Ik lag me net te vermannen om uit bed te komen toen er hard gebonsd werd, zal niet hier zijn. Even later weer. Ja he, het is half zeven! Staat een van de mannen uit de keuken voor de deur met een paar flesjes water. Gekker moet het niet worden zeg. Sowieso gebruik ik zelden flessenwater. Om de plastic berg zelf niet groter te maken dan die al is, hebben we sinds een aantal jaren een Streripen, een klein apparaatje waarmee je water zuivert dmv UV licht (99,5 % van alle bacteriën en virussen) en een water-to-go filterfles, waarmee ook evt. chloorsmaak zelfs verdwijnt en dus ook gewoon kraanwater of water uit een bergbeekje filtert. Hij gaat al een reis of 5-6 mee volgens mij. De eerste keer in India vonden we het wel spannend. Maar zijn nog nooit ziek geworden van het water. Dus, hij maar weer in het Chinees tegen mij van alles vertellen en gebaren. Zal wel, man, ik ben net wakker, dus praat gewoon in het NL terug dat het allemaal wel goed zal zijn. Ik laat ze gewoon weer netjes staan.

Als ik de kraan in de badkamer open draai, begrijp ik het: er is geen water. Dat was het dus!
Ok, dus nog 1x toilet doorspoelen en dat is het dan. Soit. Gelukkig gisterenavond nog gedouched omdat we al om 8 uur of zo vertrekken. Ook nu zijn we alweer vroeg ter plaatse. Alleen verwarring alom waar de bus moet stoppen. Mr. Li, is vasthoudend dat hij op een bepaalde plek moet zijn. Peter, net zo eigenwijs en denkt dat het ergens anders is. Dus lopen we de eerste kilometer zo ongeveer rond, van hot naar her gestuurd, vooraleer we kaartjes hebben door Mr Li (onze zeer vriendelijke chauffeur) geregeld. Het klopt niet; we zijn met 17 (Peter incluis) en we hebben maar 13 kaartjes en er zijn er 3 gratis omdat ze 70 + zijn. Man, man, zie het maar uit te leggen en regelen in China, zelfs met vertaal app.

Overigens blijkt dat we hier ook ons hotel hebben en niet in het plaatsje Shilin. We gaan het zien. Het lijkt nog meer op een bouwput eerlijk gezegd op begane grond en 1e verdieping. Maar dat is voor later zorg.

Het plan is verder als volgt: lunchen met vieze koekjes en melige cakejes, onduidelijke drankjes, bruine bananen enz. die we bij een benzinepomp onderweg hebben gekocht. Hopelijk hebben we morgen wel een keer weer een fatsoenlijke lunch, want wat Chinese snacks is niet echt een maal en dat hebben we al vaker gehad.

Dan moeten we ons een weg door de Chinese pretpark ellende zien te banen en dan gaat Peter de liefhebbers meenemen op een avontuurlijke wandeling door spelonken enz in het gebied achter waar de Chinezen het al voor gezien houden. De jongelui gaan zelf op pad, zo ook H. die altijd vogeltjes wil spotten. Binnen een uur zijn we nog een man of vier kwijtgeraakt ofwel door de drukte, het is erg lastig bij elkaar te blijven, ofwel doordat ze er geen fiducie meer in hadden.

Peter wist de weg en het was ONMOGELIJK te verdwalen. Nou ja, verdwalen deden we niet echt, maar we liepen steeds in rondjes omdat de doorgang naar dat gebied was afgesloten. En het was begin van de middag en toch eigenlijk wel heel warm in de zon en de gigantische Chinese drukte en vooral HERRIE. Daar hebben we dan een uur rondgelopen. Tussen de weer selfies makende mensen en mensen in namaak traditionele kleding. Voor zover ik heb gezien, waren we de enigen niet aziaten, vandaar dat we ook nogal weer aangestaard werden.

Uiteindelijk vinden we een klauterpad waarmee we min of meer op de rondweg komen waar zoals hier in China overal gebruikelijk, van die Efteling karretjes (ik geloof dat ze die daar ook hebben, kom er zelden) rondrijden. We zitten in karretje 113, dus er rijden er heel wat rond (met elk ongeveer 20 man). We laten ons afzetten en komen in een oase van rust terecht en idd de start van de wandeling die we voor ogen hadden. Startend vanuit een paviljoentje waar we rustig de omgeving op ons laten inwerken.

We zagen op die hele wandeling van ongeveer 2 uur, slechts twee Chinezen, die bij nader inzien volgens mij eerder Japanners waren. Die vrouw had namelijk ook kort grijs haar en dat zie je hier niet, want iedereen verft zijn haar (ook de mannen) zwart. En ze hadden ook meer Japanse trekken.

Het was mooi, niet super indrukwekkend. Dat is natuurlijk het lastige als je al veel hebt gereisd en gezien. Het gebied dat ik met Adrie een paar jaar terug in Colombia zag, was authentieker en nog niet “aangelegd’ en daar zag je ook geen groen tussen de rotsen- en daar zijn we overigens wél verdwaald met zijn tweetjes, ondanks de goede bedoelingen van MapsMe. Maar het was idd een geklauter door spelonken waarbij je zijwaarts moest, rugzak en camera af en buik inhouden. Goed opletten en af en toe veel plezier. Heel anders als het eerste stuk waar de Chinezen dan even met zo’n treintje doorheen rijden en weer klaar zijn. Wel alles weer heel netjes bijgehouden, overal prullebakken, toiletten (niet in het avontuurlijke stuk) en geen afval op de grond. En natuurlijk camera’s. Bij het binnenkomen werden we al gescand en gefotografeerd. Tja, ze weten sowieso op voorhand via de agent van de reisorganisatie waar we die drie weken uithangen. En dan wij in Europa maar zeuren over privacy wetgeving. `

Het hotel is bizar. Dus enkel de tweede verdieping is klaar en is een modern hotel. Als eerste check ik natuurlijk altijd (afwijking, maar soms ben je 10 min bezig in Azië om erachter te komen), hoe welke lichten aan en uitgaan, hier was dus ook een knop om de overgordijnen open en dicht te doen, wat ik natuurlijk eerst weer even heb uitgeprobeerd. Ook weer een elektrisch toilet, dat al wat doorspoelt zodra je op de wc bril gaat zitten (die dan 40 graden C is, alsof je er hier aan vastvriest anders) en als je gaat staan, piept hij een keer als waarschuwing en spoelt hij automatisch door. Geen was- en droogstraat inbegrepen deze keer.

Als ik een beetje ben geïnstalleerd, Adrie heb gebeld, kop thee heb gedronken en gedoucht heb, ga ik wat eten. Niet ver van het hotel is een restaurant waar wel wat mensen zitten. Ik gebaar dat ik alleen ben, en waar ik kan zitten. De dame wijst me een tafel aan en loopt gelijk naar de koeling en haalt er een fles bier uit. Huh? Ik heb toch niets gevraagd, ik weet namelijk wel hoe ik in het Chinees bier moet bestellen, of zag ik er zo desperate uit? Wie zal het zeggen.
Ik heb net een grote schaal paddenstoelen besteld (6 verschillende soorten) , als B. binnenkomt en hij ook wat besteld en we samen delen. Even later schuiven F. en en B. en M. aan, dus wordt het nog gezellig. En het lijkt dat de wifi ook redelijk is zowaar.

En nu met de benen omhoog mijn verslag schrijven, we zijn ondertussen weer wat gedaald, van 2450 m gisteren naar 1750 hier. Maar met de warmte hier (vandaar die onnozele hoed) en het geklim en geklauter en een paar uur rondlopen toch een vermoeiende middag.

Morgen naar de rijstvelden (komen we pas in de loop van de middag aan). ben benieuwd. Heb een paar keer die rijstterrassen gezien in juli als alles heel groen is, maar nu zijn ze aan het zaaien, met een beetje mazzel staan ze onder water, zodat je toch mooie weerspiegeling ziet. Maar dat is voor morgen ...

Geschreven door Jacquelijne.opreis