We nemen afscheid van de aardige eigenaar, nadat hij nog wat groentezaden had uitgezocht. We zijn amper op het platteland geweest, waar ik ze dan altijd bij me heb om hier en daar achter te laten. En ja, ik weet dat je ze niet mee mag nemen officieel, maar hou me maar van de domme mocht het ooit een probleem opleveren.
De regen komt nog steeds met bakken naar beneden en het is grijs en grauw. Het uitzicht uit onze kamer ondanks de regen nog steeds heel mooi. Maar alles voelt klam. Zelfs onze paspoorten, concludeert Adrie.

We vergapen ons weer aan de hoeveelheid grote villa’s. Ook hier wonen veel rijken, met name Christenen . De VOC die hier dus in Kerala voet aan de grond had, vond het kennelijk ook hier weer erg nodig om te gaan bekeren. Dan ben je toch wel erg overtuigd van jezelf… Het geld komt veelal uit het Midden Oosten waar velen een aantal jaren werken, goed geld verdienen en dan terug hier een flinke villa wegzetten, met gemiddeld drie man personeel: kok, huishoudster en tuinman. En overal kerken met van die amechtig kijkende Jezussen, zo ongeveer jaren 50 stijl. Ik kan er niet naar kijken.

Maar onderweg gelukkig ook andere zaken, ananas- en rubberplantages, met om het stuk waar de bast is ingesneden een doorzichtig plastic zak zodat de rubber niet gelijk verdund wordt met regenwater. Slangen? Jazeker, rubbertappers hebben hun onderbenen beschermd met heel sterk materiaal. Er zitten hier veel cobra’s en doorgaans weten die de weg naar de plantages goed te vinden. En natuurlijk ook wat kardamonplantages, maar minder dan gisteren.
Het water stroomt hier en daar flink over de weg, maar landslidings blijven uit gelukkig. Je ziet ook overal het water heel hoog staan in de natuur, de rivieren en de voetbalveldjes.

Soms komt het kolkend en bruin naar beneden gedenderd.
Onderweg nog een stop voor een ATM en een snack bij de bakker. Ik vraag of er een biertje op de boot is voor bij het diner, kunnen we maar beter kopen onderweg zegt Mutu omdat als ze het al hebben, het heel duur is. Maar dat valt niet mee. De liquorstores liggen altijd wat van de weg en zijn niet goed te herkennen, terwijl er volgens hem hier heel veel gedronken wordt. Met name sterke drank. Als we eindelijk iets gevonden hebben komt Adrie al eerder terug. Paar minuten later Mutu met een grote bobbel in zijn broekzak , formaat Johnny Walker. Natuurlijk moeten we ook een beoordeling op zijn telefoon invullen en heeft Adrie gisterenavond gewerkt aan zijn presentatie capaciteiten en keurig een lovende recensie op video ingesproken. Echter, het regende zo knoerhard dat je het geluid op zijn hardst moet zetten om hem te horen.

Bij de boot aangekomen nemen we hartelijk afscheid en hij wil ook nog met ons samen op de foto. De mooie authentieke houseboat is dus enkel voor ons gereserveerd en we worden vorstelijk ontvangen met een lekker sapje. Het is heel netjes, mooie kamer en badkamertje en in de ruimte ervoor een tafel waar als snel onze uitgebreide lunch op wordt geserveerd. Het is heerlijk en zo ongelooflijk uitgebreid. We prijzen de kok ook uitgebreid, die ons ook vertelt waar alle gerechten vandaan komen.
Het personeel, kapitein, kok en gastheer, aardige gasten en zeer vriendelijk ook weer. We varen op het grote meer, maar steeds kleiner en smaller wordende waterwegjes. Het lijkt zowaar of het een heel klein beetje droog wordt. Het is zeer relaxed en we zitten nu het droog is op het voordek wat rond te kijken. De jongen die ons ook bedient werkt al 13 jaar op deze boot en bij de kleinere vaarwegen is hij de stuurman. Op het open water de oudere man. De jongen wijst ons op van alles en nog wat. Leuk. Dan is er ineens reuring omdat er een hond in het water is. Ik snap het niet zo, we zijn niet erg ver van de kant en het beestje kan prima zwemmen. Ze proberen hem tevergeefs met een touw te vangen. We zien ook veel vrouwen zitten vissen met gewoon een stok en een draadje eraan met een haakje, dat is voor het avondeten. Mag je wel hopen dat je wat vangt! De kinderen gaan hier ook naar school met de schoolboat ipv met de bus.

’s Avonds krijgen we nog een keer een uitgebreid en heerlijk diner. Adrie gaat al om 2100 uur de kooi in, maar dat is voor mij veel te vroeg, dus ik lees lekker mijn boek uit. De boot ligt heel stil, het waait niet meer en het is prima uit te houden.

NB. We hadden natuurlijk geen wifi op de boot en zien net de reactie van Fabienne dat er nogal modderstromen en ellende met overstromingen is in Kerala. Dat is voornamelijk zuidelijker en wij hebben wel veel water gezien, maar geen ellende van dien aard. Hopelijk blijft dat dan ook zo. Maar wel vervelend voor de mensen hier. Nagenoeg niemand kan ook zwemmen, dus dat is ook weer een probleem....

Geschreven door Jacquelijne.opreis