Ik wordt wakker van Adrie die wat rondscharrelt en het is bijna kwart over vijf. Tijd om eruit te komen dus... We hebben een eenvoudig ontbijtje op de kamer en staan keurig om 10 voor 6 al klaar. De gids die ons naar de luchthaven brengt is er ook al. Voor ons volstrekt overbodig, als we maar vervoer hebben, dan redden we ons wel op de luchthaven. Het busje komt zo en het is zo ongeveer 5 minuten rijden naar de luchthaven. Daar zijn we om tien over 6. Onze vlucht gaat om 07.50 ipv 07.15 (Ja, Laos Engels is niet altijd even goed te verstaan, vandaag vroeg de gids een paar keer of we naar Thailand wilden, bleek dat hij bedoelde naar het toilet...) en die gids had onze tickets die gewijzigd waren, dus wij waren overgeleverd. Prima vlucht met een klein propellorvliegtuigje en bij aankomst staat ook de gids ons weer op te wachten. Hij heet Ting, en de chauffeur Tang. Nou ja, dat is te onthouden.

We gaan op weg en stoppen onderweg een aantal keer, o.a. bij een dorp langs de weg waar ze allemaal messen maken, het hele dorp. Redelijk grove messen, de grondvorm wordt gesmeed van oud Russisch staal en daarna bijgewerkt met een slijptol. Vanzelfsprekend heeft hier niemand bescherming voor ogen of wat dan ook. Je jongens die smeden, staan gewoon te dansen op hun teenslippers.
En onderweg wel drie keer gestopt voor een waterval. Is hier in Laos geloof ik hun handelsmerk. Doen ze bij voorkeur ook nog alsof je van ze levensdagen nog nooit zoiets hebt gezien. Nou, reken maar van yes.

Vanuit het vliegtuig zagen we ook dat er al hier en daar overstromingen zijn. Het gebied waar de dam in aanbouw is geklapt, ligt hier bij het Sinouk coffee resort een 100 km zuidelijker. Het houdt hier de gemoederen wel bezig, en begrijpelijk.
De gids wilde voor de lunch eerst in een of ander sjeik restaurant stoppen, maar wij lunchen gewoon graag in een Lao restaurantje ergens langs de weg. En ook dat bevalt ons vandaag weer prima.

Onderweg is duidelijk dat we op een plateau zitten en niet meer in de bergen, het is overigens maar een 1300 m hoog. Inmiddels zijn we in het gebied waar koffieplantages zijn. De koffie van hier zou heel beroemd moeten zijn (vast en zeker in eigen land).
Wat ik veel leuker vind, is de stop onderweg bij een dorpje (Ban Kophung), een Katu-dorp (minderheid), die wel nog erg achter zijn. Bij dit dorpje gelooft met nog erg in geesten enz. en daarom hebben ze onder of in de buurt van hun huizen, houten of betonnen doodskisten liggen. Als de geesten dan komen, denken ze dat er al net iemand dood is en gaan ze verder.

Bij aankomst is er een kleine overdekte markt waar heel veel vrouwen zitten te roken (met een soort waterpijp van bamboe, ook in Vietnam gezien). Volgens ons roken ze niet alleen tabak, ze zien er nogal vaag uit. Maar de gids houdt vol dat het alleen tabak is die ze hier zelf kweken en die "heel zwaar" zou zijn. De tabak wordt eerst gesneden en dan gedroogd. Zou me niet verbazen als ze ook een of andere paddo erin hebben zitten. Er groeit hier genoeg!
Het dorp is buitengewoon armoedig. Wel is er een mooi bord, waar ons verzocht wordt iets te betalen om het dorp te ontwikkelen en er zijn heuse kaartjes!
Ting attendeert ons op een aantal aan elkaar geschakelde huizen. Die man heeft dan dus per huis een vrouw. En natuurlijk een hoop kinderen zoals overal hier. Geboorteplanning strookt niet erg met hun geloof en instelling, wordt wel gepromoot, maar valt kennelijk hier niet in vruchtbare bodem.

Na nog een waterval komen we aan bij ons resort. We hebben een kamer boven, die wel een beetje donker en bedompt is, maar een fijn overdekt terras. Mocht het nog gaan regenen, maar ook vandaag zijn we gelukkig! Het hele resort is een beetje op zijn retour, maar het is toch leuk om wat te wandelen door de mooi aangelegde tuinen en de koffieplantage. Ook op dit terrein weer (kunstmatige watervallen), zelfs in het zwembad. Gelukkig hebben we niet de bungalow vlak voor de waterval, want die is zoals de nu eenmaal gebruikelijk is: oorverdovend.

www.sinoukcoffeeresort.com

Geschreven door Jacquelijne.opreis