Goede reis gehad, de Airbus a300 was lekker ruim, redelijk eten, dus niet veel te zeuren. En ja, dan natuurlijk ruim drie uur overstap in Dubai. We hoefden niet met een treintje en bus naar de andere kant van de stad. Gewoon 20 min lopen. En ja, dan sta je daar weer midden in de nacht en heb ik trek in iets hartigs. Nou ja, vooruit dan maar een BigMac. We weten nu weer waarom we deze troep nooit eten. Tweede vlucht van een paar uur, krappe, smalle stoeltjes. Weer een uitdaging om je spullen niet kwijt te raken, want je kunt jezelf amper verroeren. Eten is dan ook weer een uitdaging. Gelukkig is het entertainmentsysteem uitgebreid en prima. Maar de koptelefoons wat hard tussen mijn oor en mijn reiskussen, maar goed. Ik prefereer toch een lange playlist van MilesDavis boven een film waar ik toch zo bij in slaap val en anders hoor je alleen vliegtuigmotor.

En toch weer blij dat de koffers er zijn, altijd spannend met een overstap. Het gaat vlot op de kleine luchthaven van Bangalore. Ook de man van de agent is er en heet ons welkom met een hoop papieren en een zachtaardige chauffeur van een jaar of 40, die ons naar het hotel brengt. Een fijn, kleinschalig hotel. We zijn doodmoe en willen eerst een uurtje of twee slapen. Lunchen doen we met twee hardgekookte eieren de man die ik nog mee had, daar redden we het wel even op. De wekker is ongenadig…

In Bangalore is het allemaal niet zo spannend en het is niet bloedheet en zonnig, maar beetje bewolkt met wat gemiezer en een graad of 25. Prima om mee te beginnen. Morgen zelfs ook Hollands weer: regen. We rijden naar het zomerpaleis van de Maharadja van Mysore. Eind 19e eeuw gebouwd in Indo-Moslim stijl, met volgens mijn Van Nelle gids nog van 14 jaar geleden: een schitterend interieur. Ik vraag me af of het niet over een ander paleis gaat, want alles is vies, half stuk. Er hangt wat derderangs kunst aan de muur. Hier en daar een oud, in slechte staat zijnde meubelstuk en vooral veel foto’s.. De fotografie was kennelijk net voor de rijken der aarde bereikbaar geworden, eindeloze zoekplaatjes van olifantenjacht. Er staan en hangen hier en daar ook stukken olifant. Op de foto dus de jacht, ofwel de olifant als minibus, met op zijn rug een houten ding, waar dan 5-6 mensen in zitten, de Marout (olifantenman), voorop tussen de oren.

Nog vele in erbarmelijke staat verkerende foto’s van familie of vast en zeker belangrijke gebeurtenissen die wij niet kunnen duiden. We hebben niet de moeite gedaan voor een audiogids. Waarschijnlijk moet het verhaal het tekortschieten van eigenlijk alles …
Leuker is eigenlijk het mensje kijken, want het is zondag en een dagje vrij, dus een dagje met de familie op pad en selfie maken.

Daarna gaan we nog naar een park (iets van Lal Bagh of zo, maar kan Adrie niet meer vragen, die heeft een alinea terug zich omgedraaid om te gaan slapen en zo te horen is dat wonderwel en snel gelukt. Het park is erg groot, veel te zien, vooral veel mensen, en toch ademt het rust in deze drukke, lelijke stad. Prettig om te zijn. Hele families, met mooi uitgedoste kleren. Ik maak ook een foto van een ouder echtpaar dat net op de foto gaat en helemaal in de houding staat. Als ze me zien moeten ze onbedaarlijk lachen en natuurlijk wil ik ook best met hen op de foto, net zoals bij het rijtje in fleurige sari gestoken dames!
We wilden nog evt langs een tempel, maar daar komen we kennelijk morgen langs als we de stad uitrijden richting Hassan.

Dan lekker naar het hotel en gaan eten. Adrie heeft een goede Italiaan op 5 min lopen gespot op Google maps en daar hebben ze een grote wijnkaart. Dus dat doen we dan maar. Indiaas eten krijgen we nog genoeg en maar even zachtjesaan wennen. Het is idd een goed restaurant, dus dat is een mooi begin.

Ik ga snel wat foto's opladen en ook op een oor. Het is mooi geweest. We zijn doodop.

Geschreven door Jacquelijne.opreis