse provincies.. Vanmiddag ook al bij een Chinees geluncht, waar Manu en ik hot chili noodle soup hadden met daarbij gebakken momo's. En dat was ook heerlijk dus op dat vlak vandaag niets te klagen! Overigens vond ik het likje ijs dat ik van Adrie stal vreselijk vies, het was niet alleen knalgroen, maar smaakte ook nog eens naar zeewier. Jakkkk. En Adrie zit zoetjes op het bed met een doos chocolaatjes en die hoor ik vooralsnog ook niet.

Kyoto dus... Rita is een beetje een slavendrijver vanochtend want ze wil per se als eerste bij de gouden tempel (Rokuon-ji temple) zijn. Eens de villa van een shogun, eind 14e eeuw gebouwd dus door Saionji Kintsune, die daar hoge gasten waaronder de keizer ontving. Na zijn dood werd conform zijn wil, de villa omgevormd tot Zen-boeddhistische tempel. Eind vorige eeuw is de tempel opnieuw verguld, wat de meeste Japanners niet mooi vinden omdat hij er nu te nieuw uitziet. Nou sorry hoor. Maar is hier tot op heden de enige fatsoelijke tempel die ik hier heb gezien. De tempel lag verder in een heel mooi aangelegd park/tuin, waar we heerlijk hebben gewandeld.

Dan rijden we met ons busje naar de Ryoanji Temple, een heel ander geval. Vooral bekend vanwege zijn tuin. De klassieke zen- rotstuin met 15 stukken rots, die je slechts van een plek alle 15 gelijk kunt zien. Ik vind het ronduit lelijk. Maar het is erg Zen Japans, met keurig aangeharkt grind. Voorts zien we ook veel mos, dat hier wordt gecultiveerd om het vocht vast te houden. Ideetje voor bij ons? En ook het mos wordt keurig onderhouden, zoals hier ook amper een afgevallen blad op het pad ligt of een kiezeltje. Rara lui, die Japanners.. Wel mooi is de symboliek van de tekens die op een deksel van een klein waterbassin zijn afgebeeld. Er staat: I learn only to be contented. Het betekent dat je spiritueel rijk bent als je content bent. Als je dat niet bent, hoe welvarend je ook bent, dan ben je spiritueel arm...Mooi gezegd.

De Nanzen Ji tempel is weer een heel ander verhaal. Een werkelijk enorme toegangspoort domineert de ingang. Maar wat ook erg bijzonder is, is het aquaduct dat schitterend gelegen is. Het verzorgde de watertoevoer vanuit het Biwa-meer naar Kyoto.
Tijd voor lunch, die we ons goed laten smaken in aanloop naar de Fushime Inari Taisha shrine. Deze is erg bekend vanwege zijn enorme rijen oranje tori en is een publiekstrekker eerste klassen. Daar waar we in het begin van de reis in het zuiden vaak zo ongeveer de enige toeristen waren, kun je hier over de koppen lopen. Het is een enorm tempelcomplex met oa koperen bellen zo groot als een kinderhoofd, velen op een rij en menigeen kan het niet laten er flink aan te gaan bellen. Eerlijk gezegd heeft het meer van een pretpark weg dan van een tempel. Tel daar bij op de vele dames en heren die een dagje in een gehuurde jukatan of een soort van geisha-achtige verkleedjurk lopen, of eigenlijk Geiko, want zo heten de geisha in Kyota. Oftewel als een maiko, dat is een leerling geisha. Geisha hebben niets met sex te maken, maar zijn gezelschapsdames, die hoog ontwikkeld zijn, zeer brede kennis hebben en daarnaast ook prachtig kunnen dansen en musiceren. Je kijkt je ogen uit. De tori worden overigens geschonken. Inari is de kami (goddelijke beschermer) van de oogst en in het bijzonder de rijst. Maatschappelijk succes oogst je tegelijk met een goede opbrengst. Belangrijk dus, vandaar dat veel welgestelden hier een tori komen schenken. De naam van de schenker of een lijf- of bedrijfsspreuk staat dan aan de achterzijde. Vandaar dat de ene kant van de tori geen tekst heeft en de andere kant wel. Een tori gaat een jaar of 10 mee en moet dan vervangen worden. We zagen idd ook al aardig wat tori die vanonder aan het wegrotten waren.

Als laatste komen we bij de Sanjusangendo tempel met 1001 beelden van de boeddhistische godin van genade, Kannon genoemd. Voor de enorme rijen beelden, staan een 30 tal boeddhistische beelden van allerlei goden die zowel in boeddhisme als in hindoeïsme gekend zijn. Het is erg indrukwekkend. Jammer genoeg mogen we binnen geen foto's maken. Overigens blijkt de hal vroeger uiterst fraai gedecoreerd te zijn geweest met rood, wit, blauw en oranje.. je zou haast gaan denken...

Geschreven door Jacquelijne.opreis