Het is een mooie zonnige dag, niet te warm, af en toe een wolkje en "maar" 28 graden. Ideaal weer voor een toertje dus. Volgens buienradar een 9 voor BBQ-weer, niet dat ze zich daar hier iets van aantrekken, het is hier altijd BBQ weer..

We rijden voor een stuk de route van gisteren, maar rijden via een andere toeristische attractie (the devils throat, ook een grot) , waar ook weer drommen mensen zijn, auto's overal geparkeerd. Ik zie ineens een oude felblauwe Volvo recht op me afkomen, een idioot die te hard reed en ook nog eens de bocht om kwam zetten voor een deel op onze weghelft. Het gaat gelukkig net goed...

Het dorpje stond in de beschrijving als de moeite om te zien. Het is een klein bergdorpje met gebroederlijk naast elkaar een kerkje en een moskee. Hier heeft de tijd zeker 30 jaar stil gestaan. De dorpskern als je daar al van kunt spreken, doet een beetje oud-communistisch aan. Zeer sober, armoedig. Een koopman met wat ijzerwaren, veiligheidspelden, inbussleutels en messen probeert ons een koeiebel te verkopen. Kennelijk doet hij dat bij iedereen want als we door het dorpje lopen horen we af en toe het belletje. Er zijn een paar heel ouderwetse supermarktjes, die deels ook dienst doen als ontmoetingsruimte. Op een geïmproviseerd terrasje zitten ouderen te peinzen of een kopje espresso te drinken. Er is naast een verdwaalde toerist verder geen mens op straat. Een zwoele dame zit in uitdagende houding op een bed van reuzekoffiebonen. Het is een beetje een surrealistisch beeld in dit dorpje. Een oude baas zit al met een halve liter bier op een bankje naar zijn handen te staren, als we ruim een half uur later weer terug langskomen zit hij nog net zo. De groenteboer, een oude baas, loopt met een glas bier. Het is half 12.. het valt, hij ruimt het op en pakt een nieuwe halve liter. Ik hoop niet dat hij op het einde van de dag weer in zijn vrachtwagentje stapt en hier de slingerende weggetjes doormoet.

Even later lopen we een straatje in, de berg op. We horen loeiende sirenes. Er gaan wat deuren open en er verschijnt hier en daar een hoofd om de deur. Even later komt er met loeiende sirenes een ambulance door het dorpje. 20 min later, weer retour. De aanrijdtijd is hier waarschijnlijk wat langer dan bij ons.
Twee vrouwen zijn druk bezig de matten en lopers van het huis duchtig schoon te schrobben, het is er weer voor.
Ondanks dat hier zo geschrobd wordt, is het overal een enorme rommel in het dorp. Overal oude rotzooi en schroot. Wel keurige stapels hout bij ieder huis. In de winter zal hier waarschijnlijk vooral met hout worden verwarmd. En natuurlijk zo ongeveer rond iedere bocht een oude, blauwe vrachtauto...

De enige plek in het dorp die vrolijkheid uitstraalt is een speeltuin, met op de grond groene matten. Zouden die ook af en toe geschrobd worden? We vonden het de moeite waard. Goed om niet alleen de drukke toeristische plekken te zien, maar ook stukken uit de soms harde dagelijkse werkelijkheid.

We lunchen nog een keer op dezelfde plek als gisteren met het heerlijke uitzicht, de vriendelijke meisjes en gewoon lekker eten.
Nog één keer laten we ons goeddoen door de sauna en zwemmen we nog wat baantjes. Adrie leest zijn boek uit en ik verdiep me verder in mijn boek over Ethiopië over een bezoek aan verschillende stammen, interessant. Ik ben bang dat ik er niet meer zal komen nadat vorig jaar natuurlijk niet doorging. Corona en stammenstrijden... dat is zomaar niet opgelost.

Vanavond gaan we maar hier op het resort in het restaurant eten, koffer herpakken en de tocht voor morgen voorbereiden naar Bansko. Het belooft ook een mooie en voor Adrie als chauffeur pittige tocht door de bergen te worden. We hebben er zin in!

Geschreven door Jacquelijne.opreis