Lekker wat langer blijven liggen, het is per slot van rekening zondag! En komende nacht wordt wel een heel kort nachtje aangezien we al om half 5 worden opgehaald omdat onze vlucht om 07.0 uur gaat. We verbazen ons bij het ontbijt over de enorme hoeveelheden eten mensen mee naar hun tafel nemen. Een stel waar we op keken, zette werkelijk de hele ronde tafel vol met borden met eieren, broodjes, kaas, vlees, roerei (die man had vast een fertiliteitsprobleem), witte bonen, 2 overvolle borden met allerhande fruit, yoghurt, tot de rand toe gevulde longdrinkglazen met jus d 'orange en ga maar door. Dat zouden wij in een week nog niet weggestouwd krijgen. En tussendoor weer lopen voor extra koffie en jus etc. Ongelooflijk...

Het is bewolkt en er zou wel eens een buitje kunnen vallen, alhoewel het fris is in de ochtend, blijft het toch droog de rest van de dag. In feite herhalen we voor een groot deel de tour van gisteren, de achtergrond info hebben we per slot van rekening al gehoord.

Maar we beginnen met de Red Flat, niet zover hier vandaan. Aangeraden gister inde tour, ook van dezelfde organisatie Free Sofia Tours. Een kijkje in het alledaagse leven van een familie in de jaren 80 onder het communistisch regime. Het is een flat, die helemaal is ingericht naar die tijd. Het is niet alleen rondkijken, maar je krijgt een koptelefoon en een audiotour die ruim een uur duurt. Het leuke is: je mag overal aankomen of alle kleren aantrekken, (foto)boeken bekijken, alle kastjes opentrekken, lekker op een stoel verder gaan luisteren, plaatje draaien, tv kijken enz. En ondertussen kreeg je een inkijkje door de audiotour over allerlei facetten van de verschillen met het westen. Het schoolsysteem, de vakantie (je kreeg dan 2 weken in het park van je werkgever aan de zwarte zee bij voorkeur, daar zaten dan ook je collega's. Je kon ook camperen en later evt. wel naar een communistisch land, later zelfs naar Cuba. Maar wie had daar nu het geld voor? Het westen werd afgeschilderd als evil. En daar mocht je niet naar toe, behalve voor werk, of als je musicus was of sporter en naar internationale wedstrijden moest. Veel armoe als je niet net zoals de man in de familie van de flat in het buitenland woonde en wel aan bijv. drank en chocolade kon komen. De winkels waren veelal leeg en zaken waren op de bon, terwijl er heel veel akkerbouw-, tuinbouw- en fruitproducten naar het buitenland getransporteerd werden. Net als energie. Dan zaten de mensen weer met kaarsen...

Een hele ervaring rijker vertrekken we naar een mooi klein kerkje dat al vanuit 1100 stamt (gebouwd op ruïnes uit 200 na Chr.) is niet duidelijk. We kunnen erin langs de zijkant, waar een soort van armzalig stukje is met een plexiglazen met alumiumprofielen waar je kaarsjes kunt branden en de dame binnen wil alleen maar kaarsen verkopen. Het kerkje zelf is aardedonker, dus heeft geen zin om daar in te gaan kijken, het is een beetje raar allemaal.

We zien ertegenover het beeld van vrouwe Sofia die op haar sokkel staat en wat helemaal fout is: het kwam uit een Romeins verhaal, heeft helemaal niets met Sofia te maken, het decolleté werd door de verzamelde kerken afgekeurd en ga zo maar door. Het beeld kwam in plaats van het beeld van Lenin, dat natuurlijk na de omwenteling direct is omvergehaald. Wat ik dan wel weer leuk vindt is dat het nu op een "kapitalistische plaats" staat : Tussen een grote bank en het grote PWC kantoor...

Dan gaan we naar de moskee die op een steenworp afstand ligt. Ben benieuwd of we binnen kunnen, is wat vaag. Maar ja hoor, er komt toevallig net iemand met een sleutel aan. Binnen (en ja hoor, ik had netjes een hoofddoek meegenomen, na onze reis naar Iran in 2019 heb ik een aardige collectie) , schoenen uit en gaan. Het lijkt binnen kleiner dan buiten vind ik. De moskee ziet er ondanks dat hij uit de 16e eeuw stamt, toch erg modern uit en voor moskeese begrippen redelijk sober gedecoreerd. We hebben het wel snel gezien, dus op naar de volgende uitdaging: de synagoge. Volgens onze gids van gister heeft die onnavolgbare openingstijden. In principe zou hij open moeten zijn getuige het bord aan de poort. Maar de poort is dicht Later snap ik het wel. We moeten ons aanmelden bij een intercom. Dan heel strenge controle, tas, broekzakken, veiligheidspoortje en ook nog met een metaaldetector gescand. Het is jammer dat dat nodig is. Nu mag Adrie eraan geloven. Hij heeft zijn keppeltje niet meegenomen, maar die kun je natuurlijk wel lenen! Er zijn nog maar een 5000 joden in Bulgarije over , maar toch is dit een heel grote synagoge (voor zover we eerder hebben gezien). Hij is uit 1909 en dat kun je zien aan de puntgave versieringen op de pilaren en het dak. Werkelijk erg mooi! In de 2e wereld oorlog is hij grotendeels vernietigd en daarna weer opgebouwd, wat waarschijnlijk ook verklaart waarom alles nog zo mooi was. Wat ik weer leuk vond in de voorhal was (en dat was duidelijk veeeel ouder en had men laten zitten) was een soort van ingebouwde collectebus.
Via een ingewikkeld draaihek komen we weer buiten. Je komt hier niet zomaar in! Het bijbehorende museum was dan wel weer dicht.

We lopen daarna nog langs het badhuis, wat er buiten schitterend uit ziet, maar nu een museum herbergt, jammer, had er best een kijkje in willen nemen (en evt. een bad). Dan komen we op een plein met enkel communistische gebouwen. Een van de gebouwen was wel bijzonder want daar zat EN een groot luxe hotel, Tzum (Central department) de Bijenkorf avant la lettre (daar kon je alleen met dollars betalen maar het bezit van dollars was verboden, beetje rare situatie. Maar onze gids vertelde dat zeker mensen die in het buiteland werkten of daar connecties hadden dan wel aan dollars konden komen. Was zeer gewild. Er zat ook casino en de belangrijkste pijler van het gebouw daar zaten de ministers. Er tegenover nog een net zo enorm kolossaal gebouw waar de minister president geloof ik. Daar zagen we de wachters, 2 buiten en 2 binnen. Was vroeger zeer hoog betaalde job, je moest min 1.80 zijn, netjes geproportioneerd, van onbesproken gedrag, moedig enz enz en je moest blauwe ogen hebben (om de dames te kunnen verleiden of zoiets). We hebben gezien dat ze weer even formeel van plaats wisselden. Arme jongens. Daar zo hele dag staan....
Tussen deze 2 gebouwen lag een soort van schuin gebouw, waarin de regering zit (eigenlijk zat want net als onze 2e kamer wordt hij ook verbouwd momenteel). Bovenop prijkt nu de Bulgaarse vlag. In de communistische tijd was dat een grote rode ster waarvan men dacht dat die van robijn was. Toen hij na de omwenteling eraf werd gehaald bleek hij van rood plastic. Staat nu in het communistisch museum.

Achter heel dit gedoe opgravingen (goed aan elkaar gemetseld, je ziet niet wat oud en nieuw was, hebben ze hier een handje van) en op het einde daarvan de St. George kerk. Ook met fresco's uit verschillende tijden, maar dat konden we niet niet goed zien. Er werd een kind gedoopt met een geestelijk leider (ik weet niet hoe dat bij de orthodox-christenen heet) met het leek wel een groot stuk karton in zijn mantel (geen foto want dat mocht natuurlijk weer niet). Affijn heel gedoe, er moesten namelijk 3 plukjes haar afgeknipt en dat viel niet mee. Daarna kwam er een eindeloos verhaal, en zijn we maar weggegaan. We konden het niet volgen. Later in een andere kerk weer een doop. Hier had het kind een eenvoudig jurkje aan, dat helemaal uit moest en ze in haar nakie een paar keer ondergedompeld kon in het doopvont, afdrogen, blèren en daarna weer wat haar afknippen en weer een heel verhaal...

We hebben er honger van gekregen, maar dat valt nog niet mee in deze buurt. Er zijn weinig restaurants hier. Als we het eindelijk hebben opgegeven en dan evt. maar een sandwich gaan kopen, zie ik ineens Taj Mahal. Ja hoor! Adrie had gisteravond al ergens gezien dat er een Indiër zat. Nou, daar hebben we dan heerlijk gegeten met een halve liter bier erbij. Schoenen uit en bijkomen.

Dan gaan we nog naar de kerk die op alle reisgidsen prijst (de Alexander Nefski kathedraal) met al die koepels (een aantal verguld). Helemaal gebouwd met giften van de Bulgaren als dank aan de bevrijders (de Russen) eind 19e eeuw. Wat opviel en indrukwekkend was de hoogte. De meeste kerken hier zijn helemaal niet hoog (mocht ook niet van de Ottomanen), vanzelfsprekend ook helemaal van binnen gedecoreerd, maar de fresco's zijn zo ongelooflijk vuil en zwart door al die kaarsen dat ze eigenlijk amper goed te zien waren op een enkele na. Hier zijn we dan ook snel weer uitgekeken.

We gaan zachtjesaan maar naar het hotel. Beentjes omhoog!

Om de vakantie af te sluiten gaan we naar een Aziatisch restaurant hier niet ver van het hotel. We hebben over het algemeen prima gegeten hier in Bulgarije, maar Azië blijft natuurlijk trekken!

Geschreven door Jacquelijne.opreis