Wekker al op tijd gezet want ik moet eerst ontbijt scoren bij de 7 Eleven, 5 min hiervandaan. Op het plein passeer een groep mensen die iets van Tai Chi doen met waaiers. Mooi om te zien, natuurlijk geen telefoon of camera bij me. Ik scoor er een soort broodje gezond met ei, wel een beetje zompig, maar het leek wel een beetje op brood, lekkere dikke, maar te zoete yoghurt en een kop koffie erbij.

Van B. kun je niet altijd van op aan, maar hij is netjes om 09:00 uur beneden en we gaan op pad. We hadden gisteren afgesproken om naar de Confucius temple te gaan, maar daar had hij dan ineens geen zin in. Ok. We stoppen in de hoofdstraat bij een ánder Confucius ding met mooie “bronzen” beelden ervoor en naar blijkt ook op het binnenplein. Het is weliswaar niet dé Confucius tempel, die ligt een stuk westelijker had ik al op MapsMe gezien. Het blijkt dat daar wel dus de Confucius tempel school uit de 13 e eeuw was gevestigd. Er is een mooie expositie met tientallen inktstaven en andere mooi vormgegeven stukken inkt, zwart en roodbruin. Die werden dan op een inktsteen fijn gewreven en met water vermengd tot inkt. Ook van de inktstenen is een schitterende collectie te zien. Verder heel verhalen over het onderwijs, dat een breed programma aanbood aan de beter gesitueerden. Vanaf de 18e eeuw waren er in Jangshui ook 5 public schools gevestigd. Een heel stuk gaat over de geschiedenis en wie en wat en wanneer. Daarnaast veel info over het systeem van toetsen en examen doen dat in de 20e eeuw nogal verouderd was begreep ik. Afgelopen winter las ik een historische roman over China, waarin die examens enz. ook aan de orde kwamen om Mandarijn of een ander hoge positie te kunnen verwerven.

B. was ik natuurlijk al snel kwijt, zijn tempo lag wat hoger en we kwamen tot de conclusie dat onze interesses en plannen voor vandaag niet echt matchen, dus gaan we apart verder. Eigenlijk wel zo fijn. Ik loop richting dé Confucius tempel, via een kleine Boeddhistische tempel met bizar veel Boeddhabeeldjes in conische torens gevat.

Het Confucius complex is gelegen aan een waterpartij en de verschillende gebouwen zijn gelegen in een omgeving met gelukkig wat bomen, want het is erg heet. Bij een van de wierookbranders heeft een meisje het foldertje dat je bij de ingang kreeg opgevouwen en daar schept ze nu as in om mee te nemen.
Maar wat een heerlijke rust op het complex. Natuurlijk kom ik ook weer wat groepsgenoten tegen. Ik loop via wat kleine achterafstraatjes terug richting hotel, lunch wat vlakbij het hotel, het was weer ingewikkeld om te bestellen aangezien ze maar Chinees tegen me blijven praten en ik gewoon Nederlands terug, of Engels. Als ik afreken, staan de dames heel erg te giechelen. De dame die bediende heeft heel erg haar best gedaan: Thirtyfive. Nagenoeg onverstaanbaar, maar ik begreep het, ze vonden het heel spannend. Ik moest nog een halve maiskolf (gekookt) meenemen, liever niet, want die ellende zit altijd tussen je tanden, maar goed. Gegeven paard etc.


Nog even naar de kamer, broek afritsen, Factor 50 smeren en in het rugzakje en op pad met de groep naar het stationnetje> We gaan met een oud dieseltreintje op pad, met wat stops bij een brug, iets onbeduidends en een oud stadje. Het is weer op zijn Chinees hoor. Manman, wat een drukte en wat een herrie. Je moet bekant je ellebogen gebruiken en je wat breed maken ( voor mij niet zo ingewikkeld) om tussen alle eindeloos zichzelf of hun naaste fotograferend door te komen. Als we teruggaan eind van de middag, zijn onze plaatsen bezet omdat er ook nog een foto moet, al hangend uit het raam. Doe jij het even, vraagt H.? Tuurlijk, resoluut, vriendelijk maar met zachte dwang, pak ik de dames bij de schouders en draai ze om richting uitgaan. Die truc hebben we ons vanmiddag eigen gemaakt, want het was onmogelijk om tussen een zwerm kakelende Chinezen door een keer een foto van te maken van de omgeving of bezienswaardigheid.

Het was dus bizar, eindje rijden, stop (voor bijv. 15 min) foto’s maken van brug en weer terug. En ja, dan moeten de TikTokfilmpjes en Instaplaatjes gemaakt worden. We zijn geloof ik de enige westerlingen, maar vallen om diverse redenen op en kennelijk hebben ze ontzag voor ons, want niemand moppert als ik ze vriendelijk bij de schouders vat, bij foto 23 en resoluut omdraai, wegwezen, nu wij!

Dit alles vergezeld van de treinofficials, TikTok meisjes van amper anderhalve meter hoog, met 4 cm lange plaknagels voorzien van megafoon die op max stond en maar Chinees tetteren. In de trein, onderweg, op het perron waar we er dan even uitgelaten worden. Vreemd genoeg, als we alles hebben gezien in sneltreinvaart (behalve het rijden, dat was een sukkeldrafje) en onderweg naar het eindstation zijn, is het stil in de coupé. Nou ja, niet helemaal, want de bejaarden in de groep (is toch vanaf 65, en derhalve 75 % van ons gezelschap) gedragen zich uitgelaten en rumoerig als waren ze voor het eerst op schooreisje. Maar even geen getetter in je oren en met het raam open genieten van het mooie licht op de velden, de mensen die er werken en de eindeloze vlakten met lotusplanten. Hiertussen dan weer wat groente en mais. Het is ook duidelijk waarom ik hier alleen maar maiskorrels tegenkomt in wat wij noemen proefveldzakjes. Op hele kleine stukjes wordt dat wat mais gezaaid, wellicht voor het varken? Geen idee.

Met H, B, M, Peter en R. gaan we eten in een goed restaurant waar B. en M. gisteren aten. Doodop kom ik in het hotel, met de benen omhoog, foto’s , verslag, nog even – verlaat - met Adrie gebeld en zo naar bed.

Morgen weer naar Kunming en dan zit het er al bijna weer op.

Geschreven door Jacquelijne.opreis