Terug van het ontbijt lopen we even langs de receptie hoe en wat met de bagage. Geen probleem, gewoon in de kamer laten en wij zetten het in jullie nieuwe kamer. Mooi.
We gaan op weg naar Somnathpur waar ook een mooie Hoysala tempel is gewijd aan Vishnoe. Bouw: 1254-1291, niet eens zo lang dus voor zo’n rijk versierde tempel. De rit erheen wordt steeds mooier aangezien we door het platteland komen. Levendige, kleurrijke dorpjes, met overal veel mensen op straat (vooral door mannen geapprecieerd om zittend op een bankje de dag door te komen, gepensioneerden, maar ook als je werkt kan dat prima). We passeren de nodige ossenkarren met karrevrachten olifantsgras of ander groen voor de koeien en geiten enz. Maar die zie je ook op brommertjes, die ineens 2 meter breed zijn. Volgestouwd met overigens van alles en nog wat niet enkel groen. Maar ook natuurlijk zoals in heel Azië, de hele familie.

Deze tempel is nog helemaal intact met ook nog drie torens en aan het begin een enorme steen met inscriptie over het wel en wee en de onderhoudskosten van de tempel enz. Vermakelijk. Ook weer zoals de Hoysala’s tempels bouwden, op een stervormig plateau. Het is mooi, maar je ziet wel verschillen met de tempel van Halebid. Net iets minder verfijnd, maar o, zo prachtig toch! Ik zie zelfs een aantal beelden, met wat lijkt een maiskolf in de hand? Wellicht hadden ze een voorloper van Columbus onder de gelederen?

Er willen wat kinderen op de foto, tuurlijk en ook vandaag zijn we overal de klos voor Indiërs die die rare bleekscheten wel op de foto willen. Nou ja, wij fotograferen ook (doorgaans gevraagd inderdaad of anders met flinke zoom). Een mooi begin.
Weer in Mysore gaan we naar het immense paleis van de Maharadja. Tussen 1897 en 1912 gebouwd op de plaats waar een eerder houten paleis door brand is verwoest. De familie van de vorige Maharadja woont er nog, dus niet heel het barokke paleis is geopend voor publiek. Het is duidelijk een trekpleister en dus behoorlijk druk. Maar mooi. Heel wat anders dat het zomerpaleis in Bangalore, wat armoedig en verwaarloosd overkwam. Hier zie je met name hoe puissant rijk ze waren.

Shekar zet ons niet ver er vandaan af bij de Devaraja markt. Stilletjes komt er weer een en ander van 14 jaar terug boven toen ik hier ook was. Heerlijk. Heerlijk. Heerlijk. Ik vind dit soort kleurrijke mensen met allerlei bedrijvigheid zo’n feest voor het oog en geniet met volle teugen. Mijn camera draait overuren en ik moet wel zorgen dat ik Adrie in de drukte niet kwijt raak. Natuurlijk koop ik een jasmijnketting. Maar verder niet. Ik hou mezelf wel met moeite in natuurlijk.
Als Adrie het wel zo’n beetje gezien heeft (ik zou werkelijk ieder pad bekijken), gaan we op zoek naar iets te eten. We vinden een schoon en zeer pragmatisch restaurantje waar we voor 260 roepies, nog geen 3 euro dus lekker eten met nog verse lassie voor Adrie en voor mij een Rozenmelk (was lekker!) en koffie toe. Dat gaan we vanavond in het hotel niet redden, daar heb je niets voor 260 roepies.

We lopen weer terug naar het hotel en halen in de laatste winkelstraat vlak bij het hotel nog even wat bier. Hopelijk hebben we een fijne kamer en kunnen we buiten zitten, want af en toe wat gemiezer of een kort buitje, maar verder is het warmer en hebben we zelfs de zon wat gezien.
De kamer is aan het einde van de gang waar we eerst zaten, stinkt minder en is wat recenter opgeknapt lijkt het. Zowaar een net kitrandje in de badkamer en niet een 2 cm dikke laag prut compleet met vingerafdrukken van de bouwvakker. Nou, als ik zo zou kitten zou ik toch never nooit mijn handtekening achterlaten. Maar goed, dit is India he.

EN we hebben weer een balkon met fijne stoelen met kussens erin En het is droog en lekker van temperatuur. Mooi decor voor weer een optreden van Adrie, want we moeten voor de chauffeur niet alleen een geschreven beoordeling maken, maar ook een video. Nou, dat is Adrie met zijn TV optredens afgelopen jaar prima toevertrouwd. Nou ja, 2e poging want we kregen natuurlijk de slappe lach…

Geschreven door Jacquelijne.opreis